राजधानीमा हैजाको लहर उर्लंदो !- स्वास्थ्य - कान्तिपुर समाचार
कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement

राजधानीमा हैजाको लहर उर्लंदो !

डा‍‌‍‌. शेरबहादुर पुन

स्वास्थ्य तथा जनसंख्या मन्त्रालयले असार २ गते विज्ञप्ति प्रकाशित गर्दै काठमाडौंमा दुई बिरामीमा हैजा पुष्टि भएको जानकारी दियो । काठमाडौंस्थित बागबजार निवासी एकै परिवारका दुई सदस्यलाई एकैपटक अचानक कडा हैजा देखिएको थियो । उनीहरूले प्रयोग गरेका पानीको नमुनामा कोलिफर्म (इकोलाई संक्रमण) देखिएको पनि सार्वजनिक भइसकेको छ अर्थात् खानेपानीमा दिसा मिसिएको रहेछ भन्ने हो ।

हैजा पनि दिसाबाट बाहिरिने भएकाले मानिसले प्रयोग गरिरहेको पानीमा हैजाको जीवाणु हुनसक्ने सहजै अनुमान गर्न सकिन्छ; यो कुरा माथि उल्लेखित बिरामीको नमुनामा हैजाको 'ओ १ ओगावा सेरोटाइप' किटाणु पुष्टि भएसँगै प्रमाणित पनि भइसकेको छ । हैजा संक्रमितले प्रयोग गरेको पानी अन्य सर्वसाधारणहरूले पनि निरन्तर प्रयोग गरिरहेका हुन सक्छन् ।

पुष्टि भएका यी दुईबाहेक हैजाका थप बिरामी राजधानीका विभिन्न ठाउँहरूमा देखिँदै जान थालेका छन् । यसले काठमाडौंमा हैजाको लहर उर्लंदै गइरहेको कुरालाई स्पष्ट संकेतसमेत गरेको छ ।

हुन त हैजाको उपस्थिति राजधानीमा यो पहिलो भने होइन । दुई दशक अगाडि मैले मेडिकल अधिकृतको रुपमा शुक्रराज ट्रोपिकल तथा सरुवा रोग अस्पतालमा सेवा सुरु गर्दा वर्षायाम लाग्नेबित्तिकै झाडापखालाका बिरामीले अस्पताल भरिभराउ हुने गर्दथ्यो; त्यसमा हैजाको संख्या उल्लेखनीय हुने गर्दथ्यो । बिरामीका लागि शय्या अपुग हुँदा भुइँमा राखेर समेत उपचार गर्नुपर्ने अवस्था थियो । अस्पतालका सबै कर्मचारीहरू अत्यन्त व्यस्त हुने गर्दथे ।

स्मरण रहोस्, यो अस्पताल कलेरा अस्पताल अर्थात् हैजा अस्पतालको नामले वि.सं. १९९० मा स्थापना भएको हो । हैजाका लागि नै भनेर छुट्टै अस्पताल स्थापना हुनुले पनि नेपाल हैजाबाट कतिसम्म प्रभावित हुने गरेको रहेछ/गर्दथ्यो भन्ने अनुमान गर्न सकिन्छ । हरेक वर्षजसो नेपालमा हैजा देखिँदै गर्दा फैलिसकेपछि भन्दा फैलनु अगाडि नै तयारी तथा योजनाको आवश्यकतालाई दर्साउँछ ।

हैजालाई घातक संक्रामक रोगको रुपमा लिइन्छ । 'भिब्रियो कोलेरा' नामका जीवाणुको कारणले हैजा रोग हुने गर्दछ । संक्रमण भएको केही घण्टादेखि ५ दिनसम्ममा लक्षणहरू देखापर्ने गर्दछ । अचानक र निरन्तर पीडारहित चौलानी पानी (चामलको माडबाट निकालेको पानी जस्तो) जस्तो पखाला लाग्नु, तारन्तार बान्ता हुनु, पेट अथवा खुट्टाका मांशपेशिकाहरु बौडिनु, आलस्य हुनु, बेचैनी हुनुजस्ता यसका प्रमुख लक्षण हुन् । तर‚ झन्डै ८० प्रतिशत संक्रमितमा झाडापखाला सामान्य अथवा लक्षणविहीन पनि हुन सक्दछ; यस्तो किसिमको झाडापखाला लागेका संक्रमितको दिसामार्फत १० दिनसम्म हैजाका जीवाणुहरू फैलिरहेका हुन्छन् ।

