मौलिकतासँगै आधुनिकता- कला - कान्तिपुर समाचार
फेसन फ्युजन

मौलिकतासँगै आधुनिकता

खासगरी औद्योगिक क्रान्तिपछि सबैजसो क्षेत्रमा आएको व्यापक परिवर्तनसँगै मानिसको पहिरन, यसको उत्पादन र तयारीमा पनि प्रभाव पर्न थालेको हो । तर पछिल्लो समय भने युवाहरुले आधुनिक फेसनभित्र पनि मौलिकता र परम्परा खोज्न थालेका छन् । त्यसैको नतिजा हो, फ्युजन ड्रेस ।
सुशीला तामा‌ङ

काठमाडौँ — शरीरको सुरक्षा र न्यानोपनका लागि कपडा लगाउनुपर्ने परम्परागत मान्यता पछिल्लो समय युवापुस्ताका कारण फेरिँदै गएको छ । अर्थात्, आजकल पहिरनले शरीर ढाक्ने मात्र होइन, व्यक्तित्वसमेत झल्काउनुपर्छ भन्ने मान्यता स्थापित भएको छ, युवापुस्तामा ।



जसका कारण व्यक्तित्व झल्काउने, फेसनेवल र आधुनिक डिजाइनअनुसार तयार पारिएका पहिरनहरू नै अहिले युवापुस्ताको रोजाइमा पर्न थालेका छन् । आधुनिक समय र फेसनको दुनियाँलाई अँगाल्ने युवा जमातमा अनौठो पक्ष त के छ भने उनीहरू समयानुकूलको फेसन ट्रेनड पछ्याइरहेका बेला पनि आफ्नो मौलिक पोसाक तथा पहिरनप्रति उत्तिकै सजक र सचेत छन् । तामाङ, राई, मगर, गुरुङ, नेवार, थारूलगायतका समुदायले आफ्ना परम्परागत पहिरनसँगै चलेका पहिरन मिलाएर फ्युजन ड्रेसको प्रयोग गर्न थालेका छन् । खासगरी, पछिल्लो समय जुन पहिरनले आधुनिक फेसन र डिजाइन अँगाल्दै त्यसैमा मौलिकता झल्कने बनाइएका छन्, त्यस्ता पहिरनमा युवापुस्ताको क्रेज ह्वात्तै बढेको देखिन्छ ।

समयअनुसार जस्तोसुकै डिजाइन र पहिरनको माग भए पनि आफूले लगाउने कपडामा युवापुस्ताले आफ्नै संस्कृति, परम्परा र मौलिकतालाई ल्याउन खोज्नु सकारात्मक भएको मोडल तथा मौलिक पहिरन डिजाइनरहरूको भनाइ छ । मोडलिङसँगै युवापुस्ताको मागअनुसार आधुनिक शैलीका मौलिक पहिरनहरू तयारीमा लागिरहेकी सीता राई त्यसैमध्येकी एक हुन् । इमाडोलस्थित ‘लिब्जु कलेक्सन’ मा उनले खासगरी किराती समुदायसँगै तामाङ, मगर, गुरुङ समुदायका आधुनिक डिजाइनका पहिरनहरू तयार पार्छिन् । मानव समुदाय जति नै आधुनिकतातिर दौडिए पनि आफ्नो पुर्खा र संस्कृतिको प्रेम उनीहरूमा सदैव समाहित हुने उनको बुझाइ छ । ‘समयअनुसार म परिवर्तन भए पनि मलाई मेरो संस्कृति र पुर्खाको माया छ,’ उनले भनिन्, ‘मेरो पुर्खाले जे गरे मैले पनि त्यही गर्नुपर्छ भन्ने ठान्दिनँ म । समय फेरिइसक्यो, त्यसैले आफूलाई सहज हुने गरी आफ्नो समुदाय र संस्कृति झल्काउने पहिरन लगाउँदा केही बिग्रँदैन जस्तो लाग्छ ।’

