निकुञ्जमा खरखडाई- सुदूरपश्चिम - कान्तिपुर समाचार
कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement

निकुञ्जमा खरखडाई

कान्तिपुर संवाददाता

कञ्चनपुर — कञ्चनपुरको शुक्लाफाँटा नगरपालिका १२ का शिवराज रानाको परिवार तीन साता अघि खर खडाईमा व्यस्त थियो । घर र गाईगोठमा छानो छाउन उनको परिवार हरेक वर्ष खर खडाइकै पर्खाइमा हुन्छ । शुक्लाफाँटा राष्ट्रिय निकुञ्जले खर खडाई खोलेपछि उनीहरू परिवारका सबै खर भित्र्याउने काममा जुट्छन् । उनको परिवारका लागि यो परम्पराजस्तै बनेको छ ।

निकुञ्जले माघ माघ ९ देखि ११ गतेसम्म खर खडाई खोलेको थियो । तीन दिन बिहानदेखि साँझसम्म खर काटेर भित्र्याउने काम भएको रानाले बताए । ‘गाईगोठको छानो छाउन खर नभई हुँदैन,’ उनले भने, ‘हरेक साल फेर्नुपर्छ, गोठमा बार लगाउन पनि खरकै प्रयोग हुन्छ ।’ खर खडाई खुलेका बेला निकुञ्ज आसपासका बस्तीमा खर बोक्नेको भीड लाग्छ । बिहानदेखि साँझसम्मै खर काट्ने र बोक्ने काम चलिरहन्छ ।

निकुञ्ज कार्यालयले आसपासका बासिन्दालाई लक्षित गरेर खर खडाई खोल्दै आएको छ । विगतमा अधिकांशका घर गोठ सबै कच्ची हुन्थे । छानोका लागि खरकै भर पर्थे । हिउँदमा खर खडाई खुलेपछि स्थानीयलाई राहात हुन्थ्यो । तर हालका वर्षमा निकुञ्ज आसपासका बस्तीमा घर गोठ सबै पक्की भइसकेका छन् । फाटफुट मात्रै कच्ची घर छन् । तिनमा पनि जस्ता पाताले छाएका छन् । कच्ची घर भएका तथा गाईवस्तु पालन गर्ने विपन्न परिवारका लागि खर खडाईले निकै सजिलो भएको छ । उनीहरू अन्य काम थाती राखेर पनि खर खडाईमा लाग्ने गरेका छन् । निकुञ्ज किनारमा बसोबास गर्नेहरूले वर्षभरि वन्यजन्तुले दिएको पीडा खर भित्र्याउँदा राहतजस्तै महसुस गर्छन् ।

तर खर खडाई परम्परा जस्तै बनेकाले यो निरन्तर चलिरहेको छ । कतिपयका लागि यो अत्यावश्यक छ भने धेरेका लागि खरका नाममा दाउरा भित्र्याउने माध्यम बनेको छ । ठूलो संख्यामा एकै पटक निकुञ्जभित्र भीड बढ्दा वन्यजन्तुको वासस्थान प्रभावित हुनुका साथै उनीहरूको विचरणसमेत खल्बलिन्छ ।

निकुञ्ज प्रशासनका अनुसार यस पटक ६ हजारले खर खडाइका लागि पुर्जी काटेका थिए । एकै पटक ६ हजार जना निकुञ्जमा पस्दा ठूलादेखि साना वन्यजन्तु सबै प्रभावित हुन्छन् । ‘वन्यजन्तुलाई डिस्टर्ब भए पनि हामीले निकुञ्जबाट स्थानीयलाई पाइने सेवाका रुपमा यसलाई लिएका छौं,’ निकुञ्जका प्रमुख संरक्षण अधिकृत किशोरकुमार मेहताले भने, ‘यसलाई विस्तारै घटाउँदै लगेका छौं ।’ उनका अनुसार निकुञ्जभित्र पस्नेले खाजा तथा खानेकुराका लागि बोक्ने प्लास्टिक तथा अन्य सामग्री बोकेर लैजाँदा यसले प्रदूषणसमेत बढ्ने बताए ।

