जादु 

हामीले हेर्दै थियौं

– हराभरा जंगल

– कुमारी पहाड

– फराकिला चउर

– निर्मल नदी

– शुभ्र हिमाल

– थरीथरीका चरा/पुतली र जनावर

– बास बसेको घर

हेर्दै थियौं –

पंक्ति मिलाएर उड्दै दूर देशबाट आउने पाहुना मालचरी

अनि आकाश नियाल्ने बालक/धर्ती खोप्ने किसानहरु

हेर्दै थियौं –

आँगनमा भुनभुन गर्दै उड्ने रंगीचंगी सोझा पुतलीहरु

पछिपछि दौडने बाल्यकाल/यौवन लहराउने बोटहरु

हेर्दै थियौं –

गाउँगाउँ घुमिहिँड्ने मायालु कोमल गौंथलीहरु

गुाड लाउन मिल्ने दलिनहरू/र दयालु घरधनी

हेर्दै थियौं –

बाटो, गोरेटो र आँगनमा उड्ने ताराजस्ता जूनकिरीहरु

झिल्मिल उज्यालो/र चम्किरहने सम्झनाहरु

सहरका कुनाकुनाका ढुंगेधारा

पानी भर्ने पँधेर्नी र/अञ्जुली पिउने बटुवा – हेर्दै थियौं

एक छिनपछि बन्द आँखा खोल्दा

जादुगरले गायब गरिसकेको थियो धेरै कुराहरु

– हराएका थिए कठै ती पुतलीहरु !

– हराएका थिए केही चराहरु !

– थिएनन् केही बोट/वनस्पति र प्राणीका प्रजाति !

– थिएन सफा आकाशको टुक्रा/हरियो जंगल/निर्मल जल

कस्तो जादु थियो त्यो

हाम्रो हात / हातमा थियो बरू

मोबाइल नामको – रंगीन वस्तु !

त्यसयता,

धूवाँ–धूलोले भरिएको सहर

र काकाकुल गाउँमा बसेर

निहुरिँदै तस्बिरमा हेरिरहन्छौं आजभोलि हामी

– जंगल

– चरा

– पुतली

– बगिरहेको नदी,

– भीषण पहिरो, बाढी र कहिले

– हिमालका सेता कञ्चन शृंखलाहरु – कााचको पर्दामा !