गिट्टी कुटेर जीविका चलाउन कठिन- सुदूरपश्चिम - कान्तिपुर समाचार
कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement

गिट्टी कुटेर जीविका चलाउन कठिन

मनोज बडू

दार्चुला — दार्चुलाको दुहु गाउँपालिका–२ की सरस्वती लुहारको ६ वर्षदेखि दैनिक गिट्टी कुटेरै गुजारा चलिरहेको छ । सदरमुकाम खलंगाको महाकाली किनारमा चिसोको बेवास्ता गर्दै हरेक दिन सरस्वतीले गिट्टी कुट्दै आएकी छन् ।

बिहानदेखि रात नपरुन्जेलसम्म नदी किनारमा गिट्टी कुटेर बिक्री गरी परिवारको गुजारा चलाउने गरेको सरस्वतीले बताइन् । कुटेको गिट्टी बिक्री गरेर परिवारको जीवन धान्न धौधौ भएको छ । ‘गिट्टी कुटेर परिवारका सदस्यको साँझ–बिहानको खाना जोड्नै मुस्किल हुन्छ,’ उनले भनिन्, ‘हिउँदको न्यानो लुगा किन्न रुपैयाँ नपुग्दा चिसो सहनुपरेको छ ।’

गिट्टी कुटेर छोराछोरीलाई चाहिने कपडा लत्तादेखि नुन, तेन जोहो गर्न गिट्टी बिक्री गरेको बताउँदै जीवन धान्नसमेत निकै मुस्किल परेको उनको भनाइ छ । घरको आर्थिक अवस्था कमजोर भएको र श्रीमान् पनि कमाइ गर्न नसक्ने भएकाले चार सन्तानसँगै पूरै परिवारको गुजाराका लागि गिट्टी कुट्नुपर्ने बाध्यता रहेको उनले बताइन् । ‘छोराछोरी कसरी पाल्ने ? श्रीमान्को कमाइ छैन । गिट्टी कुटेरै सामान्य घरखर्च चलेको छ । कुनै दिन त भोकै बस्छौँ,’ उनले भनिन् । बजारमा पक्की घर निर्माण, सडकका ठेकेदारले सस्तो मूल्यमा गिट्टी खरिद गर्न खोज्दा आफूहरू मारमा परेको सरस्वतीको दुखेसो छ ।

त्यस्तै, महाकाली किनारैमै ४० वर्षीय जैमती कार्की पनि तीन वर्षदेखि गिट्टी कुट्दै आएकी छन् । बिहानदेखि साँझसम्म हातमा फोका उठ्ने गरी गिट्टी कुट्दासमेत यसबाट सोचेजस्तो आम्दानी हुन नसकेको उनको भनाइ छ । घरको आर्थिक अवस्था न्यून भएको र परिवारको घरखर्च टार्न चिसो ठाउँमा बसेर दिनभर गिट्टी कुट्नुपरेको उनी बताउँछिन् । ‘६ जनाको परिवार संख्या गिट्टी कुटाइबाट गुजारा धान्न सकिँदैन,’ उनले भनिन् । उनका श्रीमान् मौसमी रूपमा भारतमा मजदुरीका लागि जाने हुँदा परिवारको भार आफ्नै काँधमा रहेको उनले सुनाइन् । उनका अनुसार गिट्टी कुटेर आएको पैसाले सामान्य घरखर्च पनि पूरा हुँदैन ।

घरमा आयआर्जन गर्ने अन्य कुनै स्रोत नहुँदा गिट्टी नै परिवारको मुख्य पेसा भएको छ । घरको उत्पादनले वर्षभरि खान नपुग्ने भएकोले घरव्यवहार चलाउने भन्दै गिट्टी कुट्ने कामका लागि सदरमुकाम झरेको उनले बताइन् । श्रीमान्ले गाउँमा ज्याला मजदुरीले परिवार पाल्न अप्ठेरो भएपछि गिट्टी कुट्न थालेको महाकाली नगरपालिका–३ की पार्वती दमाईले बताइन् । गिट्टी कुटेर थोरै कमाइ हुने र त्यसले परिवारको साँझ–बिहानको छाक टार्न समस्या पर्ने उनको भनाइ छ । ‘चार छोराछोरीको पढाइ र औषधोपचार खर्च जुटाउनु हाम्रा लागि टाढाको कुरा भएको छ,’ उनले भनिन्, ‘दैनिक परिवारको घर खर्च चलाउन सकिएको छैन ।’

