गौमुखी गाउँपालिका–७, नारीकोटका ८७ वर्षीय ससबहादुर र खिमकुमारी कँवर वर्षभरिका आवश्यकता पूर्ति गर्न कपिलवस्तुको झण्डीनगर जान्थे । वर्षमा पाँच खेप नुन बोक्थे । श्रीमती खिमकुमारीले ओसारेको नुनले परिवारलाई वर्ष दिन पुग्थ्यो । श्रीमान्ले ओसार्ने नुन बिक्रीबाट केही आम्दानी हुन्थ्यो ।
लौकादेवी गिरी १२ दिनदेखि सम्पर्कविहीन थिइन् । गिरीकै आँगनमा रहेको सार्वजनिक धारामा पानी भर्न आउने दिदीबहिनीले उनी हराएको कुरा गर्थे । मल्लरानी गाउँपालिका–३ चौरपानीकी ६१ वर्षीया गिरीको समयमै खोजतलास हुन सकेन । गाउँमा वृद्धवृद्धा र महिलामात्र भएकाले खोज्न नसकेको स्थानीयले बताए ।
मल्लरानी गाउँपालिका–३ चौरपानीमा एक महिलाको शव खरबारीमा गाडेको अवस्थामा परेको छ । स्थानीय ६१ वर्षीया लोकादेवी गिरीको शव स्थानीयले खरबारीमा गाडेको अवस्थामा फेला पारेका हुन् ।
पश्चिम नवलपरासीका सातै स्थानीय तहका केन्द्रमा खुलेका बजारमा रौनक बढेको छ । यहाँको जग्गाको मूल्य बढेको छ । एक लाख रुपैयाँ प्रतिकट्ठा पर्ने जग्गा अहिले १० लाख रुपैयाँसम्म पुगेको सुस्ता गाउँपालिका बेलाटारीका रवीन्द्र चौधरीले बताए । ‘टाढा जानै पर्दैन । सबै काम वडा र स्थानीय तहको केन्द्रबाट हुन्छ,’ उनले भने, ‘पहिले हुनेखानेहरू सदरमुकाममा बसाइँ सर्थे । अहिले स्थानीय तहको केन्द्रवरपर सर्न थालेका छन् ।’
वडाध्यक्षका लागि भएको उपनिर्वाचनमा प्यूठानको ऐरावती गाउँपालिकाका दुईओटै वडाहरुमा नेकपाका उम्मेदवार विजयी भएका छन् । ऐरावती–१ मा नेकपाका द्रोणप्रसाद पाण्डे र २ मा भिमेशकुमार घर्ती विजय भएका हुन् ।
प्यूठान नगरपालिका वडा नम्बर २ को वडाध्यक्षमा नेकपाका उम्मेदवार मुक्तिप्रसाद पोखरेल विजयी भएका छन् । निकटतम प्रतिस्पर्धी कांग्रेसका मोहनसिह विष्टलाई २ सय ८४ मतान्तरले पछि पार्दै पोखरेल विजय भएका हुन् । पोखरेलले १ हजार १ सय २७ र विष्टले ८ सय ४३ मत पाएका छन् । २५ मत बदर भएको छ ।
कुनै बेला रोल्पा–प्यूठानको संयुक्त सदरमुकाम खलंगामा अहिले चहलपहलमा कमी आएको छ । ०१८ सालमा विभाजन भएर रोल्पा अर्कै जिल्ला बनेपछि यसको महिमा घट्दै गएको हो । स्थानीय तहमै केन्द्र निर्माण भएपछि सदरमुकाम सुनसान बनेको छ ।
गौमुखी–७ नारीकोट रामखोला गाउँको ठूलाबेंसी सडकबाट करिब १० मिनेट उकालोपछि एउटा घरमा पुगिन्छ । जंगल बीचको त्यो घरमा बस्छन् कम्युनिस्ट नेता खगुलाल गुरुङ । गत भदौ २५ देखि १०२ वर्ष लागेका उनी राजनीतिमा सक्रिय छैनन् । तर चासो राखिरहन्छन् । अलि ठूलो सोरले बोले मात्रै सुन्छन् । उकालीओराली गरिरहने भएकाले फूर्तिला छन् ।
अनुहार मलिन छ । हरपल रसाएझैं देखिन्छन् आँखा । ६१ वर्षीया दीपा अधिकारी रिजाललाई १४ वर्षअघिको दुःखान्तले आज पनि झस्काइरहन्छ । उनी चाहन्छिन्, त्यो घटना दिमागबाट मेटिएर जाओस् । तर अहँ, त्यो त आज पनि उत्तिकै ताजा छ ! उत्तिकै पीडादायी ।