उनका अनुसार सुरुमा निकुञ्जमा डेढ महिनासम्म खर खडाई चल्थ्यो । त्यसपछि एक महिना, १५ दिन, ७ दिन र ५ दिन हुँदै अहिले ३ दिनमा झारिएको छ । ‘खर खडाईका नाममा काठ गोलियाको तस्करी र हरिया रूख काट्ने काम पनि हुन्छ,’ मेहताले भने, ‘यही जोखिम कम गर्न समय घटाउँदै लैजान थालेका हौं ।’

खर खडाईबाट निकुञ्जभित्रका विभिन्न घाँसेमैदानको व्यवस्थापनमा भने सहजता हुन्छ ।

खर खडाईका लागि निकुञ्जभित्र पसेका माथि वन्यजन्तुको आक्रमण हुने जोखिम पनि त्यतिकै रहन्छ । यस पटक पनि खर खडाईकै समयमा एक महिला हात्तीको आक्रमणमा परिन । शुक्लाफाँटा नगरपालिका १२ कि उनीमाथि खर खडाइको अन्तिम दिन आक्रमण भएको हो ।

प्रकाशित : माघ २२, २०७९ ०७:३२
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

थन्कियो चन्दाले किनिएको अक्सिजन प्लान्ट

दीपक परियार

पोखरा — कोभिड महामारीको दोस्रो लहर चलिरहँदा पोखराका अस्पतालमा अक्सिजनको चरम अभाव भयो । पोखरा स्वास्थ्य विज्ञान प्रतिष्ठान पश्चिमाञ्चल क्षेत्रीय अस्पतालमा ०७८ जेठ १४ मा एकैदिन ६ जना कोरोना संक्रमितले अक्सिजन अभावमा ज्यान गुमाए ।

त्यतिबेलै व्यावसायिक घराना बतास समूहको गैरसरकारी संस्था बतास फाउन्डेसनको अगुवाइमा अक्सिजन प्लान्ट किन्न चन्दा संकलन अभियान सुरु भयो । त्यसबाट साढे ३ करोड रुपैयाँ जम्मा भयो । २०–२२ दिनमा फ्रान्सबाट अक्सिजन प्लान्ट ल्याउने भनिए पनि डेढ वर्षसम्म आएन ।

फाउन्डेसनले डेढ वर्षपछि गत मंसिर २० मा दिनमा ५०–५० सिलिन्डर अक्सिजन उत्पादन क्षमता भएका तीन प्लान्ट र एउटा फिलर सिस्टम ल्याएर अस्पताललाई हस्तान्तरण गर्‍यो । सर्वसाधारणबाट चन्दा संकलन गरेर खरिद गरिएको अक्सिजन प्लान्ट अहिले अलपत्र छ । किनकि उक्त प्लान्ट आउनुअघि नै अस्पतालमा तीनवटा प्लान्ट जडान भइसकेका थिए । फाउन्डेसनले अक्सिजन प्लान्ट ल्याउने मात्रै आफ्नो जिम्मा भएको बताएको छ भने अस्पताल प्लान्ट राख्ने भवनसमेत बनाइदिनुपर्ने वा अन्यत्र लैजानुपर्ने अडानमा छ ।

नागरिक समाजका अगुवा रामबहादुर पौडेलले अक्सिजन प्लान्ट खरिद गर्न २५ हजार रुपैयाँ चन्दा दिएका थिए । अस्पतालमा एउटा पनि अक्सिजन प्लान्ट नहुँदा संक्रमितले ज्यान गुमाउनुपरिरहेको अवस्थामा बतास फाउन्डेसनले तुरुन्तै प्लान्ट ल्याउने बताएपछि आफूले सहयोग गरेको पौडेल बताउँछन् । ‘डेढ वर्षसम्म प्लान्ट नआएपछि सर्वसाधारणको पैसा कहाँ गयो भनेर खोजी भयो । त्यसपछि मात्रै प्लान्ट आयो,’ उनले भने, ‘आवश्यक परेको बेला आएन । अहिले अस्पताललाई आवश्यक छैन भन्ने सुनेको छु । त्यहाँ आवश्यक छैन भने अन्य अस्पतालमा लैजानुपर्छ ।’

