मलेसियाका गृहमन्त्रीको नेपाल भ्रमण :श्रम सम्झौता कार्यान्वयन र सामाजिक सुरक्षा मुख्य मुद्दा

होम कार्की

काठमाडौँ — मलेसियाका गृहमन्त्री फुद्दिन नासुसन इजमाइलको आसन्न भ्रमणका क्रममा नेपाल पक्षले श्रम सम्झौता कार्यान्वयनलाई प्राथमिकताका साथ उठाउने भएको छ । कामदारको मर्यादित श्रम, सामाजिक सुरक्षाको सुनिश्चितता र उपचार पाउने प्रबन्धका विषयमा पनि मलेसियाका गृहमन्त्री इजमाइलसँग छलफल हुनेछ ।

गृहमन्त्री इजमाइल १५ सदस्यीय उच्चस्तरीय टोलीको नेतृत्व गर्दै बिहीबार काठमाडौं आइपुग्दै छन् । उनले गृह मन्त्रालयको समेत कार्यभार सम्हालेका प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल र श्रम, रोजगार तथा सामाजिक सुरक्षामन्त्री डोरप्रसाद अर्यालसँग भेट गर्नेछन् । टोली शनिबार दिउँसो ढाका प्रस्थान गर्ने कार्यक्रम छ ।

दुई मुलुकबीच श्रम सम्झौता भएपछि मलेसियाबाट पहिलो पटक उच्चस्तरीय भ्रमण हुन लागेको हो । त्यसैले यो भ्रमण सम्झौतामा केन्द्रित हुने भएको छ । भ्रमणका क्रममा मलेसिया सरकारले श्रम बजारमा भएको सुधारबारे जानकारी दिने तयारी गरेको छ । नेपालबाट कामदार पठाउने प्रक्रिया निकै लामो रहेको विषय पनि उसले राख्ने भएको छ । नेपालका तर्फबाट भने नेपाली कामदार शून्य लागतमा मलेसिया जान पाउने वातावरण सुनिश्चितता पहल गरिने भएको छ । शून्य लागतमा कामदार भर्ना गर्ने भनिए पनि मलेसियाको ग्लोब्स, इलेक्ट्रोनिक्स र प्लान्टेसनमा मात्रै कार्यान्वयनमा छ ।

श्रम रोजगार तथा सामाजिक सुरक्षा मन्त्रालयले श्रम सम्झौता कार्यान्वयनमा बाधा परेका विषयलाई सम्बोधन गर्न दुई देशबीचका अधिकारीहरूले संयुक्त बैठक गर्ने जानकारी दिएको छ । ‘नेपाल र मलेसियाबीच ऐतिहासिक श्रम सम्झौता भयो । मलेसियाको रोजगारीमा जाँदा शून्य लागतको नीति छ । यसको कार्यान्वयनमा देखिएको जटिलतालाई सम्बोधन गर्न संयुक्त बैठक बस्नुपर्नेछ । यो विषयलाई हामीले प्राथमिकतामा राखेका छौं,’ निमित्त श्रम सचिवसमेत रहेका श्रम मन्त्रालयका प्रवक्ता डण्डुराज घिमिरेले कान्तिपुरसँग भने ।

मलेसियाका गृहमन्त्री इजमाइल र नेपालका श्रममन्त्रीसहितका अधिकारीहरूबीच शुक्रबार ‘लन्च बैठक’ हुने तय भएको छ । गृहमन्त्री इजमाइलको टोलीले नेपाल प्रहरी, नेपाली सेना र सशस्त्र प्रहरीका भूपू संगठनका अधिकारी र नेपाल वैदेशिक रोजगार व्यवसायी संघसँग छुट्टाछुट्टै बैठक राखेको छ ।

