त्यसरी त कहिल्यै सोचिएन 

खेलमै रमाउँथ्यौँ साथी–संगीसँग

खेलमै बुन्थ्यौँ संसार जित्ने सपना

सोच्यौँ, यी साथीहरुलाई जित्नुपर्छ

यिनले भन्दा धेरै छिटो हिँड्नुपर्छ

तर यात्रामा अँध्यारो आउँछ, बिरानो–पथ पनि आउँछ

धेरै टाढा पुग्न त साथ–साथ हिँड्नुपर्छ

त्यसरी त कहिल्यै सोचिएन !

व्यर्थको तुष पालेर प्रियजनसँग बोलेनौँ

अन्तिम पटक छुट्टिँदा अँगालोसमेत साटेनौँ

‘तिम्रो मनमा पनि विरहको आँधी चलिरहेको होला ?’

त्यसरी कहिल्यै सोधेनौँ ।

ती मानिस जो गए जीवनबाट, फेरि कतै नभेटिन सक्छन्

भेटिँदा पनि पहिलेजस्तै नदेखिन सक्छन्

मुस्कानको अँगालोले बेरेर तिनलाई करिब राख्न सकिन्थ्यो

त्यसरी कहिल्यै सोचेनौँ ।

हिजो जो थियो बित्यो

आज छ सामुन्ने

भोलिको छैन ठेगान

पछुतो मानेर कहाँ विगत बदलिन्छ

उल्टै पाएको खुसी गुम्न सक्छ

‘आजचाहिँ सबै दुःख बिर्सेर खुसी–खुसी जीवनलाई स्विकार्छु’

त्यसरी त आजसम्म सोचिएन !

साना खुसी, साना बहार

सानै हुने रहेछ जीवनद्वार

सामान्य हुनुमै शक्ति हुनेरहेछ

शक्ति पाएपछि पो मान्छे असामान्य बन्ने रहेछ

यति मामुली कुराहरु पनि मनमा लिइएन

त्यसरी त कहिल्यै सोचिएन !

सोचिएन कहिल्यै त्यसरी त !