सयवर्षे परमायुमा संस्कृतिविद् सत्यमोहन जोशीले ‘पृथ्वी प्रज्ञा–पुरस्कार’ को दोसल्ला ओढे, मंसिर २३ मा । नेपाल प्रज्ञा–प्रतिष्ठानले प्रत्येक चार वर्षमा दिने सर्वाधिक धनराशिको सरकारी पुरस्कार शीतल निवासमा राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीको बाहुलीबाट पाउँदा उनी खुसी नै भए ।
सयवर्षे परमायुमा संस्कृतिविद् सत्यमोहन जोशीले ‘पृथ्वी प्रज्ञा–पुरस्कार’ को दोसल्ला ओढे, मंसिर २३ मा । नेपाल प्रज्ञा–प्रतिष्ठानले प्रत्येक चार वर्षमा दिने सर्वाधिक धनराशिको सरकारी पुरस्कार शीतल निवासमा राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीको बाहुलीबाट पाउँदा उनी खुसी नै भए ।
९३ वर्षीया आमालाई जहाजमा पेरिसबाट काठमाडौं ल्याए, फ्रेन्च लेखक माथ्थियु रिकार्डले । साथीहरूले माथ्थियु बौलाए नभनेका होइनन् तर उनले हठ गरिरहे– पेरिसभन्दा काठमाडौंमै आँखाको उपचार राम्रो हुन्छ ।
म कवि होइन । भीडमा कुनै रुचि छैन । भीडसँग अलि परै भाग्न मन लाग्छ । तर, कुन्नि किन हो, ‘अनुहारको भीड’ पढ्नचाहिँ अलिक हतारिएछु । विक्रम संवत् ०७० को सुरुआतमा लेख्न थालेका १७ कविको एकमुष्ट संग्रहप्रति महत्त्वाकांक्षी भएँ सायद ।
नौ दिनमा नौलो, बीस दिनमा बिर्स्यो ।’ समसामयिक नेपाली साहित्यको खराब लक्षण यही हो । विधाभञ्जन, विधामिश्रण र विधान्तरणको हूलचालमा लोकप्रिय विधाकथालाई निमोनिया लागेकै दुई दशक नाघिसक्यो । त्यसैले त कथाको नाममा ‘घ्यारघ्यार’ मात्रै छ ।
लेखनमा विविधता दिन नसक्नुको दुर्दशा आफ्नो ठाउँमा छ, तर ‘पोजेटिभ नोट’ मा हेर्ने हो भने हाम्रा युवा समयको विशाल संक्रमणमा छन् । पहिले अवसर पनि थिएन, प्रतिस्पर्धा पनि । अहिलेका युवासँग अवसर पनि छ, प्रतिस्पर्धा पनि छ ।
