२३.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १९३

केपी शर्मा ओली

ओली नेकपा एमालेका अध्यक्ष तथा पूर्वप्रधानमन्त्री हुन् ।

केपी शर्मा ओलीका लेखहरु :

जिन्दगी अर्थात् संयोगको पुञ्ज 

मानिस संयोगै संयोगमा बाँचेको हुन्छ । जन्मनु संयोग हो । हुर्कने र बाँच्ने कुरा पनि संयोगै हो । त्यसो त बाल्यावस्थामा मानिस अरू कसैको योजनामा बाँचेको हुन्छ । किनभने उसले आफैं योजना बनाउन सक्दैन । उसको लालनपालन, शिक्षादीक्षा आदि आमाबाबु वा अभिभावकको योजनामा हुन्छ ।

जीवन, अनुशासन र अर्केस्ट्रा

अनुशासन मानव जीवनका लागि अनिवार्य मात्र होइन, अपरिहार्य तत्त्व हो । अनुशासनको असली अर्थ हो— आफैंमाथिको शासन अथवा सकारात्मक नियमअन्तर्गत चल्ने विधि । त्यो भनेको अरूले बनाइदिएको वा थोपरेको नियमभन्दा पनि आफैंले राम्रो बोली, विचार र आचरण अमल गर्ने कुरा हो । अनुशासन शब्द आफैंमा सकारात्मक र सन्देशमूलक छ । यो विचारभन्दा बढी कार्यहरूसँग जोडिएको शब्द हो । 

मैले देखेको नेपाल

नेपाल धरतीको यस्तो भूखण्ड हो जो असाधारण, अनुपम र अद्वितीय छ । यो विस्मयकारी भूगोल हो । यहाँ सर्वोच्च शिखर सगरमाथा मात्र होइन, ८ हजार मिटरभन्दा अग्ला थुप्रै हिमशिखर छन् । समुद्री सतहबाट ५८ मिटर उचाइमा रहेको होचो भूभाग कचनाकवल (केचना) जस्तो ठाउँ पनि यहीं छ । यहाँ प्राकृतिक विविधताका यस्ता अनेक दृष्टान्त छन् ।

मैले बुझेको नेतृत्व शैली

समाजको गति कहिले मात्रात्मक ढंगले अघि बढ्छ भने कहिले गुणात्मक ढंगले । सामान्य विकासको प्रक्रिया ‘इभोलुसन’ हो भने छिटछिटो परिवर्तन हुने प्रक्रिया ‘रिभोलुसन’ । रिभोलुसनलाई हामी क्रान्ति भन्ने गर्छौं । तर हिंसा वा रक्तपातलाई मात्र क्रान्तिको अर्थमा बुझ्नु हुँदैन ।

मेरा साना साथी

प्रकृति भनेको जीवनको नाम हो । जीवन निरन्तरताको नाम हो । परिवर्तनको नाम हो । विकासको नाम हो । रूपान्तरणको नाम हो । बच्चाबच्ची, पाठापाठी, बाच्छाबाच्छी, पाडापाडी, टुसा–मुना–पालुवा आदि सबै जीवनका अस्तित्व हुन् । निरन्तरताका प्रतीक हुन् । अस्तित्व सुरक्षाका प्रत्याभूति हुन् ।

मेरो जीवनमा सर्वाधिक प्रभाव पारेका पाँच व्यक्ति

मेरो जीवनमा सर्वाधिक प्रभाव पार्ने पाँच जनालाई यतिखेर म स्मरण गर्न चाहन्छु । पृथ्वी, समाज, जीवनजगत्, स्वर्ग–नर्क, भगवान्–राक्षस, परिवर्तन, राजनीति, अर्थनीति लगायतका विषयमा जसले मलाई पहिलो जानकारी दिनुभयो, उहाँहरूका बारेमा चर्चा गर्नु आफ्नो कर्तव्य ठान्दछु । उल्लिखित विषयहरूलाई चिन्न, बुझ्न र विश्लेषण गर्न पनि उहाँहरूले नै सिकाउनुभयो । त्यही विश्लेषणबाटै मलाई अगाडि बढ्न र अप्ठेराहरूको सामना गर्न सहज भयो ।

म लड्दै, उठ्दै र धूलो टकटक्याउँदै अघि बढेको मानिस

‘हाम्रो तेन्जिङ शेर्पाले चढ्यो हिमाल चुचुरा’ बोलको गीत म अहिले पनि खुबै सम्झन्छु । धर्मराज थापाले गाएको यो गीत किशोरवयमा हामी गाउने प्रयास पनि गर्थ्यौं, किनकि त्यो निकै लोकप्रिय र आकर्षक थियो । केटाकेटी हुँदादेखि नै सुनेको उक्त गीत मेरा निम्ति प्रेरणादायी र गौरवपूर्ण बनेर रहेको छ । तेन्जिङले एडमन्ड हिलारीलाई लिएर संसारकै सर्वोच्च शिखर सगरमाथा पहिलो पटक चढ्ने सफलता पाए ।

‘हार’ र ‘अपमान’ लाई मस्तिष्कबाट ‘डिलिट’ गरिदिएको छु

संसारमा बाँच्न कठिन छ, किनकि मृत्यु साथसाथै हिँडिरहेको हुन्छ । हरेक पटक मृत्युलाई छक्याएर, त्यसबाट छलिएर वा त्यसका कारणहरूबाट जोगिएर मान्छे बाँचेको छ । एकै छिनमा मान्छे मर्न सक्छ, त्यसैले बाँच्न सावधान हुनुपर्छ । बाँच्नलाई हरदम प्रयास गर्नुपर्छ, मर्न असावधान भइदिए पुग्छ ।

म किन बोल्छु ?

म आफ्ना विचार प्रकट गर्न र त्यसमा अरूलाई सहमत गराउन बोल्छु । सत्यलाई पनि प्रिय ढंगमा कुशलतापूर्वक बोल्न सक्दा नै वाणी प्रभावकारी हुन्छ ।

अध्ययन, जिज्ञासा र सिकाइको अविरल यात्रा

नयाँ पुस्तासामु आफ्नो समय, अनुभव र संघर्षका कुरा गर्ने क्रममा यसअघि मैले जीवन र मृत्यु, अनि जेलजीवनबारे केही सन्दर्भ स्मरण गरेको थिएँ । यस पटक आफ्नो अध्ययन, ज्ञानप्राप्ति, जिज्ञासा र सिकाइजस्ता कुराको चर्चा गर्नेछु । त्यसो त राजनीतिक बन्दीका रूपमा गोलघरमा थुनिँदा समय बिताउनकै लागि पनि अध्ययन गर्थें । त्यहाँ रहँदा आफूले गरेको अध्ययन र सिकाइ अरूमा हस्तान्तरणको प्रयास पनि गर्थें ।