मृत्युको २० वर्षपछि खोज्दै प्रहरी आएपछि...- वाग्मती - कान्तिपुर समाचार

मृत्युको २० वर्षपछि खोज्दै प्रहरी आएपछि...

‘छोराले गरेको आन्दोलनले यो व्यवस्था आयो, तर मेरा सहादत भएका छोरा पक्राउ गर्न घरमै आएर हामीलाई राज्यले अपराधी बनायो’
केदार शिवाकोटी

दोलखा — सशस्त्र द्वन्द्वमा दुई छोरा र एक बुहारी गुमाएकी ७३ वर्षीया धनकुमारी रिमालको सन्तान गुमाएका घाउ बिस्तारै पुरिँदै थिए । गत सोमबार २० वर्षअघि मृत्यु भएको छोरा खोज्दै एक्कासि प्रहरी घरमा पुगेपछि घाउ कोट्याएजस्तो मात्रै लागेको छैन उनी अलमलमा परेकी छन् । सशस्त्र द्वन्द्वका क्रममा तत्कालीन माओवादीमा लागेका दुई छोरा र बुहारी गुमाएकी बैत्यश्वर–७ मार्वुकी धनकुमारीको माइलो छोरा खोज्दै प्रहरी आइपुगेको हो ।

घरमा आएका प्रहरीले तपाइको छोरो कहाँ छ ? भनेर प्रश्न गर्दा उनी झन्डै बेहोस भइन् ।

माओवादीका ओखलढुंगा सचिवालय सदस्य रहेका ३३ वर्षीय जेठा छोरा केशवराज स्वराज रिमाल ०५७ मंसिर १ मा भिडन्तका क्रममा ओखलढुंगाको रगनीमा मारिएका थिए । त्यसको दुई वर्षपछि साउन १८ मा दोलखाको बोत्लेमा कान्छी बुहारी २२ वर्षीया लक्ष्मी पराजुली मारिइन् । उनको घाउको खाटा नबस्दै २७ वर्षीय माइलो छोरो केशरराज ०५९ मंसिर १९ मा दोलखाको तत्कालीन लामीडाँडा गाविसको (हालको कालिञ्चोक गाउँपालिका–४) बन्चरेमा मारिए । कलिलै उमेरका छोराबुहारी गुमाएको पीडा बिर्सनै नसकेकी उनको घाउ राज्यले कोट्याएर फेरि बल्झाइदिएको छ ।

मृत्युको २० वर्षपछि माइलो छोरा केशरराजलाई खोज्दै प्रहरी घरमा आएको हो । ०५९ मा मृत्यु भएका केशवराजलाई राज्यले ०६३ साल जेठ २८ मा विस्फोटक पदार्थ तथा हातहतियारसम्बन्धी मुद्दा लगाएको छ । अदालतको फरार सूचीमा रहेका उनलाई पक्राउ गर्न गत पुस २५ मा प्रहरी धनकुमारीको घरमा पुगेको हो । २०६२/६३ को जनआन्दोलनपछि माओवादी शान्तिप्रक्रियामा आउँदै गर्दा केशरराजलाई राज्यले मुद्दा दायर गरेको थियो । तीनै केशरलाई दोलखा जिल्ला अदालतको फैसला कार्यान्वयनका लागि प्रहरी पक्राउ गर्न धनमायाको घरमा पुगेको हो । द्वन्द्वका समयमा राज्यपक्षले दिएको पीडा बिसर्न नसकेकी उनी प्रहरीले सोधखोज गरेपछि कान्छो छोरो पनि खोसेर लाने भयो भनेर अत्तालिएकी हुन् । ‘छोराबुहारी मारिए भनेर खबर मात्रै सुनेको हो, आँखाले शव देखेको छैन,’ उनले भनिन्, ‘परिवर्तनका लागि भनेर माओवादी आन्दोलनमा लागे, अहिले तीनै छोरालाई राज्यले मुद्दा लगाएर पक्रन आएको छ ।’