चिसो भए पनि गिट्टी नकुटेको दिन छाक टार्न नै कठिन हुने गरेको सरस्वतीले बताइन् । ‘एक घनमिटर गिट्टी कुट्न सात दिन लाग्छ र त्यसबाट १ हजार ५ सय रुपैयाँ आम्दानी हुन्छ,’ उनले भनिन्, ‘यसैबाट परिवारको गुजारा चलेको छ ।’ स्थानीयस्तरमै भरपर्दो रोजगारीको अवसर नमिल्दा परिवारका पुरुष सदस्य भारतमा रोजगारी खोज्न गएका छन् । यहाँको कामले परिवारको गुजारा नचल्ने देखिएपछि कामको खोजी गर्न अधिकांश पुरुषहरू भारततिर जाने गरेका छन् ।

आर्थिक अवस्था कमजोर भएकाहरू महाकाली किनारमा बालुवा संकलन र गिट्टी कुट्दै आएका छन् । दलित तथा केही गैरदलित परिवारका महिलाले गिट्टी कुटेरै परिवारको लालनपालनदेखि घरखर्च टार्दै आएको बताउने गरेका छन् ।

प्रकाशित : पुस ३०, २०७९ ०९:३८
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

सडकले उत्पादन बिक्री सहज

मनोज बडू

दार्चुला — ग्रामीण भेगको उत्पादनले बजार नपाउने स्थिति घट्दै गएको छ । ग्रामीण भेगमा सडकको पहुँच विस्तार हुन थालेपछि स्थानीय उत्पादन बजारसम्म पुर्‍याउन सहज भएको हो । ग्रामीण बस्तीमा सडकको पहुँच पुगेपछि गाउँमा उत्पादन हुने वस्तुले बजार पाउन थालेको स्थानीय बताउँछन् ।


केही विकट बस्तीबाहेक यहाँका स्थानीय तहका धेरै वडासम्म सडकको पहुँच पुगेको छ । सडकले गाउँमा उत्पादन भएका कृषिजन्य वस्तु बजारसम्म ढुवानी गर्न पाएपछि सहजता आएको दुहु गाउँपालिका–१ का तोयराज जोशीले बताए । यहाँ उत्पादन भएको वस्तु सदरमुकामको बजारसम्म ढुवानी गर्न पाएपछि फलफूललगायत तरकारीले राम्रो मूल्य पाएको छ ।

दुहु गाउँपालिका–५ सन्तोष बडालले यसपालि उत्पादन गरेको आलु सदरमुकाम खलंगा पुर्‍याएको बताए । स्थानीयस्तरमा उत्पादन भएको आलु खलंगा पुर्‍याएर बिक्री भएपछि राम्रो मूल्य पाएको उनको भनाइ छ । टिंकर सडक बनेपछि दुहुमा उत्पादन भएको वस्तुले सदरमुकामको खलंगा बजार पाउने गरेको छ । सडकले बजारसँगै स्थानीय उत्पादनले राम्रो मूल्य पाएको छ । उनले यसअघि आलु सस्तोमा गाउँमै बिक्री गर्नुपर्ने र बिक्री नभए नजिकका आफन्तलाई दिनुबाहेकको विकल्प नभएको सुनाए ।

त्यस्तै नौगाड गाउँपालिकाका सडकको पहुँच पुगेका बस्तीको उत्पादन सिधै सदरमुकामको खलंगा बजार पुग्छ । वर्षात्को केही महिला ग्रामीण सडक अवरुद्ध हुने समयबाहेक अन्य बेला उत्पादन हुने स्थानीय वस्तुले राम्रो बजार पाएको नौगाड गाउँपालिका–३ का प्रेमसिंह ठगुन्नाले बताए । सडक पुगेपछि सदरमुकामको खलंगासँगै, धुलीगडा, होपरी र गोकुलेश्वर बजारसम्म यहाँका उत्पादन पुगेको छ । सडकको पहुँच नहुँदासम्म स्थानीय परम्परागत खेतीमै मिहिनेत गर्थे । अहिले नगदे बाली उत्पादनमा जोड दिएका छन् ।

