‘साँघुरो गल्लीमा मेरो चोक छ, यहाँ के छैन ? सबथोक छ ।’ कवि भूपी शेरचनको यो पंक्ति धोबीधाराभित्रको गल्लीमा बस्ने सविना–दीपिकाको जीवनमा जोडिएको दुःखान्त कथासँग मेल खान्छ । यी दिदीबहिनीसामु ‘टुहुरो’ हुनुभन्दा पनि ठूलो संकट तेर्सिएको छ– ‘अनागरिक’ हुनुको ।
सधैंझैं बिरामीका बारेमा पूर्वसूचना तथा स्थलगत सर्वेक्षण गराएर मात्रै आँखा शिविर सञ्चालनमा दोरम्बा आइपुगेका चिकित्सक सन्दुक रुइतसहितको टोली बिहीबार अचम्ममा पर्यो, जब यहाँ वर्षौर्देंखि आँखा नदेखेरै जीवन बिताइरहेका र एकाएक अन्धोपन भएका बिरामी फेला परे ।
