यो काठमाडौं त्यही ठाउँ हो जहाँ हिजो छाडी अस्तिसम्म लामो कपाल पाल्ने, ट्याटु हान्ने, पियर्सिङ गर्ने, मेटल गीत गाउने वा बजाउनेलाई चुल्ठे/मुन्द्रेको व्यवहार गरिन्थ्यो । मेटल संगीतका फ्यानलाई पक्रिएर तिनको लामो कपाल च्वाट्टै काट्दिनेदेखि, मेटल–म्युजिसियनलाई सताउने, मेटल गीग (कार्यक्रम) आयोजकलाई ध्वनि प्रदूषण गरेको आरोपमा झ्यालखानामा थुन्ने कामसमेत भएको छ यहाँ ।
बलिउड अभिनेता सुशान्तसिंह राजपूतद्वारा आत्महत्या...। यो खबरले दुःखी मात्रै होइन, भित्रैदेखि हल्लायो । मेरा निराशाहरू, मेरा दुःखहरू, मेरा पीडाहरू, मेरा छटपटीहरू । जिन्दगी भन्नु केही होइन । कति सजिलै त्यागिदिन्छन् मान्छेहरू आफ्ना सपना ।
महर्षिको गुरुकुलबाट शिक्षादीक्षा प्राप्त गरी म घर फर्किएको थिएँ । उहाँको सान्निध्यमा रहँदा मैले संसारका सबैजसो शास्त्रको अध्ययन-चिन्तन गर्ने मौका पाएको थिएँ । शास्त्र चिन्तनप्रतिको मेरो लगाव देखेर महर्षिले मलाई सुचिन्तक नामकरण गरी दीक्षित गर्नु भयो र उज्जवल भविष्यको आशीर्वाद पनि दिनुभयो ।
जारी सडक प्रदर्शनको पहिलो दिन बालुवाटारमा प्रहरीले हानेको पानीको फोहोरासँग जुध्दै गरेकी एक युवतीको तस्बिर समाचार र सोसल मिडियामा छाइरहेको थियो । त्यही बेला पुजन गुरुङले उक्त तस्बिर फेसबुकमा सेयर गरे । आफ्नी छोरी सुबानीको साहस र सचेतनाप्रति गर्व लागेको भन्दै भावुक शैलीमा लामो क्याप्सन पनि लेखे ।
देशको प्रतिनिधिमूलक संस्थाभित्र प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले जनप्रतिनिधिहरूलाई ठाडठाडो जवाफ फर्काइरहेका दिन उत्तरी छिमेकी चीनका राष्ट्रपति सी चिनफिङ उत्तरपश्चिम निङ्स्या जातीय क्षेत्रका गाउँबस्तीमा पुगेर भनिरहेका थिए, ‘औसत समृद्ध समाज निर्माणको अभियानमा कुनै पनि अल्पसंख्यक जाति पछाडि छोडिनुहुँदैन ।’
माफ गर्नुहोला । मैले लेखेर खासै केही फरक पर्ने छैन । स्वदेश फर्कदाफर्कदैँ भाइरसको ‘हट–बेड’जस्ता क्वारेन्टाइनमा काखका नानी गुमाएका बाआमाहरु माफ गर्नुहोला । मैले तपाईका नाममा दुई शब्द खर्च गरेर राज्यले सुन्ने छैन । यो केवल पीडा पोख्ने एउटा माध्याममात्र हुनेछ ।
सरकार क्यालकुलेटर बनेको छ । संक्रमण र मृत्युको संख्या जोड र डिस्चार्जको संख्या घटाउमा ब्याट्री खर्चिरहेको छ । यही हिसाब–किताबबाट संसदमा प्रस्तुत हुनेछ, कार्यकाल सफल भएको प्रमाणहरु । आर्थिक वर्षको प्रगति विवरणमा यही संख्यालाई टेकेर सरकार अग्लो बन्न खोज्नेछ ।
यो मेरो आफ्नै गन्थन हो । घरको कुरा हो । भित्रको कुरा बाहिर ल्याएकोमा गाली खाऊँला । तर, ठीकै छ । अहिले रुकुम घटनाले धेरैको ‘रगत उमालिरहेका’ बेला मलाई भने यसबारे चुँइक्क बोल्न मन लागेको थिएन । आफ्नै घरमा जातीय छोइछिटो कायम छ, समाजलाई गाली गरेर बोल्नुको के अर्थ भन्ने लागिरहेको थियो । तर, स्वीकारोक्तिका लागि सही मौका हुन सक्छ भन्ने लाग्यो अनि लेख्दैछु ।
जतिखेर सोभियत संघ (रूस) र अमेरिकाका वैज्ञानिक चन्द्रमा छुन तल्लीन थिए, त्यतिखेरसम्म पृथ्वीकै उँचो भाग अर्थात् सगरमाथा (चोमोलोङ्मा) मा कसैले पाइला टेकेका थिएनन् । प्रयास वर्षौंदेखि भइरहेको थियो । केहीले त्यही लहडमा ज्यान गुमाइसकेका थिए ।