तीन वर्षअघिसम्म अपिहिमाल गाउँपालिकाको धेरैजसो बस्तीका स्थानीय बासिन्दा खाद्यान्न तथा लत्ताकपडा लिन मार्माको लटिनाथसम्म आउँथे । ५/७ घण्टा पैदल हिँडेर लटिनाथ पुग्दा एक दिनको बास हुन्थ्यो । लटिनाथसम्म भर्खर सडक पुग्दै थियो । बिटुले–पारिबगर सडक खण्ड विस्तार भएसँगै मार्मा गाउँपालिका–१ पारिबगरमा बजार विस्तार भएपछि लटिनाथ पुग्नु नपरेको अपि हिमाल गाउँपालिका–६ का स्थानीय मानसिंह बुढाथोकीले बताए ।

अहिले अपिहिमाल गाउँपालिका–५ मकरीगाडसम्म सडकको ट्र्याक खुलेपछि अपि हिमालका स्थानीयलाई अझ सहज भएको छ । दुई/तीन वर्षअघिसम्म बजार क्षेत्रमा पुग्न सबैभन्दा जिल्लाकै विकट अपिहिमाल गाउँपालिका थियो । बुढाथोकीले भने, ‘अहिले मकरीगाडसम्म सडकको पहुँच पुगेपछि दुई/तीन घण्टामै बजार पुगिन्छ ।‘ सदरमुकाम खलंगाबाट २३ कोस टाढा रहेको अपि हिमाल गाउँपालिकाको मकरीगाडसम्म नियमित रूपमा यातायात सञ्चालन हुन थालेपछि स्थानीयवासीको उत्पादनले समेत बजार पाउन थालेको छ । अहिले दार्चुलाका अधिकांश ग्रामीण बस्तीमा उत्पादित कृषि उपजले सहज रूपमा बजार पाउन थालेको उनको भनाइ छ ।

बुढाथोकीका अनुसार सडक पुगेपछि अपि हिमाल गाउँपालिकाको आलु, सिमी, प्याज, गोलभेंडालगायतले राम्रो मूल्य पाउन थालेको छ । गाउँमा उत्पादन भएको आलु मकरीगाडमै ५० रुपैयाँ किलोमा बिक्री हुने गरेको कृषक बताउँछन् । लटिनाथ बोकेर पुर्‍याउन सम्भव थिएन, सडक सुविधा पुगेपछि उत्पादनको राम्रो मूल्य पाएको हो । टिंकर सडकको ट्र्याक खुलेपछि दुहु गाउँपालिकाका सबै वडा सडकको पहुँचमा छन् । ‘पहिले गाउँमा उत्पादन गरिएको आलु, सागपात, सिमीलगायत अन्य कृषि उपज सडक नहुँदा गाउँमै थन्किन्थ्यो,’ दुहु गाउँपालिकाका अध्यक्ष पुलेन्द्रबहादुर कार्कीले भने, ‘स्थानीय उत्पादन बजारमा पुर्‍याउन सहज भएको छ ।’

टाढाको बस्तीका स्थानीयले बढीमा एक घण्टाको बाटोमा पैदल हिँडेपछि सडकमा पुगिन्छ । त्यहाँबाट पिठ्युँमा बोक्नुपर्छ । त्यसपछि सदरमुकामसँगै भारतीय धारचुला बजारसम्म यहाँको उत्पादन पुग्ने गर्छ । स्थानीयको उत्पादन बढाउन गाउँपालिकाले अनुदानमा बीउ, बोटबिरुवा उपलब्ध गराउँदै आएको छ ।

प्रकाशित : पुस २७, २०७९ ०८:५३
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×