बालबालिका सृष्टिका सुन्दर उपहार हुन् । आधारभूत आवश्यकताको परिपूर्ति हुँदै पारिवारिक माया–ममता पाउनु उनीहरूको नैसर्गिक अधिकार हो । नेपालको संविधानले बालबालिकाको हकलाई मौलिक हकका रूपमा उल्लेख गरेको छ ।
विप्रेषणले नेपाली अर्थतन्त्रलाई चलायमान बनाएको छ । घरेलु अर्थतन्त्र सप्रिएको छ । उपभोग गर्ने प्रवृत्ति बढेको छ । नागरिकको जीवनस्तरमा प्रत्यक्ष सुधार भएको छ । केही वर्षयताको आकडा हेर्दा औसतमा जीडीपीको २५ प्रतिशत हिस्सा विप्रेषणले ओगटेको छ । यति हुँदाहुँदै पनि यसले दीर्घकालीन कस्तो प्रभाव पारेको छ भनेर हामीले सोच्नुपर्ने बेला भएको छ ।
हामीलाई भ्रष्टाचार मन पर्दैन तर काम नगरीकन एकै पटक धनी बन्न मन पर्छ । रातारात धनी बन्नेलाई सबैले सम्मान गर्छौं । उसकै सामाजिक प्रतिष्ठा उच्च हुन्छ । श्रम गर्नेलाई सम्मान गर्न सिकेका छैनौं हामीले । जसले परिश्रम गर्दछ, दस नङ्ग्रा खियाएर जीवन धानेको हुन्छ, उसलाई ‘हजुर/तपाईं’ भन्न लाज लाग्छ हामीलाई ।
लैंगिक हिंसाविरुद्धको विश्वव्यापी १६ दिने अभियान चल्न थालेको ३२ वर्ष भयो । हिंसाविरुद्ध सबैको चासो बढिरहेको भए पनि हिंसा न्यूनीकरणले गति लिन सकेको छैन । सूचना प्रविधिमा आएको परिवर्तनले त झन् हिंसाको स्वरूप नै बदलिएको छ । तर, हिंसा जस्तोसुकै प्रकृतिको भए पनि जघन्य अपराध हो ।