राज्यले द्वन्द्वका बेलाका घाउ पटक–पटक कोट्याएर बल्झाएको उनले बताइन् । एक मनले घरमै आएर प्रहरीले छोराका विषयमा सोधीखोजी गर्दा राज्यले नै आफ्ना सन्तान लुकाएर राखेको छ कि भन्ने लागेको धनकुमारीले बताइन् । घरमा पुगेका प्रहरीलाई भने उनले छोरो जीवितै छ भनेर उल्टै प्रश्न गरिन् । ‘राज्यले द्वन्द्वको समयमा पटकपटक घरमा आएर अपराधीको व्यवहार गर्‍यो,’ उनले भनिन्, ‘छोराले गरेको आन्दोलनले यो व्यवस्था आयो, तर मेरा सहादत भएका छोरा पक्राउ गर्न घरमै आएर हामीलाई राज्यले अपराधी बनायो ।’ मरेपछि पनि राज्यले परिवार र बितेका छोरालाई अपराधी बनाएकोमा चित्त दुखेको बताइन् । त्यो पनि माओवादी आन्दोलनकै कारण पुष्पकमल दाहाल तेस्रो पटक प्रधानमन्त्री बनेका बेला उनले दुखेसो पोखिन् । धनमायाका तीन छोरा र एक छोरीमध्ये । तीनै छोरा माओवादी युद्धमा सामेल भएका थिए । तीमध्ये जेठा केशव दोलखाका संस्थापक नेतामध्ये हुन् । कान्छा रेशमस्वराज भने अहिले धनमायाको एक मात्र साहरा हुन् । माओवादी आन्दोलनमा लागेर बाँचेका रेशम द्वन्द्वको समयमा दोलखाका विद्यार्थी नेता थिए । तिनै रेशमकी पत्नी भने युद्धकै समयमा मारिइएकी थिइन् ।

दोलखाको बैत्यश्वर–७ मार्वुकी ७३ वर्षीय धनमाया रिमाल र उनका कान्छा छोरा रेशम ।

तत्कालीन क्षेमावती गाविसको एक विद्यालयमा शिक्षिका रहेकी धनमाया २९ वर्षको उमेरका श्रीमान् रजनलाई पञ्चायतकालमै गुमाइन् । तत्कालीन समयमा माघे संक्रान्तिमा घरमा आउने क्रममा दोलखाकै नागदहमा उनको हत्या भए पनि पञ्चायतले भीरबाट लडेर मरेको बनाएको उनले बताइन् । पछि श्रीमान्को हत्या भएको नागदहकै स्थानीयबाट थाहा पाएको बताइन् । उनले दुई छोरा र बुहारी दोहोरो भिडन्तमा नभई राज्य पक्षले पक्रेर हत्या गरेको भन्दै उजुरीसमेत दिएकी छिन् ।

धनमाया यतिखेर मृत्यु भएको छोरालाई समेत राज्यले अपराधी बनाएकोमा आक्रोशित छिन् । यही गुनासो गर्न उनी अहिले प्रधानमन्त्री दाहाललाई भेट्न काठमाडौं पुगेकी छन् । प्रधानमन्त्रीलाई भेटेरै छोराहरु माओवादी आन्दोलनमा लाग्दा अपराधी बनेका हुन् ? भनेर प्रश्न गर्न काठमाडौं पुगेको उनले बताइन् । ‘मेरा मात्रै छोरा माओवादी आन्दोलनमा सहादत भएका होइनन्,’ उनले भनिन्, ‘धेरैका काख रित्तिएका छन्, जुनै पक्षबाट भए पनि कहिलेसम्म यस्ता परिवार प्रताडित हुनुपर्ने हो ?’

माओवादी आन्दोलनमा लागेकालाई भने राज्यले तत्कालीन मुद्दामा अहिले धमाधम पक्राउ पुर्जी लिएर घरमै पुगेकोमा उनका कान्छा छोरा रेशमले पनि आक्रोश पोखे । ‘राज्यले नै माओवादी आन्दोलनमा मरेका भनेर परिवारलाई राहत वा क्षतिपूर्तिका नाममा रकम दिएको छ,’ उनले भने, ‘त्यै राज्य मरेपछि पनि पक्राउ पुर्जी लिएर घरमा धरपकड गर्न आउँछ ।’ प्रहरीले भने धनमाया र उनको परिवारलाई धरपकड नभएर अदालतको फैसला कार्यान्वयनका लागि घरमा पुगेको जनाएको छ । प्रहरी नायब उपरीक्षक गंगाप्रसाद पौडेलले अदालतले फैसला कार्यान्यवनका लागि पठाएको पत्रअनुसार धनमायाको घरमा प्रहरी पुगेको बताए ।

प्रकाशित : पुस ३०, २०७९ २२:०२
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

सगरमाथा पुग्ने छोटो बाटो

काठमाडौंबाट लुक्ला नगई पदमार्ग पछ्याउनेका लागि रोल्वालिङ उपत्यकाको च्छो–रोल्पा हिमताल र दूधकुण्ड हुँदै टासिलाप्चा पदमार्ग सोलुखुम्बुको थामेमा जोडिन्छ
केदार शिवाकोटी

