अधिकारकर्मी रुबी खान प्रहरी हिरासतमा आमरण अनशन बसेकी छन् । न्यायको अपिल गर्दै पैदलै काठमाडौं पुगेकी उनलाई माइतीघरबाट धर्नामा बसेका बेला गत शुक्रबार प्रहरीले पक्राउ गरी भोलिपल्ट नेपालगन्ज ल्याएको थियो । उनलाई बहुविवाहको मुद्दामा अदालतको आदेशले पक्राउ गरिएको प्रहरीको दाबी छ ।

घटना १ सम्पत्ति हडप्न हत्यासम्मको योजना१२ वर्ष पुरानो फाइल अध्ययन गर्दा एउटी निरक्षर एकल महिलामाथि भएको अत्यासलाग्दो अत्याचार पर्दाफास गर्छ जसको जमिन हत्याउन भूमाफियादेखि सांसदसम्मको गिरोह सक्रिय भएको थियो । गिरोहले उनलाई १२ वर्षअघि बेपत्ता पारेको थियो, यो बीचमा उनको हत्यासमेत भएको निष्कर्ष प्रहरीको छ ।

‘तरकारीमा किरा लाग्यो, विषादी दिनुहोस्’ भन्दै किसान एग्रोभेट आउँछन् । एग्रो व्यवसायी किरण खनालले किसानले भनेकै विषादी तुरुन्तै दिँदैनन् । उनी केही समय किसानसँग छलफल गर्छन् । बालीमा रासायनिक विषादी राख्दाका बेफाइदा सुनाउँछन् र अर्गानिक तरकारी फलाउने उपाय सुझाउँछन् । बालीमा कीटाणु लाग्न नदिन र लागेमा कीटाणु मार्ने अर्गानिक तरिका पनि बताउँछन् । आवश्यक परे किसानको खेतमै पुगेर प्रयोग गर्ने विधिसमेत सिकाउँछन् ।

‘खस्नु त हाम्रो नियति नै रहेछ....’यो कविताको मध्यम श्लोक थियो । कोभिडले विरसिलो बनेको कोहलपुरमा धेरै समयपछि भौतिक सर्जक–श्रोताको भौतिक उपस्थितिमा कविता वाचन गरिएको छ । जसमा नेपालगन्जका युवा कवि बीपी अस्तुले आफ्नो रचनामार्फत श्रोताको मन जिते । ‘नखस्नु’ शीर्षकको कविता सुनाएका उनले दर्शकको ‘वन्स मोर’ पाए । उनीसँगै कविता पस्कन काठमाडौंदेखि आएकी कवि सुनिता खनालले आफ्नो रचनाको बेग्लै छाप छोडिन् ।

बच्चा काखमा छटपटाइरहेको थियो । उनी कहिले हातले सुमसुमाएर चुप लगाउन खोज्थिन् त कहिले वरपर घुमाउँथिन् । दूध खुवाएर फकाउने मन भए पनि हिम्मत गर्न सकिरहेकी थिइनन् । जताततै मान्छेको भीड रहेकाले खुला सडकमा बच्चालाई दूध खुवाउन सुरक्षित थलो नपाएको सल्यानकी १९ वर्षीया सरिता विकले गुनासो गरिन् । ‘नानी रोइरहेछ, खुला ठाउँमा दूध चुसाउनै लाज लाग्छ,’ उनले भनिन् ।

नेपालगन्जको घरबारी टोलका फेन्सी व्यवसायी नारायण पौडेलको अधिकांश समय अहिले पसलमा मोबाइल चलाएर बितेको छ । पर्व नजिकिएसँगै उनले नयाँ सामान थपेका छन् । तर, किनमेल गर्ने मान्छेको कमीले उनी फुर्सदिला बनेका हुन् । बजारमा ग्राहक नआएपछि मोबाइल चलाउने र टिकटक बनाउँदै टाइम पास गरिरहेको उनले सुनाए ।

सात महिनाकी गर्भवती कालिका खड्कालाई आफ्नै ज्यान धान्न धौधौ थियो । जंगलमा बाख्रा चराउँदै गरेकी उनका अगाडि शनिबार एक्कासि दुई–दुईवटा पाटे बाघ आएर तेर्सिए । कहिल्यै रूख नचढेकी उनी सकीनसकी रूख चढेर ज्यान जोगाइन् । उनीसँगै गोठाला गएका ६० वर्षीय सेतु ओलीले पहिला कालिकालाई रूख चढ्न सघाए । अनि, आफ्नो ज्यान जोगाउन अर्को रूखमा चढेको बताए ।

हल्का खोकी लाग्दा उनको छाती दुख्थ्यो । मुम्बईमा कोठीमा काम गर्दा उपचार गराउने फुर्सद पाएनन् । बिरामी शरीरको बेवास्ता गर्दै बर्दियाका मन्सुर ऐरी ६ महिना जागिर गरेर गत साता मात्रै घर फर्किएका हुन् । पर्वको मौका छोपेर घर फर्किएका ५८ वर्षीय उनको जमुनाह नाकामा आइपुग्दा कोभिडसँगै क्षयरोग पनि परीक्षण गरियो । उनलाई डर कोभिडको थियो । तर, लक्षण क्षयरोगको देखिएकाले खकारको स्याम्पल हेल्थ डेक्समा छोडेर घर गएका थिए । 

गत सोमबार रुघाखोकी सुरु भयो । दुई दिनसम्म बेवास्ता गरिन् । तेस्रो दिन ज्वरो आउनुका साथै आँखाको नानी र टाउको दुख्न थाल्यो । रूपन्देहीको बुटवल–१७ की सुमित्रा सुनारलले नजिकै मेडिकलमा जँचाएर ज्वरोको औषधि खान थालिन् । उनलाई बिसेक भएजस्तो हुँदैछ । अब त्यस्तै लक्षण श्रीमान् शालिकराम र छोरा अजयमा पनि देखिएको छ । ‘परिवारका सबैलाई सर्‍यो,’ उनले भनिन्, ‘जोगिए पनि रुघा सर्ने रहेछ ।’ 

गर्मीले निधारबाट तपतप पसिना चुहिरहेको थियो । नेपालगन्जको जमुनाहा नाकामा आउन नपाउँदै उनलाई अघिपछि मान्छेले घेर्न थाले । कसैले झोला ताने, कसैले लुगा । कसैले उनको हातै तानेर हुत्याए । भारतको सिमलामा मजदुरी गरेर दसैं मनाउन घर फर्किएका जयबहादुर सुनारलाई सोमबार नाकामा रिक्सा चालक, होटलवाला र गाडीका सहयोगीले तानातान गरिरहेका थिए ।