नेपालको म्याथम्याटिकल बायोलोजी रिसर्च समूहले गरेको अध्ययनअनुसार माघको तेस्रो साता कोभिड–१९ संक्रमितको संख्या करिब २६ हजारसम्म पुग्न सक्ने देखिएको छ । स्वास्थ्य तथा जनसंख्या मन्त्रालयले पनि माघको तेस्रो साता कोरोना संक्रमण उत्कर्षमा पुग्ने बताएको थियो ।
नेपालमा ओमिक्रोन भेरिएन्टका कारण कोरोना महामारीको तेस्रो लहर सुरु भइसकेको छ । पहिलो लहरको कारक चीनको वुहानमा भेटिएकै कोरोना भाइरस थियो भने दोस्रो लहरको कारक डेल्टा भेरिएन्ट थियो । हाल दक्षिण अफ्रिकाले पत्ता लगाएको नयाँ भेरिएन्ट ओमिक्रोनका कारण विश्व नै फेरि एकपटक महामारीको चपेटामा परेको छ ।
महामारीमा जीवनरक्षक मानिएको कोभिडको खोप वितरण तथा अभिलेखमा सरकारको गम्भीर कमजोरी देखिएको छ । राज्यको ढुकुटी खर्चेर तथा मित्रराष्ट्रले अनुदानमा दिएकोमध्ये २४ लाख खोप अभिलेखमा नभेटिएको स्वयं स्वास्थ्य सचिव डा. रोशन पोखरेलले स्विकारेका छन् । तर यो बेथिति कसरी भयो र त्यसको जिम्मेवार को हो भन्नेमा छानबिनसमेत भएको छैन ।
कोरोना संक्रमितको संख्या तीव्र गतिमा बढ्न थालेसँगै नेपाली अस्पतालमा पूर्वाधारको अवस्था र स्वास्थ्य क्षेत्रको तयारीलाई लिएर पुन: बहस प्रारम्भ भएको छ । संक्रमण घटेपछि दु:ख पाएका दिन बिर्सिने र संक्रमण बढेसँगै फेरि यो किन भएन र त्यो किन भएन भनेर प्रश्न गर्नु आफैंमा विरोधाभास पूर्ण छ ।
स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री विरोध खतिवडाले कोरोनोविरुद्धको खोप लगाउन मिल्ने सबै नागरिकलाई सरकारले ‘बुस्टर’ डोजसमेत निःशुल्क दिन तयारी थालेको बताएका छन् ।
दक्षिण अफ्रिकाले विश्वजगतलाई जानकारी दिनुअघि नै कोरोनाभाइरसको नयाँ भेरिएन्ट ‘ओमिक्रोन’ विश्वभर फैलिसकेको हुनसक्ने आकलन गरिएको छ । विश्व स्वास्थ्य संगठनले कोरोनाभाइरसको ‘बी.१.१.५२९’ उत्परिवर्तित रुपलाई ‘भेरिएन्ट अफ कन्सर्न’ घोषणा गरेर ‘ओमिक्रोन’ नाम दिनुअघि नै नेपाल प्रवेश गरेका एक विदेशी सो भेरिएन्टबाट संक्रमित भएको देखिएको छ ।
कोरोना भाइरसको नयाँ भेरिएन्ट ‘ओमिक्रोन’ संक्रमण भित्रिन नदिन सरकारले दक्षिण अफ्रिकी नागरिकलाई मुलुक प्रवेशमा रोक लगाएको छ । गत नोभेम्बर २४ मा दक्षिण अफ्रिकामा पहिलो पटक यो भेरिएन्ट पुष्टि भएको थियो ।
नेपालमा केही सातायताको तथ्यांक केलाउँदा कोरोनाभाइरसको संक्रमण घट्दै गइरहेको देखिन्छ । साउन महिनाको पहिलो साता २० प्रतिशतभन्दा माथि रहेको परीक्षणका आधारमा संक्रमणको प्रतिशत (पीपीआर)को ७ दिने औसत मंसिरको १ गते झरेर ३.४० मा पुगेको छ । जुन निरन्तर घटिरहेकै छ ।
साथीहरूजस्तै उनलाई पनि खेल्न मन लाग्छ । अभिभावकको हात समातेर घुम्न मन लाग्छ । उमेरअनुसार उनी ‘चञ्चले’ हुनुपर्ने हो । तर, बसिरहेछन् ‘आइसोलेसन’ मा । भर्खरै होइन ९ वर्षदेखि । जसको एउटै कारण हो अनौठो रोग । पढाइमा तीक्ष्ण उनको बाल्यकाल यसरी चौघेरामा कैद भइरहेको छ । निरन्तरको संक्रमण र तारन्तार आइरहने ज्वरोका कारण भीडभाडभन्दा एकान्तमै उनी अभ्यस्त भइसकेका छन् । अभ्यस्त हुनु उनको बाध्यता हो ।
कोभिड–१९ को रोकथाम तथा नियन्त्रणका लागि यथोचित मात्रामा कोरोनाविरुद्धको खोप प्राप्त गर्न नसकेका विकासोन्मुख देशहरूका लागि सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कदम परीक्षण र ‘आइसोलेसन’ नै हो । यो स्थापित भइसकेको तथ्य हो । विश्वका केही देशहरूसँगै नेपालमा पनि तेस्रो लहरले ढोका ढक्ढक्याउन थालिसक्दा पनि सरकारले अझै परीक्षण र आइसोलेसनलाई आफ्नो नियन्त्रण योजनामा कार्यगत रूपमा सामेल गर्न सकेको देखिँदैन ।