दोलखा — हिमाल काटेर सगरमाथा जाने एक मात्रै पदमार्गका रूपमा रहेको ‘टासिलाप्चा पास’ पदमार्ग खुलेको छ । रोल्वालिङ उपत्यका हुँदै टासिलाप्चा पासबाट सगरमाथा जाने मार्ग खुलेको हो । हिमाल पार गरेर जान निकै कठिन यो मार्ग खुलेसँगै रोल्वालिङ उपत्यका हुँदै सगरमाथासम्म पदयात्रा गर्न चाहनेका लागि विकल्प हुने भएको छ ।


५ हजार ७ सय मिटर उचाइको यो पदमार्ग निकै अघि खुले पनि व्यवस्थापन नहुँदा विदेशी पर्यटकलाई आवतजावत कठिन थियो ।

‘द ग्रेट हिमालयन ट्रेल्स’ अन्तर्गत पर्ने पदमार्ग बनेपछि कोभिडपछि रोल्वालिङ उपत्यकामा विदेशी पर्यटकको चहलपहल पनि बढेको छ । मुलुकका मुख्य १० पदमार्गलाई समेटिएर बनाइएको ‘द ग्रेट हिमालयन ट्रेल्स’ अन्तर्गत उच्च हिमाली एभरेस्ट–रोल्वालिङ टासिलाप्चा पदमार्ग मुख्य मानिन्छ । हिमाली क्षेत्रको फरक–फरक भाषा, संस्कृति, रहनसहन, जीवनशैली हेर्न पनि टासिलाप्चा पदमार्गलाई गाइडहरू निकै आकर्षक मान्छन् । यो वर्ष ३९ देशका १ हजार १ सय ३५ विदेशी पर्यटक रोल्वालिङ क्षेत्र घुम्न पुगेका छन् । जसमा सबैभन्दा बढी जर्मन नागरिक छन् ।

रोल्वालिङ उपत्यकामा कोभिडपछि धेरै संख्यामा विदेशी पर्यटक आएको संरक्षण क्षेत्रकी पर्यटन सहायक याङटी शेर्पाले बताइन् । ‘संरक्षण क्षेत्रको तथ्यांकमा सन् २०२२ मा झन्डै १२ सय विदेशी पर्यटक रोल्वालिङ क्षेत्र पुगेका छन्,’ उनले भनिन्, ‘पर्यटन विभागबाटै स्वीकृति लिएर आएका थप पर्यटकको तथ्यांक राखेका छैनौं । आएकामध्ये आधा टासिलाप्चा पास भएर सगरमाथा जाने गरेका छन् ।’ कोरोना महामारी सुरु हुँदाको वर्ष रोल्वालिङ क्षेत्रमा विदेशी पर्यटकको आवागमन ठप्प थियो । टासिलाप्चा पास पदमार्ग निर्माणसँगै ठाउँ–ठाउँ पर्यटकका लागि बस्न सक्ने ओत बनाइएपछि सन् २०२३ मा थप पर्यटक बढ्ने अपेक्षा गरेको उनले बताइन् । रोल्वालिङ उपत्यकाको च्छो–रोल्पा हिमताल र दूधकुण्ड हुँदै टासिलाप्चा पदमार्ग सोलुखुम्बुको थामेमा जोडिन्छ । उक्त पदमार्ग पर्यटन विभागले ४ करोड लागतमा निर्माण गरेको हो । पदमार्ग भएर हिँड्ने पर्यटकका लागि १० वटा प्रतीक्षालयसहित बास बस्ने सेल्टर बनाइएका छन् । विगतमा यो पदमार्गमा बास बस्ने ठाउँ थिएनन् ।