पुस्ता अलग–अलग छन् । मानवका रुचि फरक छन् । हिजो र आजको समय ठ्याक्कै उस्तै छैनन् । भोलि अझ फरक हुन सक्ला । प्रत्येक समय र पुस्तालाई आफ्नोपना, संस्कृति, परम्पराप्रति सजक बनाउने हो भने उनीहरूको मागअनुसार चल्नुपर्ने राईको ठम्याइ छ । ‘कसैलाई फरिया, कसैलाई गुन्युँचोली मनपर्ला । कसैलाई अर्कै पहिरन मनपर्ला । उनीहरू सबैलाई हुने गरी हामीले फ्युजनमा हाम्रो संस्कृतिका ड्रेसहरू बनायौं भने युवापुस्तालाई मौलिकताको पक्ष बुझाउन पनि सकिन्छ,’ उनले जोडिन् ।

राई मात्र नभएर आफ्नो रोजाइको डिजाइन र पहिरनले आत्मविश्वास र आत्मबल बढाउने काभ्रे भकुन्डेबेंसीकी संगीता तामाङले सुनाइन् । प्रत्येक वर्ष ल्होछारमा सामान्य लुंगी र चोली लगाउँदै आए पनि यस वर्ष उनले बजारमा चलेको लेहेङ्गा डिजाइनको मौलिकता झल्कने नीलो पहिरन लगाइन् । ल्होछारमा मात्र नभएर अन्य उत्सवहरूमा समेत आफ्नो जातिको मौलिक पहिरन लगाउँदा अरूभन्दा फरक र सुन्दर देखिने उनको अनुभव रहेको छ ।

मानव समाजमा जतिबेला पहिरनको अवधारणा आयो, त्यतिबेला शरीर ढाक्ने आवरण, सुरक्षा र लाजलाई छोप्ने माध्यम मात्र थियो । बिस्तारै सियोसँगै सिलाइको सीपले निरन्तरता पायो । सँग–सँगै सिलाइ मेसिनहरू बने । विशेष त दोस्रो विश्व युद्धपछि भएको औद्योगिक क्रान्तिपछि सबैजसो क्षेत्रमा आएको व्यापक परिवर्तनसँगै मानिसको पहिरन, यसको उत्पादन र तयारीमा पनि प्रभाव परेको नमुना कलेज अफ फेसन टेक्नोलोजीअन्तर्गत विगत दुई दशकदेखि फेसन डिजाइनको विषयलाई प्राध्यापन गरिरहेकी प्राध्यापक कुश्मा श्रेष्ठले बताइन् ।

जसरी समयअनुसार गीतसंगीत, खानपान हरेक क्षेत्रमा परिवर्तन आएको छ, त्यसरी नै पहिरनमा पनि फेरबदल आएको उनको बुझाइ छ । जहाँसम्म विभिन्न जातजातिका फ्युजन पहिरनको सवाल छ, त्यसमा परम्परागत ज्ञानप्रति सचेतचाहिँ हुनुपर्ने उनको सुझाव छ । ‘पहिरनले मान्छेको व्यक्तित्वसँगै पहिचानसमेत दिन्छ । युवापुस्तामा फेसनसँगै आफ्नो संस्कृति, इतिहास र आफ्नोपना आउनु त राम्रै कुरा हो,’ उनले भनिन् । अहिलेको पुस्तामा पुराना समयका पहिरनहरू चलनचल्तीमा आइरहेको सुनाउँदै प्राध्यापक श्रेष्ठले कलेज अध्यापनका क्रममा पनि विद्यार्थीहरूलाई सांस्कृतिक तथा मौलिकताको ज्ञान दिँदै पूर्वीय र पश्चिमा शैलीका फ्युजन पहिरनहरूबारे पढाइँदै आएको बताइन् ।

