फागुन महिनाको पहिलो हप्ता नेपालमा दुईपटक इतिहासका सम्झना भए । माओवादीले २०५२ देखि २०६२ सम्म चलाएको युद्धलाई १ गते सम्झना गरियो भने नेपाल राणा शासनबाट २००७ सालमा मुक्त भएको दिनलाई ७ गते सम्झना गरियो ।
सञ्चार तथा सूचना प्रविधिमन्त्री गोकुल बाँस्कोटाले सेक्युरिटी प्रिन्टिङ प्रेस खरिदका क्रममा ७० करोड रुपैयाँ कमिसनका लागि मोलमोलाइ गरिरहेको अडियो रेकर्ड सार्वजनिक भएसँगै ‘नैतिकताका आधारमा’ राजीनामा दिएका छन् । भ्रष्टाचारसम्बन्धी यति ठूलो काण्डमा मुछिएका उनलाई राजीनामा दिएकै भरमा उन्मुक्ति भने दिइनु हुँदैन ।
प्रधानमन्त्री खड्गप्रसाद ओलीले बराबर भन्नुहुन्छ, ‘म भ्रष्टाचार गर्दिनँ र गर्न पनि दिन्नँ ।’ कुरो राम्रो हो । राष्ट्रिय छापामा हालै खबर निस्केको छ— फ्रान्सको कम्पनीले हवाइजहाज बेच्दा नेपालीहरूलाई रकम बुझाएछ, जसलाई सामान्य भाषामा घूस भनिन्छ । यही कुरो संसदको समितिले पनि भनेको थियो । अब प्रश्न आउँछ— यो खुला र एक किसिमले प्रमाणित भ्रष्टाचारलाई कसरी बुझ्ने र यस्ता थुप्रै प्रवृत्तिले देशलाई कहाँ पुर्याउला ? यसबारे प्रधानमन्त्री किन मौन ?
प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले देशको कार्यकारी प्रमुखका रूपमा दुई वर्ष पूरा गरेका छन् । लामो राजनीतिक अस्थिरताको पृष्ठभूमि भएको देशमा उनले लगातार दुई वर्ष पदासीन भइरहन पाउनु निश्चय नै एक स्मरणीय र उल्लेख्य उपलब्धि हो । यसलाई स्वयं उनले पनि उपलब्धि नै भनेका छन् । तथापि यस उपलब्धिका बावजुद उनी सन्तुष्ट छैनन् ।
देशको आधा हिस्सा ओगटेका महिलाहरूलाई कृषिमा सशक्तीकरण गर्न सकियो भने कृषि उत्पादन वृद्धि गर्न सहयोग पुग्छ । लैङ्गिक रूपमा सन्तुलित विकासका लागि उनीहरूलाई सशक्तीकरण गरिनुपर्छ । सामाजिक न्यायबाट वञ्चित तथा पुरातन मान्यताले दबिएका उनीहरूलाई अधिकार तथा अवसर प्रयोग गर्नसक्ने बनाउने प्रक्रिया नै महिला सशक्तीकरण हो ।
नेपालमा गाँजालाई गैरअपराधीकरण गर्नुका धेरै फाइदा छन् । नेपालमा गाँजाले अन्य उद्योगधन्दाले भन्दा चाँडो कम खर्चमा रोजगारी सिर्जना गर्नेछ । बाँझै बसिरहेको जमिनमा सम्भव हुने गाँजाको उब्जनी युवाहरूका लागि उच्च आकर्षणको विषय बन्नेछ ।
हामी संविधान कार्यान्वयनको संक्रमणकालमा छौं । कुनै पनि संविधानलाई देशको एउटा दस्तावेज मान्नु काफी छैन । किनभने संविधान त्यो मात्र होइन, जो यसको मूलपाठमा लेखिएको हुन्छ । संविधान त राज्यका अंगहरूद्वारा आत्मसात् गरिएका अभ्यास र अर्थहरूको समष्टि हो ।
पुरातनकालदेखि नै छोरीहरूलाई समुदायमा मात्र नभई घरभित्र पनि विभिन बहानामा बन्देज लगाइएको पाइन्छ । छोरी किशोरावस्थामा प्रवेश गर्न नपाउँदै घरपरिवारमा तनाव उत्पन्न हुन थाल्छ— अब महिनावारी सुरु हुने बेला भयो । उसलाई कहाँ र कसको घरमा राख्ने होला ?
सरकारका दुई वर्ष बडो रजगजमा बिते । मनोरञ्जनमय । दुई वर्षको खुसी बाँड्दै प्रधानमन्त्रीले पछिल्लो पटक संसदमा भनेको सुनियो, ‘सरकार आफ्नो लक्ष्यमा सफल छ ।’ आफ्नो कार्यकालका उपलब्धिहरू सुनाइरहँदा प्रधानमन्त्रीको अनुहारमा प्रायशः हेर्नलायक चञ्चलता देखिन्छ ।
प्रधानमन्त्री खड्गप्रसाद शर्मा ओलीको तन र मनबीच गज्जबको सन्तुलन देखिन्छ । उनको मनले उनको तन (शरीर) लाई आफ्नो कब्जामा लिएको छ । त्यसैले हो, उनी तीनचार घण्टा चल्ने बैठकहरूमा अलिकति पनि नआत्तिई बस्न सक्छन् । धाराप्रवाह बोल्न सक्छन् । उनी आफ्नो तनले दिएको सकस कतै प्रतिविम्बित हुन दिँदैनन् ।
हाम्रो सहप्रकाशन ‘दि काठमान्डु पोस्ट’ को विचार पृष्ठमा मंगलबार प्रकाशित एसिया न्युज नेटवर्कअन्तर्गत ‘कोरिया हेराल्ड’ बाट साभार एउटा लेख र त्यसमा प्रयुक्त चित्रलाई लिएर नेपालस्थित चिनियाँ दूतावासले जनाएको प्रतिक्रिया आपत्तिजनक छ । पत्रपत्रिकामा प्रकाशित समाचार तथा विचारमाथि असहमति जाहेर गर्ने अधिकार जोकोहीलाई छ ।
