पीसीआर परीक्षणका लागि स्वाब दिएको थिएँ । रिपोर्ट नआएसम्म बाहिर निस्कने कुरै थिएन । दुई दिनपछि साउन ९ गते दिउँसो जिल्ला स्वास्थ्य प्रमुख गोकर्ण गिरीको फोन आयो, ‘तपाईं अब आइसोलेसनमा बस्नुपर्छ । बर्दियामा आइसोलेसन राम्रो छैन । खजुरा जाने हो कि !’
गत मंसिर महिनाको कुरा गर्दैछु । कोरोना कहर सुरु भएको थिएन । म नियमित स्वास्थ्य परीक्षणका लागि दिल्ली गएको थिएँ । एक हप्ताका लागि गएको; यो परीक्षण, त्यो परीक्षण गर्दैमा झण्डै एक महिना बिताउनुपर्यो । म त्यति लामो समय दिल्लीमा बसेको थिइनँ ।हुनत, परराष्ट्रमा जागिर खाँदा सरकारी कामको सिलसिलामा धेरै पटक दिल्ली जाने काम पर्दथ्यो, तर त्यो ठिमीले यात्राजस्तै हुन्थ्यो ।
केही दिनअघि मैले दाइजोबारे अनुभव लेखेपछि दाइजो माग्ने व्यक्तिले मलाई धम्क्याएजस्तो गरे । दाइजो मागेको नस्विकारे पनि छुच्चो बोली–व्यवहार गरेकोमा र मेरो चित्त दुखाएकोमा उनले पछि गएर माफी मागे । तर, माफी दिन वा नदिनलाई म को थिएँ र ! आफ्नो मुद्दामा आफैं न्यायाधीश बनेर म अरूलाई माफी वा सजाय कसरी दिन सक्थेँ ?
यो काठमाडौं त्यही ठाउँ हो जहाँ हिजो छाडी अस्तिसम्म लामो कपाल पाल्ने, ट्याटु हान्ने, पियर्सिङ गर्ने, मेटल गीत गाउने वा बजाउनेलाई चुल्ठे/मुन्द्रेको व्यवहार गरिन्थ्यो । मेटल संगीतका फ्यानलाई पक्रिएर तिनको लामो कपाल च्वाट्टै काट्दिनेदेखि, मेटल–म्युजिसियनलाई सताउने, मेटल गीग (कार्यक्रम) आयोजकलाई ध्वनि प्रदूषण गरेको आरोपमा झ्यालखानामा थुन्ने कामसमेत भएको छ यहाँ ।
बलिउड अभिनेता सुशान्तसिंह राजपूतद्वारा आत्महत्या...। यो खबरले दुःखी मात्रै होइन, भित्रैदेखि हल्लायो । मेरा निराशाहरू, मेरा दुःखहरू, मेरा पीडाहरू, मेरा छटपटीहरू । जिन्दगी भन्नु केही होइन । कति सजिलै त्यागिदिन्छन् मान्छेहरू आफ्ना सपना ।
महर्षिको गुरुकुलबाट शिक्षादीक्षा प्राप्त गरी म घर फर्किएको थिएँ । उहाँको सान्निध्यमा रहँदा मैले संसारका सबैजसो शास्त्रको अध्ययन-चिन्तन गर्ने मौका पाएको थिएँ । शास्त्र चिन्तनप्रतिको मेरो लगाव देखेर महर्षिले मलाई सुचिन्तक नामकरण गरी दीक्षित गर्नु भयो र उज्जवल भविष्यको आशीर्वाद पनि दिनुभयो ।
जारी सडक प्रदर्शनको पहिलो दिन बालुवाटारमा प्रहरीले हानेको पानीको फोहोरासँग जुध्दै गरेकी एक युवतीको तस्बिर समाचार र सोसल मिडियामा छाइरहेको थियो । त्यही बेला पुजन गुरुङले उक्त तस्बिर फेसबुकमा सेयर गरे । आफ्नी छोरी सुबानीको साहस र सचेतनाप्रति गर्व लागेको भन्दै भावुक शैलीमा लामो क्याप्सन पनि लेखे ।
देशको प्रतिनिधिमूलक संस्थाभित्र प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले जनप्रतिनिधिहरूलाई ठाडठाडो जवाफ फर्काइरहेका दिन उत्तरी छिमेकी चीनका राष्ट्रपति सी चिनफिङ उत्तरपश्चिम निङ्स्या जातीय क्षेत्रका गाउँबस्तीमा पुगेर भनिरहेका थिए, ‘औसत समृद्ध समाज निर्माणको अभियानमा कुनै पनि अल्पसंख्यक जाति पछाडि छोडिनुहुँदैन ।’
माफ गर्नुहोला । मैले लेखेर खासै केही फरक पर्ने छैन । स्वदेश फर्कदाफर्कदैँ भाइरसको ‘हट–बेड’जस्ता क्वारेन्टाइनमा काखका नानी गुमाएका बाआमाहरु माफ गर्नुहोला । मैले तपाईका नाममा दुई शब्द खर्च गरेर राज्यले सुन्ने छैन । यो केवल पीडा पोख्ने एउटा माध्याममात्र हुनेछ ।