मानिस आफैंमा सिर्जनामा रमाउने जातिमा पर्छन् । समयअनुसारका पहिरन र विभिन्न सिर्जनाहरू मानवका सिर्जनात्मक पक्षमा पर्ने मानवशास्त्री मुक्त सिं तामाङको धारणा छ । संसारमा विभिन्न जातजाति र तिनका आ–आफ्नै सांस्कृतिक समूहहरू छन् । प्रत्येक जातिले आफ्नो इतिहास, परम्परा र संस्कृति अनुसरण गर्दै मौलिक पहिरन बनाएको उनले सुनाए । ‘मानिसको आफ्नै समुदाय र सांस्कृतिक समूह छ । त्यही समुदाय र समूहले कस्तो लुगा लगाउने, कहिले लगाउने, कसरी लगाउने भनेर निश्चित रूपमा परिभाषित गर्छ । यसलाई मानव सिर्जनात्मक पक्षका रूपमा बुझ्न सकिन्छ,’ उनले भने । उनका अनुसार सूचना प्रविधिको युगमा विश्व नै एकै ठाउँमा आउँदा पहिरनमा फ्युजन देखिनु स्वाभाविक प्रक्रिया नै हो । सूचनाको पहुँचसँगै मानिसहरूबीच बढेको अन्तर्क्रिया, एकआपसमा सांस्कृतिक सवालका पक्षहरू आदानप्रदान र ग्रहण गर्ने प्रक्रियासमेत तीव्र रूपमा विस्तार भएको उनको भनाइ छ ।

पहिरन, फेसन र डिजाइन भन्नेबित्तिकै यतिबेला मानिसको पहिचान, स्तर, पेसा, स्वभाव र नैतिकतासँग प्रत्यक्ष जोडिन्छन् । अझै फराकिलो रूपमा हेर्दा यसले भूगोल र मानिसको जातिलाई समेत इंगित गर्दछ । मानिसलाई आफू बसेको समाजमा सम्मानपूर्वक बाँच्नसमेत पहिरनले निर्धारण गर्ने अवस्था बनेको विज्ञहरूको अनुभव छ । विशेषतः युवापुस्तालाई प्रत्येक पार्टी, कार्यक्रम तथा उत्सवहरूमा अरूभन्दा फरक र नौलो रूपमा प्रस्तुत हुने आकांक्षा हुन्छ । प्रत्येक उत्सवहरूमा महँगा र आधुनिक पहिरन लगाउने सबैको हैसियत हुँदैन । यसैलाई मध्यनजर गर्दै सहरका थुप्रै ठाउँमा भाडाका कपडा पाइने स्थानहरूसमेत सञ्चालनमा छन् । युवापुस्ताको माग र समस्यालाई प्राथमिकतामा राखेर ६ वर्षदेखि फेसन डिजाइनर राधिका ध्वजुले ‘क्लासिक कर्भ’ सञ्चालन गरिरहेकी छन् ।

युवापुस्तामा आफैंमा केही नौलो काम गर्ने र अरूभन्दा फरक हुने चाहना राख्ने उनको अनुभवले बताउँछ । विशेषगरी आधुनिक डिजाइनका विवाह, व्रतबन्ध जस्ता उत्सवका लागि उपयुक्त हुने कपडाहरू भाडामा दिने व्यवस्था गर्दै आएको उनले मागअनुसारको फ्युजन मौलिक पहिरनहरू पनि तयार गर्दै आएको बताइन् । आफ्नो समयमा स्वतन्त्रता खोज्ने युवापुस्ताले आफ्नै संस्कृतिका पहिरनलाई खोज्नु उनी सकारात्मक रूपमै लिन्छिन् । परिवर्तन र फ्युजन भन्नेबित्तिकै संस्कृति र मौलिक कुरालाई अपाच्य हुने भन्ने होइन । केही फरक गरेर युवालाई पनि आकर्षण गर्न र आफ्नो पहिचानलाई देशमा मात्र होइन अन्तर्राष्ट्रियस्तरमै पहिरनमार्फत चिनाउन सकेमा देशलाई राम्रै हुने डिजाइनर ध्वजुकै शैलीमा मोडल तथा डिजाइनर राईको मत छ ।

युवापुस्ता जुनसुकै समयमा पुगे पनि उसलाई आफ्नो समाज, संस्कृतिको सही प्रयोगले छुने मानवशास्त्री सिंको तर्क छ । मानिसमा हुने परिवर्तनशील चाहनाले उसलाई अरूको संस्कृतिप्रति आकर्षित गर्छ । जसका कारण पनि फ्युजन ड्रेसको ट्रेन्ड बढेको उनको बुझाइ छ । ‘मानिसलाई मेरोभन्दा उसको राम्रो रहेछ भन्ने हुन्छ र त्यसलाई पछ्याउन चाहन्छ,’ उनले भने, ‘त्यसैले पनि पछिल्लो समय युवामा यसप्रति क्रेज ह्वात्तै बढेको हो ।’