अक्सिजन प्लान्ट खरिद गर्न ‘रु. १०० दान गरौं, महामारीमा प्राण राखौं’ अभियान चलाइएको थियो । सहयोग रकम जुटाउने तथा प्लान्ट स्थापनासम्बन्धी कार्य अघि बढाउने लक्ष्यसहित फाउन्डेसनका अध्यक्ष आनन्दराज बतासको संयोजकत्वमा तदर्थ समिति बनेको थियो । त्यसको संरक्षकमा पोखरा महानगरपालिकाका तत्कालीन प्रमुख मानबहादुर जीसी थिए भने समितिमा पोखराका व्यावसायिक घरानाका प्रतिनिधि सदस्य थिए ।

बतास फाउन्डेसनमार्फत २५ लाख, बतास अर्गनाइजेसनकै भगिनी कम्पनी बी–रिभर माइनिङ प्रालिबाट २५ लाख र लाइफ अटोमोबाइन्स प्रालिबाट ३ लाख रुपैयाँ गरेर ५३ लाख रुपैयाँ संकलन गरिएको थियो । पोखराकै केसी ग्रुप, गोशली हाउसलगायत व्यावसायिक घरानादेखि विदेशमा रहेका नेपालीसमेतले सहयोग गरेका थिए । तर कोरोना महामारीका बेला प्लान्ट आएन । बरु महामारीकै समयमा अस्पतालमा प्रवासी नेपाली मञ्च, अन्तर्राष्ट्रिय कमिटीले प्रतिदिन २ सय सिलिन्डर अक्सिजन उत्पादन क्षमताको प्लान्ट सहयोग गर्‍यो । केही समयपछि स्वास्थ्य मन्त्रालयले अर्को प्लान्ट थप्यो । अस्पतालको रेट्रोफिटिङ परियोजनामार्फत थप प्लान्ट स्थापना भयो । तीनवटा प्लान्टबाट दिनमा ४ सय ५० सिलिन्डर अक्सिजन उत्पादन हुन सक्छ ।

अस्पतालका निर्देशक डा. भरतबहादुर खत्री स्वयंले अभियानलाई ५० हजार रुपैयाँ चन्दा दिएका थिए । उनका अनुसार हाल अक्सिजनको खपत धेरै नभएको र सबै प्लान्ट चलाउँदा विद्युत् खपत धेरै हुने भएकाले तीनवटा प्लान्ट पालैपालो चलाउने गरिएको छ । पहिलेकै जस्तो महामारी आउँदा पनि ५ सय शय्याको अस्पताललाई अहिलेका अक्सिजन प्लान्ट पर्याप्त हुने उनी बताउँछन् । ‘बतासलाई अहिले हाम्रो अस्पताललाई अक्सिजन प्लान्ट आवश्यक नभएकाले अरू अस्पतालमा चाहिन्छ भने दिनुस् भनेका थियौं,’ डा. खत्रीले भने, ‘उहाँहरूले यहीं राख्ने भनेपछि भवन बनाइदिनुस् भनेर जग्गा देखाइदियौं । तर खाए खा, नखाए घिच भनेजसरी मिल्काएर जानुभयो ।’

फाउन्डेसनले मंसिर २० मा विज्ञप्ति प्रकाशित गरी ०७८ जेठ ६ मा फ्रान्समा प्लान्ट खरिद गरिसकेको भए पनि अघिल्लो सरकार, कार्गो कम्पनी र आयातकर्ताबीचको असमझदारीका कारण प्लान्ट ल्याउन ढिलाइ भएको जनाएको थियो । फाउन्डेसनका प्रवक्ता नारायण पौडेलले आफूहरूले प्लान्ट हस्तान्तरण गरिसकेकाले व्यवस्थापनको जिम्मा अस्पतालको भएको बताए । ‘अक्सिजन प्लान्ट बुझेको/बुझाएको पत्र हामीसँग छ,’ उनले भने, ‘प्लान्ट दिने भनेका हौं, दियौं । चलेको छ कि थन्किएको छ भन्ने हाम्रो सरोकारको विषय होइन ।’

प्रकाशित : माघ २२, २०७९ ०७:२५
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×