पहाडकी रानी दार्जिलिङको १८५ औं वर्षगाँठ बारम्बार माया, हर्ष र गर्वसाथ सबैले मनाउँदै छन् । सन् १८३५ मा सिक्किमका राजाले इस्ट इन्डिया कम्पनीलाई भारत सरकारका अधिकारी एवं सेवार्थ सबैका लागि यो शान्त र शीतल पहाड सुम्पिएका थिए । विशेषतः मधेस खण्डमा प्रचलित बिमार–रोगबाट बाँच्न दार्जिलिङलाई एउटा मनले खाएको स्वास्थ्यलाभ केन्द्र बनाउने ध्येयले यहाँ बसोबास सुरु गरियो । पछि गएर दार्जिलिङ विश्वप्रसिद्ध हुन गयो ।
दिल्लीको लड्डु जसले खायो ऊ पछुतायो अनि जसले खाएन ऊ अझै पछुतायो । यो दिल्लीमा बसोबास गरेको ठीक चालीस वर्ष पुग्यो । दार्जिलिङको स्वच्छ वातावरण, पर्वतमालाको काख र निःशुल्क अक्सिजन छोडी १९ वर्षको अल्लारेबल्लारे उमेरमा दिल्ली पुगेको थिएँ म ।
सन् १९६२ को युद्धपछि चीनले भारतलाई फेरि एकपल्ट अविश्वासको खाडलमा घचेटी पठायो । सन् १९८८ मा प्रधानमन्त्री राजीव गान्धी र चीनका राष्ट्रपति देङ सियाओपिङबीचको सौहार्दपूर्ण भेटघाटले बिस्तारै न्यानोपन ल्याएपछि भारत र चीनबीच लगभग तीस वर्षसम्म रहिआएको चिसो र नियास्रो सम्बन्ध अन्त नै भइसकेको थियो ।
