एउटा प्रश्न अनुत्तरित छ । हुन त धेरै प्रश्न छन् अनुत्तरित तैपनि यो प्रसंगचाहिँ प्रमुख प्रश्नको हो । मेरोजस्तै धेरै संवेदनशील नेपालीका मनमा यो प्रश्न उठ्छ, पहिलापहिलाभन्दा बढी नै, अचेल लगातार उठ्छ । उठ्छ तर अनुत्तरित छ । उत्तर दिने कोही छैन । प्रश्न हो— खड्गप्रसाद शर्मा ओली, छोटकरीमा केपी शर्मा ओलीले नेतृत्व गरेको वर्तमान सरकार कसको सरकार हो ?
विषय अथवा प्रसंगले अन्यथा अर्थ नलागोस्, महाधिवेशनउन्मुख भए पनि अचेल धेरैलाई नेपाली कांग्रेसप्रति स्नेहजन्य चिन्ता लाग्दैन, फिटिक्कै । त्यसैले कांग्रेस चर्चाको विषय नै होइन भन्नेहरूको संख्या पनि निरन्तर बढ्दो छ । कांग्रेसको स्नेहजन्य चिन्ता लाग्दैनको अर्थ कम्युनिस्टको लाग्छ भनेको किमार्थ होइन ।
संविधान जारी भएको पाँच पुगेर अब छ वर्ष टेक्दै छ । नेपालबाट राजा, राजशाहीको अन्त्यसँगै लेखन प्रारम्भ भएको वर्तमान संविधान पाँच वर्षपूर्व २०७२ असोज ३ मा जारी भएको थियो । देशको सर्वतोमुखी उन्नति हुन नसक्नामा राजाको उपस्थिति र उनीसित आबद्ध यावत् परिपाटीको चरित्र नै एक प्रमुख कारक मानिएको थियो । मुलुकको एउटा ठूलो तप्काको सक्रियतामा त्यसैअनुसारको जनमत बनेका कारण देश गणतन्त्र भएको थियो ।
आज राजनीतिको केन्द्रीय भावमा कुन दल र कुन नेता छ ? केन्द्रीय भाव अर्थात् जो राष्ट्र मर्मअनुरूप छ, जसमाथि भरोसा गर्न सकिन्छ, जसको नेतृत्वमा आफू, आफ्नो परिवार र देश सुरक्षित छ भनेर मानिस ढुक्क हुन्छन् ।
विषय वा प्रसंगले अर्को अर्थ नलागेमा भनिहालूँ, प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले आफ्ना आन्तरिक प्रतिद्वन्द्वीहरूलाई कार्यदलमा पुर्याएर (पुनः) परास्त गरेका छन् । आन्तरिक प्रतिद्वन्द्वी हुन्— पुष्पकमल दाहाल, माधवकुमार नेपाल, झलनाथ खनाल । दाहाल पूर्वमाओवादी, नेपाल र खनाल पूर्वएमाले हुन् ।
पछिल्ला केही महिना सत्ताधारी नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (नेकपा) को एउटा कित्ता प्रधानमन्त्री तथा अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीसँग ‘कि त प्रधानमन्त्री छोड, नभए अध्यक्ष छोड’ भनेर निरन्तर कचकच गरिरहेको छ । कहिलेकाहीँ भने उनले दुवै पद छोड्नुपर्ने जिकिर पनि गरिरहेको छ ।
यस्तो प्रतीत हुन्छ, काठमाडौंको बालुवाटारमा अवस्थित प्रधानमन्त्री निवास व्यवहारतः नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (नेकपा) को केन्द्रीय कार्यालयमा परिणत भएको छ, बिनाकुनै घोषणा । फेरि भन्दै छु, व्यवहारतः । पार्टीका तारन्तार बैठक त्यहीँ बस्छन् र त्यहीँ केपी शर्मा ओलीसँग प्रधानमन्त्री र पार्टी अध्यक्ष पदबाट राजीनामा पनि मागिन्छ ।
अन्तर–बाह्य दुवैतर्फ बदलावको क्रम एकदमै तीव्र छ । मान्नुस्–नमान्नुस्, नेपाली राजनीति र नेपालका छिमेकहरूसँगको पारस्परिक सम्बन्धको टेक्टोनिक प्लेटमा अभूतपूर्व हलचल भइरहेको छ ।
पछिल्ला घटनाहरूतर्फ सूक्ष्म ढंगले हेर्ने हो भने, नेपाल र भारतबीच राजनीतिक सम्बन्ध पुनर्पर्रिभाषित गर्नैपर्ने चरणमा पुगेको मज्जाले आभास हुन्छ । दुई देशका सम्बन्धमा बयान गरिने परम्परागत धारणाहरू विस्थापित हुँदै छन् र त्यहाँ नयाँ धारणाहरूको स्थापना भइरहेको छ ।