नेपाल–मलेसियाको श्रम कूटनीतिका हिसाबले मलेसियाली सरकारको भ्रमणलाई उच्च प्राथमिकता दिनुपर्ने सरोकारवालाले बताएका छन् । नेपाल वैदेशिक रोजगार व्यवसायी संघका अध्यक्ष राजेन्द्र भण्डारीले नेपाली सुरक्षा गार्डले पाउने सेवासुविधाको विषयलाई भ्रमणका क्रममा उठाउनुपर्ने बताए । ‘मलेसियाले नेपालबाट मात्रै सुरक्षा गार्ड लैजाने गर्छ । तर सुरक्षा गार्डहरूले उचित सेवा सुविधा पाएका छैनन् । ३० दिन नै दैनिक १२ घण्टा ड्युटी गर्नुपर्ने बाध्यता छ । तर ओभरटाइमबापतको सुविधा पाउँदैनन्, यो विषय उठाउनुपर्छ,’ उनले भने, ‘दक्ष सुरक्षा गार्ड पठाउन नेपाललाई कठिन छैन ।’ मलेसियाले कामदारको न्यूनतम तलब १५ सय रिंगेट निर्धारण गरेको छ । सुरक्षा गार्ड र सेवा क्षेत्रमा जाने कामदारले न्यूनतम तलबका आधारमा ओभरटाइमको रकम नपाएको भण्डारीले जानकारी दिए ।

हावापानी राम्रो र अन्य गन्तव्य देशको तुलनामा बढी तलब पाइने भएकाले मलेसिया जान इच्छुक नेपालीको संख्या ठूलो छ । गत असारदेखि पुस मसान्तसम्ममा दुई लाख नेपाली मलेसियामा गइसकेका छन् । तर, जाने कामदारको चापअनुसार नेपालले कोटा पाउन सकेको छैन । ‘मलेसियाले तत्काल ५ लाख विदेशी कामदार लैजाने निर्णय गरेको छ । यसमा नेपालीका लागि कोटा छुट्याउन सके बजारमा हुने अस्वस्थ प्रतिस्पर्धा रोकिन्छ,’ नेपाल स्वास्थ्य व्यवसायी महासंघका अध्यक्ष कैलाश खड्काले भने ।

गैरआवासीय नेपाली संघ मलेसियाका अध्यक्ष विनोद थापाले मलेसिया सरकारबाट भिसा दिनेदेखि कामदार आउने समयसम्म निगरानी बढाउनुपर्ने पक्षमा नेपाल सरकारले ध्यानाकर्षण गराउनुपर्ने सुझाव दिए । ‘यहाँ केडीएन एप्रुभल (भिसा दिने व्यवस्था) देखि नै चलखेल छ । एजेन्सीबीच पैसाको चलखेल हुन्छ । यही बिन्दुबाट मलेसियाले ध्यान दिनुपर्छ,’ उनले भने, ‘अर्कातर्फ कामदारको न्यून बिमा नीतिका कारण १०–१५ हजार रिंगेट खर्च हुनासाथ अस्पतालहरूले उपचार बन्द गर्छन् । यसमा सुधार हुनुपर्‍यो ।’

थापाले मलेसियाका नागरिकसरह नै कामदारको उपचारको व्यवस्थामा जोड दिनुपर्ने बताए । ‘सरकारी अस्पतालमा मलेसियाली नागरिक जाँदा एक रिंगेटमा दर्ता हुन्छ । त्यसमा नेपालीसहित विदेशी जाँदा एक सय रिंगेट तिर्नुपर्छ,’ उनले भने, ‘एउटा बिरामीको उपचारमा जति खर्च लाग्छ, त्यति नै बिमाले खर्च बेहोर्नुपर्ने नीति चाहिएको छ ।’

