शिक्षक सेवा आयोगले हालै सार्वजनिक विद्यालयमा रिक्त रहेका १७ हजार ४ सय ५५ दरबन्दी आपूर्ति गर्न खोलेको विज्ञापनमा लाखौं परीक्षार्थीको सहभागिता रह्यो, तर १३ हजार ४ सय ९४ मात्र सफल भए । ३ हजार ९ सय ६१ दरबन्दी अझै रिक्त छन् ।

यो खबरले हाम्रा विश्वविद्यालय र यस अन्तर्गत आंगिक र सम्बन्धनप्राप्त क्याम्पसको गुणवत्तामा प्रश्न उठेको छ । शिक्षा संकायहरू उही पुरानो पाराले चलेका हुनाले यो परिदृश्य देखिएको हो । र, शिक्षा संकायबाट प्राप्त उपाधिलाई व्यावसायिक दृष्टिले हेर्ने प्रयास, लिने र दिने दुवैले नगरेकाले यो अवस्था आएको हो ।

अन्य संकायमा नसके शिक्षा संकायमा त सकिएला भन्ने विद्यार्थीको सोचाइ र त्यसलाई सार्थक बनाउन जानी–नजानी सहयोग पुर्‍याउने शिक्षक–कर्मचारी सबै यसमा उत्तिकै दोषी छन् । विद्यार्थी उपस्थिति र प्रयोगात्मक कार्यमा भन्दा विद्यार्थीबाट प्राप्त हुने ‘क्यास’ मा क्याम्पस प्रशासनले बढी चासो राख्ने हुनाले गुणस्तरीय उत्पादन हुन सकेको छैन । शिक्षाशास्त्र आफैंमा एउटा प्राविधिक र व्यावसायिक विषय भएकाले यसको पाठ्यक्रममा समयानुकूल परिवर्तन अत्यन्त जरुरी छ । २०२८ सालमा राष्ट्रिय शिक्षा पद्धति शिक्षा योजना सफल पार्न, कलेज अफ एजुकेसनले सुरुआत गरेको शिक्षक तालिमको जगमा स्थापित, शिक्षाशास्त्रको पाठ्यक्रम हालसम्म जस्ताको त्यस्तै छ, त्यसमा केही विषय मात्र थपिएका छन् ।

यो अवस्था सुधार्न देशैभरि जथाभावी चलिरहेका बग्रेल्ती शिक्षा संकायको पठनपाठन तुरुन्तै रोकिनुपर्छ । नयाँ पाठ्यक्रम र प्रवेश विधिका आधारमा तोकिएका क्याम्पसमा, कम्तीमा स्नातक गरी विषयविज्ञता हासिल गरेकालाई, देशमा आवश्यक पर्ने शिक्षक संख्याको आधारमा, सीमित संख्यामा शिक्षाशास्त्र संकायमा प्रवेश दिने कार्य भएमा मात्र, शिक्षाशास्त्र मर्यादित र गुणस्तरीय हुनेछ ।
– महेन्द्रसिंह बम, टीकापुर–१, कैलाली