आपसी द्वेष, कलह र तनावयुक्त समकालीन समयको विकारग्रस्त मनोग्रन्थिको दुःखमय कथा हो यो । मान्छेभित्रको हीनताभाव र उच्चताभाव गज्याङगुजुङ भई जोल्ठिङ परेको कथा ! आत्मकेन्द्रित र अलगावमुखी सामाजिक (असामाजिक) सञ्जाल, प्रयोजनशून्य अस्तित्वबोध, विवेकच्युत भीडतन्त्री राजनीति, असीमित आवश्यकता, अतृप्त आकांक्षा, चरम व्यक्तिवाद, उग्र निराशा, असमभावबाट उत्पन्न ‘राम्रो म’ र ‘मैमात्र राम्रो’ को क्लेसकर मनोविकारको एउटा कथा !
आन्दोलन र क्रान्तिको संग्रामी शृंखलाबाट उदाएको गणतन्त्र नेपालमा अनपेक्षित उल्का भयो । जो न कुनै शक्तिकेन्द्रको निकट छ, न प्रिय छ, जो न कुनै शक्तिपीठको भक्त छ, न कृपार्थी छ, जो न कुनै जंगीको शीर्षस्थ हाकिम हो, न हो निजामतीको शीर्षस्थ पुरुष, जो न कुनै दीर्घायुयुक्त शतक पुरुष हो, न हो कुनै लाठेदलको अधिपति, जो न कुनै धनाढ्य कुबेरपति हो, न हो कुनै फिल्मी चटके अभिनयकर्मी, उल्का भयो !
कवि अस्मिता वादी वा राजु स्याङ्तानलाई मृत्युबारे केही लेख न भनी आग्रह किमार्थ गरिन्न । कारण यी तरुण कविको मृत्युसम्मको आयुको दूरी लामो छ । र, यिनको आयुको यो दीर्घ दूरीको गर्तमा नूतन सिर्जना र नवीन आविष्कारका थुप्रै सम्भावना छन् । विरल संयोगले पाइएको हो एकबारको यो जुनी ।
२५.१२°C काठमाडौं
