उनी ढाका टोपीलाई जबर्जस्ती आफ्नो शीरमा पहिरने कोसिसमा देखिन्छन् । तर, शीरमा टोपी अडिए पो !दुई हातले तन्काएर लगाउन खोज्छन् तर टोपी अडिदैन । हातले नभएपछि खुट्टाको सहारा लिन्छन् । शीर ठूलो भयो वा टोपी सानो,हर प्रयास असफल बन्दैछ । शरीरको सबै बल प्रयोग गर्छन्,शीरमा टोपी अट्दैन ।
'स्टार र कलाकार हुनुको फरक के हो ?' प्रसिद्ध अभिनेत्री शबाना आजमीले यो प्रश्नको एउटा उत्तरलाई मात्रै बाँचेकी छन् । भारतको प्रतिष्ठित पद्मश्री, पद्मभुषण र पाँच नेश्नल अवार्डबाट सम्मानित शबानालाई कहिल्यै 'स्टार' ट्यागले मोहित गरेन ।
कतारमा विश्वकप–२०२२ फुटबल सुरु भएको शुक्रबार छैटौं दिन हो । खेल दोस्रो चरणमा पुग्यो तर सिनेकर्मी एवं राप्रपा नेता रेखा थापाका लागि अझै विश्वकप फुटबल सुरु भइसकेको छैन । रेखा पोर्चुगलकी समर्थक । पोर्चुगलले विश्वकप खेल्ने तयारी गरिरहँदा रेखा पनि मैदानमै व्यस्त भइन् । उनको मैदान भने चुनावको ।
पटकथालाई फिल्मको मेरुदण्ड मानिन्छ । तर, नेपाली फिल्ममा मेरुदण्ड नै कमजोर हुने गुनासो सुनिने गर्छ । अब पटकथालाई मजबुत कसरी बनाउने ? सम्पदा मल्ल पटकथालाई बलियो बनाउन निर्देशककै भूमिका रहने बताउँछिन् ।
'म सात वर्षको हुँदा यौन दुर्व्यवहारमा परेँ,' यत्ति भनिसकेपछि उनको बोली रोकिन्छ । देब्रे हातले दाहिने हातका औंला चलाउन थाल्छिन् । अनि थप्छिन्, ‘३/४ वर्षसम्म मैले त्यो पीडा सहिरहें । दलित महिलाहरूमाथि यौन हिंसा धेरै हुने गरेको छ । यौन हिंसा, बलात्कार, बलात्कारपछि हत्या । यसबारे राज्यसँग कुनै आँकडा नै नभएको मैले पाएँ ।'
एउटा समूह डोको बोक्ने प्रयासमा देखिन्छ । भर्खरै बुनेको नयाँ डोको । खाली डोकोलाई गह्रौं भारी झैं बोक्दैछन् । डोको बोक्नेहरूका हातमा छ टेक्ने लौरो पनि । त्यही लौरोले कहिले भुइँ टेक्छन्, कहिले डोको अड्याउँदैछन् । त्यतिकैमा डोको बोक्दै गरेका एक जना बोल्छ,'यो डोको त निहुरिने खालको होइन रहेछ' ।
नेपाली फिल्मको प्रमुख समस्या के हो ? जवाफमा छुट्दैन, पटकथा । के पटकथा नै नेपाली फिल्मका कमजोरी हुन् त ? साउन्ड इन्जिनियर/डिजाइनर प्रदीप कुमार उपाध्याय नेपाली फिल्म प्राविधिक पक्षमा अझै अपरिपक्व रहेको जवाफ दिन्छन् ।
फिल्ममार्फत् निर्माण गर्न खोजेको भाष्य के हो, दर्शकलाई के देखाउन चाहन्छन् ? अधिकांश नेपाली फिल्मकर्मी यही प्रश्नको उत्तर दृश्यमा देखाउन चुक्छन् । भन्न खोजेको कुराप्रति प्रस्ट नभई बनाइएका फिल्महरूले दर्शकलाई कथासँग बाँधेर राख्न सक्दैन ।
धेरैलाई थाहा नहुन सक्छ, निर्देशक प्रदीप भट्टराई 'मह जोडी'को स्कुलिङबाट हुर्केका हुन् । महकै टेलिश्रृंखलामा 'असिस्ट' गर्दै लेखन र निर्देशनमा प्रदीपले आफूलाई निखारे । पछिल्लो समय 'मह सञ्चार'को अभिन्न व्यक्ति नै बनेका छन्, प्रदीप । महको विरासतलाई जोगाइरहेको श्रेय उनलाई नै जाने गरेको छ । त्यसैले होला हरिवंश भन्ने गर्छन्,'मलाई प्रदीपको नसा-नसा सबै थाहा छ' ।
जीवनमा डेरा र घरभन्दा महत्त्वपूर्ण हुन्छन् सम्बन्ध । इट्टाको संरचनाभन्दा सम्बन्धको डोरी बलियो, त्यही सम्बन्ध नै हाम्रा लागि घर हुन् - दीपेन्द्र के खनाल निर्देशित फिल्म 'के घर के डेरा'ले भन्न खोजेको यत्ति हो ।