काठमाडौंमा हैजा पुष्टि भएको पहिलो बिरामीसँग झाडा सुरु हुनुको कारण बुझ्दा उनले चाउचाउ आफैं बनाएर खाएको र त्यसको लगभग ६-८ घण्टापछि अचानक रिंगटा लाग्ने, टाउको भारी हुने भएको र त्यसपछि अचानक तारन्तार पातलो दिसा लागेको र लगत्तै बान्ता सुरु भएको बताएका थिए । त्यसपछि होस् गुमाएका उनले अस्पतालमा पुगेपछि मात्रै आफू होसमा आएको बताएका थिए ।

हैजा कडा भए शरीरलाई कतिसम्म जोखिमपूर्ण हुँदो रहेछ भन्ने यो एउटा उदाहरण पनि हो । यसरी अचानक कडा हैजा हुँदा नजिकै आफन्त नभएको वा नजिकै स्वास्थ चौकी/केन्द्र नभएर उपचारमा ढिला हुन गए मृत्युसमेत हुन सक्छ । गत वर्ष कपिलवस्तुको कृष्णनगर नगरपालिकाका गाउँहरूमा हैजा फैलिँदा समयमा उपचार नपाउँदा केहीको मृत्युसमेत भएको थियो ।

नेपाली समाजमा झाडापखाला लागे पहिले आफैं औषधि किनेर खाने प्रचलन व्याप्त छ । काठमाडौंमा हैजा पुष्टि हुनुभन्दा केहि हप्ताअघि देखि नै झाडापखालाका बिरामीहरू देखिन थालिसकेका थिए । तर‚ अधिकांशले घरमै बसेर औषधि लिने गरेको जानकारीमा आएको छ । कडा हैजा लाग्दा पनि घरमै बसेर औषधि लिनुभन्दा त्यसको निदानका लागि अस्पताल आउनु उचित हुन्छ । यस्तो अवस्थामा ‘पर्ख र हेर’ को सिद्धान्त अपनाउँदा घातक सिद्ध हुन सक्छ ।

अचानक र अत्यधिक मात्रामा तारन्तार हुने दिसा र बान्ता नरोकिनु र अचेत अवस्थामा पुग्नु नै यसको घातक पक्ष हो । अझ घरमा परिवारका अरु सदस्य नभएमा अवस्था झन् घातक हुन सक्दछ किनभने यस्तो अवस्था भएको केही घन्टाभित्रमा उपचार नपाए बिरामीको मृत्यु नै हुन सक्दछ । यस्ता कडा हैजा भएका बिरामीको मृत्युदर पनि ५० प्रतिशतसम्म पुग्ने गरेको विगतका तथ्यांकहरूले देखाएका छन् । तसर्थ अचानक र निरन्तर पीडारहित चौलानी पानीजस्तो पखाला लागेमा, तारन्तार बान्ता भएमा, पेट तथा खुट्टाका मांशपेशीकाहरु बौडिने अवस्था सिर्जना भएमा तुरुन्त चिकित्सकको सम्पर्कमा रहने अथवा अस्पताल पुग्ने कोसिस गर्नु पर्दछ ।

समग्रमा, हैजा एउटा कडा झाडापखाला गराउने संक्रामक रोग हो । काठमाडौंमा देखिएको संक्रमितमा 'ओ १ ओगावा सेरोटाइप' को हैजा पत्ता लागेको छ । राजधानीका विभिन्न/फरक फरक ठाउँहरुमा हैजाका बिरामीहरू देखिँदै गर्दा सहरमा हैजाको जीवाणुले प्रकोप फैलाउँदै गैरहेको स्पष्ट हुन्छ । तसर्थ, आगामी दिनहरुमा संक्रमण थप नफैलोस् भन्नका लागि सम्बन्धित निकायले हैजाको स्रोत पत्ता लगाएर रोक्ने र बजारमा बेचबिखन भइरहेका खानेकुरा तथा पानीका गुणस्तरको अनुगमनमा कडाइ तथा तीव्रता दिनु पर्दछ । हामीले पनि खानेकुरा, पानी र हात धुने बानीमा विशेष ध्यान दिनु अत्यन्तै जरुरी छ किनभने राजधानीमा अहिले हैजाको लहर उर्लंदो अर्थात् ग्राफ उक्लँदो क्रममा छ ।

(संयोजक, क्लिनिकल रिसर्च युनिट शुक्रराज ट्रोपिकल तथा सरुवा रोग अस्पताल ।)

प्रकाशित : असार १४, २०७९ १३:११
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

फेरि कोभिडको अर्को लहर आए तर्सिनु पर्दैन 

डा‍‌‍‌. शेरबहादुर पुन

काठमाडौँ — नेपालमा कोभिडको महामारी कम भएको छ । हाल औसतमा दैनिक ५-१० जना संक्रमितहरु देखिने गरेको राष्ट्रिय तथ्यांकले देखाउँदछ । मृत्यु भने शून्यमा झरेको धेरै दिन भइसक्यो । यो हाम्रो लागि राहत हो ।

