मोहन बुढाऐर

‘परिवार नै कमैया बसेको थियो । बुवाले हलो जोत्थे, आमाले मेलापातको काम गर्थिन् । आफ्नो समयमा पनि श्रम गर्नपर्थ्यो । साहुले जति बेला जे काम लाउँथे, त्यही गर्नुपर्थ्यो । त्यही कारण मैले पनि कक्षा ९ मा पढ्दा–पढ्दै गोठालो जान थालें,’ मुक्त कमैया मंगलराम चौधरी (३७) ले नमिठो विगत सम्झिँदै भने, ‘हामीलाई त दास बनाएर राखेका थिए । घरमा बिहान के खाऊ, बेलुका के खाऊ भन्ने अवस्था थियो ।’

धनगढीको पुरानो एयरपोर्टस्थित शिविरमा बस्दै आएका मुक्त कमैया परशु चौधरीलाई रोगको भन्दा भोकको चिन्ता छ । धनगढी बजारमा अटोरिक्सा चलाएर जीविकोपार्जन गर्दै आएका उनलाई निषेधाज्ञा थेगिनसक्नुभएको छ ।