मलेसियामा अलपत्र परेका कामदारको उद्धारमा सक्रिय प्रवासी नेपाली समन्वय समितिका कार्यकारी अधिकृत सोमप्रसाद लामिछानेले आलेखबद्ध (गैरकानुनी हैसियत) भएकालाई काममा लगाउने रोजगारदातालाई मलेसियाले कारबाही गर्नुपर्ने बताए । ‘कम्पनी छाडेर हिँड्नेलाई काममा नलगाउने हो भने अलेखबद्ध हुने अवस्था आफैं रोकिन्छ । अहिले अलेखबद्ध हुने कामदारको समस्या विकराल छ । उपचार नै पाउँदैनन्,’ उनले भने, ‘नेपाल सरकारले मलेसियासँग यो विषय गम्भीरतापूर्वक उठाउनुपर्छ ।’

प्रकाशित : माघ १८, २०७९ ०८:३५
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

‘लक्ष्य’ का सारंगी सारथि

अनिश भट्टराई

गण्डकी — पोखरा–१६ बाटुलेचौरका समीर गायक हालै विवाह बन्धनमा बाँधिए । आफ्नो जीवनशैली फेरिने र केही आर्थिक जोहो पनि हुने भएकाले बेलायत जाने सोच बनाएका थिए उनले । तर विद्यार्थी भिसामा बेलायत जानबाट उनलाई रोक्ने घरको आर्थिक अवस्था त थियो नै ।


त्योसँगै अर्को कारण थियो, उनको बाला प्रेम । सारंगी उनको बाला प्रेम हो । २ कक्षाबाटै सारंगी चलाउन सिकेका समीर अहिले पनि सारंगीमै आश्रित छन् । उनको जीविको सारंगीबाटै चल्छ । उनी स्थानीय दीप हाउजिङमा दैनिक सारंगी बजाउन पुग्छन्, स्थानीय युवाले खोलेको ब्यान्ड ‘लक्ष्य’ मा सारंगी बजाउँछन् । सारंगी सिकाउन कास्कीको लेखनाथदेखि छिमेकी जिल्लामा पनि सांगीतिक कार्यक्रमका लागि पुग्छन् । उनी अरू कुनै पनि क्षेत्रमा लागेका छैनन् । सारंगी नै उनको व्यस्तता र फुर्सद हो ।

लोकसंगीतका हस्ती झलकमान गन्धर्वका पनाति पुस्ता हुन्, समीर । झलकमानझैं सारंगी रेट्दै घर–घर, आँगन–आँगन नपुगे पनि समीर पनि सारंगीकै भरमा बाँचेका छन् । बाटुलेचौरको गन्धर्व बस्तीका धेरैले अहिले सारंगी रेट्दै, गाउँदै हिँड्न छाडिसके । तर समीरले छाडेका छैनन् । समीरका अनुसार केही वर्षअघिसम्म गाडीमा सारंगी रेटेर गीत गाउँदै पैसा उठाउने प्रशस्तै भेटिन्थे । अहिले त्यस्तो छैन । सारंगी रेट्न जान्ने गन्धर्व कम छन् । गाउँमै गन्धर्व भाका गाउन जान्नेहरू औंलामा गन्न सकिने रहेका छन् ।

समीरको एउटै आशा छ(– सारंगीका तार बजिरहुन्, पुस्तौंपुस्ता । सारंगी घन्किरहोस्, घरघर । यसकै लागि उनले बाटुलेचौरमा ‘एक घर एक सारंगी’ कार्यक्रम नै चलाए । कोभिडपछि उनले चलाएको यो कार्यक्रममा ५० बढीलाई सिकाए पनि । उनले सारंगी बजाउन सिकेको काठमाडौंमा हो । समीर २ कक्षामा हुँदा उनी पढ्न काठमाडौं गएका थिए । बेल्जियमबाट आएकी एक महिलाले उनीलगायत २० जनालाई काठमाडौंमा पढ्न ‘स्पोन्सर’ गरिदिएकी थिइन् । अहिले सोही समूहले उनीहरूलाई सारंगी सिकाउन र सारंगीलगायतका वाद्यवादक किन्न लगानी गरिदिने गरेको समीर बताउँछन् । ‘काठमाडौं गएपछि नै त्यहाँका शिक्षकले बजाउने, गाउने सिकाइदिनुभयो, संगीत सिक्ने मेसो त्यहीँ पाएँ,’ समीर सम्झन्छन् ।

