यतिबेला इँटा उद्योगहरूमा काचो इँटा बनाउनेदेखि भट्टामा आगो बाल्ने तयारीका लागि भ्याई नभ्याई हुन्थ्यो । भारतबाट चाँडो मजदुर मगाउन सक्नेहरू काँचो इँटा पोल्ने अन्तिम तयारीमा हुन्थे । तर यसपटक कोरोना संक्रमणका कारण भारतीय मजदुरहरू आउन नसक्दा काम नै सुरु हुन सकेको छैन ।
६० वर्षीय कालीचरण राना गाउँ डुल्दै खबर सुनाइरहेका थिए– ‘साँझ जिम्दारको घरमा मन्दिरको जग्गा किन्ने विषयमा छलफल छ, आउनुहोला ।’ त्यही खबर सुनेर साँझपख जिम्दारको घरमा गाउँले जम्मा भए ।
भारत उत्तराखण्डको टनकपुरका मोहनचन्द्र पाठक भाइ जीवनको जन्ती लिएर मंगलबार गड्डाचौकी नाकामा पुगे । बैतडीको खोड्पे जाने जन्ती दिउँसोसम्म नाकामै अलपत्र पर्यो । चम्पावतका जिल्ला अधिकारीको सिफारिससहित पुगेका उनीहरू दिउँसो मात्रै नेपाल भित्रिए । पीसीआर परीक्षणसँगै स्वास्थ्य सुरक्षाका सबै मापदण्ड अपनाएर मात्रै जन्तीलाई भित्रिन दिइएको हो ।
निधारमा टीका, काँधमा झोला । भाइटीकाको दिन लगाएको टीका पनि पुछिएको थिएन । मंगलबार बिहानको १० बज्नै लाग्दा सीमानाका गड्डाचौकी पुगेका कञ्चनपुरको वेदकोट नगरपालिका–१० का रामचरण राना हतारमा देखिन्थे । १० बजेपछि भारत प्रवेश गर्न नपाइने भएका कारण उनी परिवारसहित दौडधुप गर्दै नाकामा पुगेका हुन् ।
कञ्चनपुरको भीमदत्त नगरपालिकामा महेन्द्रनगर म्युजियमको पहिलो चरण सञ्चालन भएको छ । क्याप्टेन वेद उप्रेती ट्रस्टद्वारा सञ्चालित म्युजियम शुक्रबारदेखि आंशिक रूपमा खुला भएको हो ।
हजुरबुबाका तीन भाइ । तिनका ५ छोरा । नातिनातिना गर्दा ४०/५० जनाको परिवार । सबै सगोलमै । १५/२० बिघा जमिन । पूरै परिवार एकजुट भई काम गर्दा दुई/चार दिनमै खेतीपाती लगाउन र भित्र्याउन सकिने । गोठमा गाईभैंसी पनि त्यत्तिकै । जोत्नका लागि ८/१० हल गोरु पनि ।