यसैगरी पदमार्ग बनाउन नसकिने अप्ठ्यारा भीरमा ‘फारता’ अर्थात ढुंगा खोपेर फलामे भर्‍याङ र नरम तारका डोरीहरू हालिएको टासिलाप्चा पदमार्ग निर्माण समितिका अध्यक्ष दावाछिरिङ शेर्पाले बताए । उनका अनुसार विगतमा विदेशी पर्यटक र स्थानीय गाइड, भरिया टासिलाप्चा पास पार गरेर खुम्बु क्षेत्र ओहरदोहर गर्थे । पछि खुम्बु क्षेत्रका लागि काठमाडौंबाट सिधा हवाई यात्राको सुविधा जोडियो । टासिलाप्चा क्षेत्रबाट खुम्बु हिँडेर जानेलाई जोखिम भयो । बीचमा बास बस्न समस्याका कारण टासिलाप्चा सुनसान बन्यो । टासिलाप्चा पदमार्ग बनेपछि भने विदेशी पर्यटक बढेको उनले बताए । ‘बेदिङबाट च्छो–रोल्पा, दूधकुण्ड थाकरिङ हुँदै यो पदमार्गबाट सगरमाथाको खुम्बु क्षेत्र थामे पुगिन्छ,’ उनले भने, ‘विगतमा बाटो नबन्दा निकै कठिन भएकाले विदेशी पर्यटक निकै कम हुन्थे, थामे पुग्नै ७ दिनसम्म लाग्थ्यो ।’ कुनै समय जिरी हुँदै सगरमाथा पैदल जाने पर्यटक हाल यो पदमार्ग भएर जाने गरेका उनले बताए । हिमालै हिमाल पार गरेर हिँडने यो पदमार्ग भएर हिँड्ने पर्यटकको आकर्षण टासिलाप्चातर्फ छ,’ उनले भने, ‘खासगरी च्छो–रोल्पा हिमताल पनि पार गरेर जानुपर्ने भएकाले रोजाइमा परेको हो ।’ हिमाल चढ्न रुचाउने विदेशी पर्यटकको मुख्य आकर्षण रोल्वालिङ क्षेत्रमा पर्छ । पदमार्ग भएर हिँड्ने र हिमाल चढ्ने पर्यटकका लागि टासिलाप्चा हुँदै सगरमाथा बेसक्याम्प जाने गरेका छन् ।

कोभिडको २ वर्ष सुनसान बनेको रोल्वालिङ उपत्यकामा सन् २०२२ मा विदेशी पर्यटकको आगमन बढेको हो । विदेशी पर्यटकको आवागमन बढेसँगै बेदिङ र नामा रहेका होटल व्यवसायी उत्साहित छन् । टासिलाप्चा पदमार्ग खुलेपछि सगरमाथा जाने पर्यटकको चहलपहल पनि बढेको होटल व्यवसायीसमेत रहेका दाबाले बताए । ‘सुनसान बनेको यो क्षेत्र पदमार्ग बनेपछि विदेशी मात्रै नभएर स्वदेशी पर्यटक पनि बढेका छन्,’ उनले भने, ‘मुख्य सिजनमा झन्डै ४ हजार बढी स्वदेशी पर्यटक च्छो–रोल्पा र दूधकण्ड पुगेका छन् ।’ तर, टासिलाप्चा पास पदमार्ग भएर भने विदेशी पर्यटक मात्रै हिँड्ने गरेको उनले बताए । उक्त क्षेत्र पुग्ने पर्यटकले दैनिक सय डलर खर्च गर्ने गरेका छन् । टासिलाप्चा पास पुग्ने पर्यटकले रोल्वालिङ क्षेत्रमा रहेका साना हिमाल आरोहणसमेत गर्ने गरेका छन् ।

टासिलाप्चा पास नजिकैको ६ हजार १ सय मिटर फरछ्यामु पिक आरोहण विदेशी पर्यटकको आकर्षणमा पर्ने गरेको छ । उक्त पिक चढेपछि अर्को दिन टासिलाप्चा पास भएर खुम्बु पदमार्गी जाने गरेका छन् । खासगरी हिमालयन ट्रेकिङ गाइडको प्रशिक्षण क्रममा उक्त शिखरमा आरोहण गराइन्छ । टासिलाप्चा पास विदेशी पर्यटकका लागि आकर्षणको केन्द्र पदमार्ग सुधार र सेल्टर निर्माण गरिएको पर्यटन विभागका उपसचिव सचिन्द्रकुमार यादवले बताए । ‘पहिलो चरणमा सेल्टर अप्ठ्यारा भीरमा सिँढी र कतिपय स्थान सोलिङ गरेर पदमार्गमा सेल्टरहरू बनाइएको छ,’ उनले भने, ‘१० मुख्य पदमार्गमा पर्ने भएकाले आवश्यकताअनुसार थप पूर्वाधार निर्माण गरिनेछ ।’ टासिलाप्चा पासमा निधन भएका आरोही डभिड लामाको सम्झनामा ढुंगामा आकर्षक ‘बिवाक’ (पदयात्री आश्रयस्थल) बनाइएको छ । अस्ट्रियाका नागरिक जोसेफ आइनवाकरले उक्त बिवाक पदयात्रीका लागि निर्माण गरिदिएका हुन् ।

प्रकाशित : पुस २४, २०७९ ११:०२
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×