तर छिमेकी देश चीनका केही ठूला सहरमा लकडाउन गरिएको र भारतमा पनि केही दिनयता कोरोना संक्रमितको संख्यामा बढोत्तरी भएसँगै त्यसले सबैलाई सशंकित भने बनाएको छ ।

नेपालले गएका दुई वर्षमा कोभिडका विभिन्न लहरहरुसँग लड्दाको तीतो अनुभवले छिमेकी देशहरुमा फेरि कोरोनाको संख्यामा बढोत्तरी देखिँदै जाँदा सर्वसाधारणमा चासो र जिज्ञासा हुनु स्वाभाविक पनि हो । तर 'कोभिडको लहर फर्किए दोश्रो लहरमा जस्तै होला त ?' भन्ने प्रश्न मुख्य देखिन्छ । किनभने तीन लहरमध्ये दोश्रोले (डेल्टाको लहरले) नेपालको स्वास्थ प्रणाली ध्वस्त पार्नुका साथै निरोगी वयस्कहरुलाई सबैभन्दा बढी प्रभावित बनाएको थियो ।

'तेश्रो लहरको मोडल' भन्नाले तेश्रो लहरमा देखिएको अवस्थालाई भन्न खोजेको हो । नेपालमा कोभिडले नेपालमा तीनवटा ठूला लहरहरुको ल्यायो । तीनै लहरहरु फरकफरक विशेषता लिएर प्रस्तुत भएका थिए । पहिलो लहरमा दैनिक औसतमा झन्डै छ हजारसम्म संक्रमित भएका थिए भने ४३ जनासम्मको मृत्यु भएको थियो । यो लहरमा जेष्ठ नागरिक तथा दिर्घरोगीहरु सबैभन्दा बढी प्रभावित भएका थिए । खोप विकासकै क्रममै रहेको हुँदा कोरोनाबाट बच्न जनस्वास्थका मापदण्डहरु नै लगभग निर्विकल्प उपाय मानिन्थ्यो । तर, अरु देशहरुमा भन्दा नेपालमा तुलनात्मक कम मानवीय क्षति भएको थियो । तसर्थ सो समयमा जेष्ठ नागरिक तथा दिर्घरोगीहरु कोरोना संक्रमणको उच्च जोखिममा छन भन्ने गरिन्थ्यो ।

पहिलोबाट दोश्रो लहरसम्म आइपुग्दा कोरोनाले बिल्कुल फरक हर्कतमा प्रस्तुत भएको थियो । कोरोनाको जटिल अवस्था जेष्ठ नागरिक तथा दिर्घरोगीहरुबाट निरोगी युवाहरुमा सर्‍यो र अक्सिजनको सघन अभाव देखिएको थियो । दोश्रो लहरको कारक डेल्टा भेरियन्ट (भारतीय भेरियन्ट) तीव्र गतिमा फैलने सक्ने र घातक भाइरस थियो । मृत्युको संख्या औसतमा दैनिक २४६ सम्म पुगेको थियो । अस्पतालमा अक्सिजनको हाहाकार र यही कारणले कतिपय अस्पतालहरुले बिरामी भर्ना गर्न समेत अस्वीकार गरेका थिए । डेल्टाले भारत र नेपालगन्जमा (नेपाल) अक्सिजन र अस्पताल शय्याको अभाव गराएको भएतापनि काठमाडौंले त्यसप्रति ध्यान नदिएको तथा सोही अनुरुप तयारी समेत नगरेको देखिन्थ्यो । फलस्वरूप, अस्पतालमा एम्बुलेन्सको (अरु अस्पतालहरुले समेत फर्काईएका) ताँती देखिन्थ्यो भने अधिकांश संक्रमितहरुको बाटोमा नै मृत्यु भइसकेको हुन्थ्यो ।

शय्या नभए पनि अक्सिजन उपलब्ध गराउन आग्रह गर्दै/पाइने आशामा संक्रमितहरु शुक्रराज ट्रोपिकल तथा सरुवा रोग अस्पतालसम्म आइपुग्दथे । आफैं सवारी साधन चढेर अस्पताल आइपुगेका कतिपय संक्रमितहरु हिँड्दा हिँड्दै शरीरमा अक्सिजनको स्तर अचानक खस्केर आकस्मिक कक्ष अगाडि लड्ने गरेका थिए । अस्पताल इमरजेन्सीका स्वस्थाकर्मीहरु कुनै महायुद्धमा होमिरहेका जस्ता देखिन्थे । यही लहरमा खोपको प्रभावकारितालाई हामीले नजिकबाट नियाल्ने मौका पाएका थियौं । लगभग सबैजना खोप नलगाएकाहरु मात्र आकस्मिक कक्षमा कडा निमोनिया लिएर भर्ना हुने गरेका थिए । सो समयसम्म अधिकांश मानिसहरु खोपबाट हुनसक्ने स्वास्थ सुरक्षालाई लिएर सशंकित हुने र लिन हिच्किचाउँथे । समग्रमा, युवा र दिर्घरोग नभएका अर्थात् पहिलो लहरमा देखिएकोभन्दा ठिक उल्टो अवस्था दोश्रो लहरमा देखिएको थियो।

