सरकारले खेलकुदलाई प्राथमिकतामै राखेन, पर्याप्त बजेट नै छुट्याएन, खेलकुद बुझ्ने राजनीतिज्ञ नै भएन लगायतका बहस खेलकुद जगत्मा नयाँ होइनन् । खेलकुदलाई प्राथमिकतामा राखेर बहस गर्दैगर्दा नेपाली जनताको आर्थिक–सामाजिकसहित समग्र अवस्थालाई पनि भुल्नु हुँदैन । सरकार र जनताको पहिलो प्राथमिकता भनेको पक्कै पनि गाँस, बास र कपास नै हो । त्यसपछि मात्र खेलकुदलगायतका पर्ने गर्छन् र सोहीअनुरूप विश्वको जुनसुकै सरकारले आफ्नो नीति तथा कार्यक्रम बनाउने गर्छ । त्यसैले त प्रायः समृद्ध राष्ट्रहरू खेलकुदमा पनि अगाडि नै देखिन्छन् ।
खेलकुद राष्ट्रको इज्जत, प्रतिष्ठा र गौरवसँग जोडिएको हुन्छ । खेलकुदमा मानिसहरूलाई एकताबद्ध गर्ने र समाजमा रहेका विभिन्न किसिमका भेदभावहरू तोड्ने शक्ति हुन्छ । किनभने, राष्ट्रका गहना भनिने खेलाडी सबैका साझा हुन्; उनीहरू जात, लिंग, धर्म, सम्प्रदायभन्दा माथि हुन्छन् ।
विश्वव्यापी मान्यताअनुरुप एमेच्योर बक्सिङमा आफूलाई प्रमाणित गरिसकेका खेलाडीहरू जो शारीरिक र मानसिक रूपमा स्वस्थ र सबल छन् अनि प्राविधिक र रणनीतिक रूपमा अब्बल छन् भने ती खेलाडीहरू मात्र प्रोफेसनल बक्सिङका लागि योग्य मानिन्छन् ।
