अमृता स्मृति

कुदिरहेथें काँडाहरु टेक्दैएउटा फूल आयोफैलियो मेरो बाटामाम सुस्तसुस्त हिँड्न थालेँ

रोकिएको गाडीभित्रयात्रु बसिरहन सक्दैनउनीहरू ओर्लनुअघिटपक्क टिपेर उदारतामझेरीमा छर्न घामजानु छ कतै न कतै ।