प्रेमी पराकम्पन

बेच्न राखेको गुलाफको फूलमा
देख्छु
तिम्रो आेंठ
आाखा
वा
मेरो नामको टयाटु खोपिन नपाएको हत्केला

किन
छड्के दौडिरहेछ
तिम्रो भरिएको सिउादोजस्तो
मेरो खुसीको म्याराथन

यद्यपि
सहरको बदलिादो अनुहारसागैं
नयाा बन्दैं गरेको
हाम्रोविगत बोकेको गोरेटोतिर फर्किन्छु

शिल्पी थिएटरमा हेरेको
शकुन्तलाको औंठी नामको प्रिय नाटक
कफिसपको कफिपटमा मिसिएको
आफ्नोपनको तातो आभास

बेहद प्रेमले सम्झिन्छु
तिम्रो अनुहारजस्ता
आफन्तझैं लाग्ने
बिराना ती दिनहरु

मौंसमले सिगरेट तानिरहेको छ
थामेको छु पुरानो कोटले जाडो

फेब्रुअरी १४ आएर जान्छ
प्रत्येक वर्ष
टाागेर मेरो मुटु आकाशमा ।