सन् १९१४ देखि १९१८ सम्म भएको पहिलो विश्वयुद्धमा नेपालका गोर्खाली सैनिकहरुले देखाएको वीरताको विश्वभर प्रसंशा भयो । तत्कालीन गोर्खा अफिसर सर राल्प टर्नरले गरेको प्रसंशा भने अहिलेसम्म चर्चित छ । उनले गोर्खाहरुको प्रसंशा गर्दै भनेका थिए, ‘वीरहरुका पनि वीर, उदारहरुका पनि उदार, तपाईंहरु भन्दा विश्वसनीय मित्रहरु भएको कुनै देश देखेको छैन ।’
सानैदेखि मित्रसेन थापा, रत्नदासका गीत सुन्थे दार्जिलिङका अग्रज संगीत–सर्जक कर्म योन्जन । गीत सुन्दासुन्दै प्रभावित भए । उनीहरूजस्तै बन्ने हुटहुटी भयो । गीत गुनगुनाउन थाले । गाउँमा एक जना अगुवाको घरमा ग्रामोफोन थियो । हरेक आइतबार उनी गीत बजाउँथे । कर्म भाइ गोपाल योन्जनलाई साथ लाएर गीत सुन्न पुग्थे ।
'ओह्हो ! गजुरेल सर पनि आउनु भो, के हो दुनियाँलाई हसाउने मान्छे आफू रुँदै आए त,' कात्तिक १० मा बलम्बुस्थित नेपाल एपीएफ अस्पतालमा पुग्दा कोरोनाका बिरामीले यसो भन्दै मनोज गजुरेलको स्वागत गरे ।
राष्ट्रिय जनस्वास्थ्य प्रयोगशालाकी निर्देशक डा रुणा झाका ५ दिदीबहिनी छन् । डा रुणासँगै उनका ३ बहिनी डाक्टर छन् भने एकजना वकिल । सानैदेखि यी दिदीबहिनीहरु एकअर्कालाई ‘भाइटीका’ लगाइदिने गर्छन्, मिठो बनाएर खान्छन् । एकअर्कालाई उपहार साटासाट गर्छन् ।
ताप्लेजुङको आठराई त्रिवेणी गाउँपालिका घर भएकी गायिका झुमा लिम्बू आफ्नै जिल्लाको कञ्चनजंघा हिमालको नजिक पुगेकी थिइनन् । असाध्यै मन भए पनि कम्तीमा १५ दिनको समय छुट्याउनुपर्ने भएकाले उनका लागि साइत पनि जुरेको थिएन ।
गीत रेकर्डिङको काम निरन्तर थियो । स्टुडियो आउजाउ भइरहन्थ्यो । भीडभाडबाट बढी जोगिने गर्थे गायक प्रमोद खरेल । स्टुडियो जाँदै गर्दाको त्यो दिन बीचमै एकजनासँग मिटिङ पर्यो । मिटिङपछि बैंकको काम । तर, बैंक बन्द भएकाले काम भएन । प्रमोदले स्टुडियोतर्फ गाडीको स्टेरिङ घुमाए । त्यत्तिकैमा असहज महसुस भयो । एक्कासि शरीर तातो भयो ।
काभ्रेको बनेपा–१३ स्थित स्पाइनल इन्जुरी पुन:स्थापना केन्द्रमा भदौ १३ गते एकैचोटि ३६ जनामा कोरोना संक्रमण पुष्टि भयो । त्यसअघि नै केन्द्रमा संक्रमितको संख्या १ सय ४ पुगिसकेको थियो । सयभन्दा बढीमा संक्रमण देखिएपछि आइसोलन व्यवस्थापनमा चुनौती भयो ।
'वर्ल्डप्रेस फोटो'ले आयोजना गरेको 'मास्टर क्लास'मा यसपटक विश्वभरबाट २४ जना विद्यार्थी छानिए। मास्टर क्लासमा सहभागी हुन विद्यार्थीबीच मनोनयन गरिन्छ । यस वर्ष १५० जना विद्यार्थीबाट २४ विद्यार्थी मनोनित भए । र, उनीहरुले कक्षा लिन पाए । अरुबेला १२ विद्यार्थीले मात्र यो कक्षा लिन पाउँथे । मास्टर क्लास चार महिना लामो चल्यो । अरुबेला आम्स्टर्डम भेला भएर नै यो वर्कशप हुने गर्दथ्यो । तर यो पटक अनलाइनमार्फतै आयोजना भयो । मास्टर क्लासकै एक प्रशिक्षक थिइन् नयनतारा गुरुङ कक्षपति ।
साथीहरुसँग चिया पिउँदै थिए यावेश । छेउमा थियो, चिया पिउँदै गरेको एक समूह । समूहको बीचमा एउटा स्पीकर । जसै यावेशले चिया सुरुप्प पिए स्पीकरमा बज्यो,'लाखौं हजारौंमध्ये तिम्रो मुस्कानले किन हो मलाई पागल बनाउँछ, लाखौं प्रयास गर्दा पनि किन मलाई तिम्रै यादले सताउँछ' ।