तेश्रो लहर भने दक्षिण अफ्रिकामा ओमिक्रोनको उदयसँगै भएको थियो । नेपाललगायत विभिन्न देशहरुले दक्षिण अफ्रिकाबाट ओमिक्रोन भित्रिन सक्ने सम्भावनालाई मध्य नजर गर्दै हवाई यातायातमा कडाई गरेका थिए । डेल्टाको मारबाट भर्खरै तंग्रिदै गरेको नेपालको लागि यो अर्को थप चुनौती थियो । विश्वका वैज्ञानिक तथा विश्व स्वास्थ संगठनले कोरोनाको सुनामी नै आउँछ भन्दै गर्दा मलाई भने दक्षिण अफ्रिकाका चिकित्सकहरुको अनुभव, तथ्यांक र आफ्नो विश्लेषणहरुको आधारमा ओमिक्रोनको लहर कम्तीमा पनि दोश्रोको जस्तो हुँदैन जस्तो लागेको थियो । धेरै मानिसहरु संक्रमित भइसकेका थिए भने खोपले पनि निरन्तरता पाइरहेको अवस्था भएकोले पनि मैले त्यस्तो तर्क राखेको थिएँ ।

खोप लगाउनु भनेको संक्रमण नै नहुनु त होइन, तर संक्रमित भए जटिल अवस्था वा मृत्यु हुने सम्भावनालाई कम गर्नु हो ।तसर्थ तेश्रो लहरमा खोप लगाएकाहरु पनि संक्रमित त भए तर उनीहरुमा रुघाखोकीजस्ता सामान्य लक्षणहरु मात्र देखिए ।तर, खोप नलगाएका वृद्ध तथा दिर्घरोगीहरुको मृत्युमा भने पूर्ण ब्रेक लागेन जुन अनुमानित नै थियो ।ओमिक्रोनको लहर ह्वात्तै बढ्यो र विगतका देखिएका दुई लहरमाभन्दा बढी संक्रमित पनि देखिए तर मृत्युदर भने अत्यधिक कम देखियो । यही सम्भावना वा प्रक्षेपण लेखकले ओमिक्रोन देखिए लगत्तै भन्दै आइरहेको पनि थियो जुन विश्वका वैज्ञानिक तथा विश्व स्वास्थ संगठनको धारणा भन्दा विपरीत थियो ।

अहिले भारतमा अर्को लहरको चर्चा चलिरहेको छ भने चीन, बेलायत, अमेरिका आदि देशहरुमा संक्रमितको संख्या बढिरहेको जानकारीहरु प्राप्त भइरहेका छन् । तर ती देशहरुमा संक्रमणका कारक भेरियन्टमा नेपालमा देखा परिसकेका ओमिक्रोनका म्युटेड उपप्रजातिहरु वा ती उपप्रजातिहरुको 'मिक्स्ड अप हाईब्रिड' भाइरसहरु नै भएको अनुसन्धानहरुबाट पुष्टि भएका छन् । तसर्थ यी भाइरसहरु नेपालमा देखिए डेल्टाले दोश्रो लहरमा पारेको जस्तो प्रभाव देखाउन सक्ने सम्भावना/क्षमता देखिँदैन । र, त्यस्तै कोरोना म्युटेड वा हाइब्रिड स्वरुपमा निरन्तर देखिने सक्ने भएतापनि नेपालमा खोप कुल जनसंख्याको ६६.३ प्रतिशत र त्यस्तै लक्षित जनसंख्याको १८ वर्षमाथिका ८३.१ प्रतिशतले दुई मात्र खोप लगाइसकेको र लगाउने क्रम यथावत रहेकोले आगामी लहरहरु 'तेश्रो लहरको मोडल' मा जान सक्ने देखिन्छ ।

अर्थात् संक्रमितको संख्यामा केही थपघट होला तर जटिल अवस्था देखिएर अस्पतालमा शय्या नै अभाव हुने अवस्था अथवा डेल्टाको लहरमा देखिए जस्तो अवस्था हुने सम्भावना भने देखिँदैन । किनभने खोपको पूर्ण खोप लगाउँदा जटिल अवस्था वा मृत्यु हुने सम्भावनामा धेरै कमी हुने वैज्ञानिक अनुसन्धानहरु तथा हामी स्वयम्‌ले पनि अनुभव गरिसकेका छौं ।

प्रकाशित : वैशाख ८, २०७९ ११:२०
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×