समीर आफ्नो बुबा पुस्ताले सारंगी नबजाइदिँदा नयाँ पुस्तालाई धौ भएको बताउँछन् । ‘सारंगीमा जेनेरेसन ग्याप रह्यो, बुबाहरूले बजाइदिनुभएन, हामी त आफ्नो चिनारी हो भनेर मात्र बजाएका हौं,’ समीरले भने । उनका बुबा पुस्ताले नगरपालिकामा जागिर पाएका थिए । पोखरामा कृष्ण थापा मेयर भएपछि उनले बाटुलेचौरका स्थानीयलाई सरसफाइ शाखामा जागिरे बनाइदिएका थिए । जागिर पाएपछि उनीहरू सारंगीमा आश्रित रहनुपरेन ।

समीर अहिले झलकमान पाठशालामा पनि सारंगी सिकाउँछन् । नेपाल गन्धर्व सामुदायिक विकास केन्द्रबाट चलाइएको उक्त पाठशालामा उनले निःशुल्क सारंगी सिकाउँछन् । सारंगी सिकाएबापत केन्द्रबाट पाउने पारिश्रमिकबारे भने उनले बताउन चाहेनन् ।

समीर कतिपय स्कुलमा सारंगी सिकाउन पुग्छन् । विन्ध्यवासिनी मन्दिरको संगीत पाठशालामा पनि सारंगी सिकाउँछन् । ‘सारंगी देख्दा गितार जस्तो रहेछ, के हो ? भनेर सोध्छन् । कसैले भायोलिन पनि भन्छन्,’ नयाँ पुस्ताले सारंगी चिन्नै छाडेको समीरको दाबी छ । उनले विद्यालय, दीप हाउजिङ, विन्ध्यवासिनी मन्दिरमा सारंगी सिकाएर नै आफ्नो जीविका चलाएका छन् । यसबाहेक उनले धेरै पारिश्रमिक लक्ष्य व्यान्डबाट पाउँछन् । लक्ष्य ब्यान्ड बाटुलेचौरकै स्थानीयले बनाएको हो । यस ब्यान्डमा झलकमान गन्धर्वका पनाति सुदीप गायकले बाँसुरी बजाउँछन् । लक्ष्य ब्यान्डले महिनामा ३ वटा शो गर्छ, कम्तीमा । विद्यालय, मेलामा धेरै लक्ष्य ब्यान्ड नै बोलाइन्छ । पोखराभित्रै भए ४० हजार र बाहिर भए ९० हजारसम्म लक्ष्य ब्यान्डले पैसा लिन्छ । यसबाट ब्यान्ड पनि फैलिएको छ । ब्यान्डका सदस्यको जीविको पनि धानिएको छ ।

समीरलगायत बाटुलेचौरका स्थानीयसँग खेतीकिसानी गर्न जमिन छैन । कृषि गर्न सक्दैनन्, नगरपालिकाबाट सरसफाइ शाखाको जागिर खाने हो भने अरू पेसामा आश्रित हुन सक्ने अवस्था पनि छैन । समीरको अघिल्लो पुस्ताले सारंगी छाडिसक्यो । समीर जस्ता युवाले अहिले त्यही सारंगी र पुराना बाजालाई जीविकोको स्रोत बनाएका छन् । ‘बस्तीमा ७०–७५ जहान छन्, धेरै सरसफाइ शाखामा हुनुहुन्छ, सारंगी नै बजाएर हिँड्ने त अहिले औंलामा गन्न सकिने छन्,’ समीर भन्छन् ।

प्रकाशित : माघ १८, २०७९ ०८:२१
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×