कसैले मकै भरिएको फुङ्ङा बोकेका छन् त अर्काले पानी भरिएको लोट्टे । कसैले बलेको बत्ती बोकेका छन्, अर्काले दुबो–पाती । बाँकी कसैको कुममा झोला छ त कसैको पिठ्युँमा कुम्लो । दर्जन हाराहारीका महिला/पुरुषका गोडा गुरुरुरु गुडेका छन्, जुन हूल ठूलीभेरीको बायाँ कोखामा थचक्क बसेको थुम्को गोतामकोट तिर्गाउँटोलबाट कालिकाटोल लाग्दै छ । हूलमा एकजना साँवला अनुहारे अधबैंसे कोट/पाइन्टमा ठाँट्टिएका छन् । बाँकी गच्छेअनुसारका नयाँ लुगामा छन् ।
गाउँले जमघट भएको थबाङका अन्तिम बुढामगरको खलामा दौरी, मादल, पैजन र झ्याली गुर्कुच्ची गर्दै तन्नेरी हुल पुगेको छ । खलामा पाइला नटेक्दै तिनीहरू चौदिशा भाक्छन्, सिमेभूमे स्मरण गर्छन् । खलामा गोलो घेरा बनाउँदै गुरुको पाउ ढोग्छन् । राम्चेघुम्चेमाझ खासखुस सुरु हुन्छ, ‘गुरुमान चाला ।’ राम्चेघुम्चे अर्थात् दर्शक ।
हात पुग्दैन लौरा छोटो, पहरैमा सुन छ ! अर्कैलाई सम्झाने मन, आफैँ किन रुन्छ !! रोल्पा–रुकुममा खोला तर्दा, नुनहाट जाँदा, गीतैका भाकामा, मायालु डाँकामा ‘पहराको सुन हात पार्न लौरा’ सहारा लिने चलन छ । सारङ्ङे र नचारुमा हातमा लौरा लिएका ‘बड्डाहरू’ सँगै नाच्छन् । नाचमा मात्र होइन नि, ‘बड्डाहरू’ का मन बैराँगिदा पनि लौरा साथैमा हुन्छ ।
घुरिन्भीरको घोङ्रेरूखमा घाम लागेपछि जैपा गाउन थाल्छ । रोल्पाको सुदूर गाउँ हो जैपा । अनि घोङ्रेरूख त्यहाँको घडी । भीरको टाउकोमा घुङ्रिएको रयाजको त्यो बूढो रूखमा घाम लाग्नु नै दिनको दोपहर हुनु हो ।
१६.१२°C काठमाडौं