प्रकाशित : माघ १५, २०७९ ०८:२०
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

विमान दुर्घटनापछि यात्रु घटेकाले छानबिन छिटो टुंग्याउन माग

हवाई यात्रा असुरक्षित छ भन्ने सन्देश गएकामा पर्यटन व्यवसायी चिन्तित
दुर्घटनाअघि पोखराबाट प्रतिदिन ४८ सम्म उडान हुने गरेकामा घटेर २६ मा सीमित
विदेश जाने, पोखरा घुम्न आउने र कामले काठमाडौं–पोखरा आवतजावत गर्ने यात्रुले सडकमार्ग रोज्न थाले
दीपक परियार

पोखरा — नवनिर्मित पोखरा अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलको टर्मिनल भवनमा आन्तरिक प्रस्थान द्वारअघि उतिसारो भीड छैन । फाट्टफुट्ट विदेशी पर्यटक देखिन्छन् । विमानस्थलको पार्किङमा यात्रु कुर्ने ट्याक्सीको संख्या घटेको छ । ट्याक्सी चालक निराश देखिन्छन् । विमानस्थलका कर्मचारीको अनुहारमा उद्घाटनका बेला जस्तो चमक छैन । माघ १ मा यती एयरलाइन्सको एटीआर जहाज दुर्घटनापछिको परिदृश्य हो यो । यति बेला पोखराबाट हवाई यात्रा गर्नेको संख्या घटेको छ ।

विमानस्थलको तथ्यांकले पनि पोखरामा जहाजबाट यात्रा गर्नेको संख्या घटेको देखाएको छ । दुर्घटनाअघि पोखराबाट प्रतिदिन ४८ वटासम्म उडान (दोहोरो) हुने गरेको विमानस्थल सञ्चालन प्रमुख एवं उपनिर्देशक जसुदा सुवेदीले जनाइन् । दुर्घटनापछि घटेर २६ सम्म झरेको छ । पुस २९ मा ४८ उडान हुँदा पोखरामा १ हजार ४ सय यात्रु भित्रिए भने यहाँबाट १ हजार ३ सय २९ यात्रु बाहिरिए । माघ ९ मा २६ उडान हुँदा पोखरामा ४ सय ६६ यात्रु भित्रिए भने ५ सय ६१ बाहिरिए ।

‘विमानस्थल सुरु हुँदा सबैतिर उत्साह थियो,’ सुवेदीले भनिन्, ‘दुर्घटनापछि हवाई यात्रा गर्नेको संख्या घटेको छ । तर क्रमिक रूपमा बढ्दै जानेमा हामी विश्वस्त छौं ।’ गत वर्षको जनवरीमा दैनिक औसत ५० वटासम्म उडान भएको विमानस्थलको तथ्यांक छ । अघिल्लो वर्ष यही समयको तुलनामा अहिले आधा कटौती भएको हो । पोखराबाट हाल काठमाडौं, भैरहवा, भरतपुर, नेपालगन्ज र जोमसोम उडान हुँदै आएको छ । पोखरा–जोमसोम उडान पुरानै विमानस्थलबाट हुन्छ ।

पुस–माघ विदेशी पर्यटक कमै मात्रामा आउने समय हो । पछिल्लो समय आन्तरिक पर्यटकले यो मौसममा पोखराको पर्यटनलाई चलायमान बनाउँदै आएका छन् । विमानस्थल सुरु भएपछि वायुसेवा कम्पनीले काठमाडौं–पोखरामा उडान थपे । नयाँ वायुसेवा कम्पनीले उडान भर्न सुरु गरे । हवाई यात्रुको संख्या वृद्धि भयो । तर विमान दुर्घटनापछि प्रत्यक्ष मार पोखराको पर्यटनले खेपेको पर्यटन व्यवसायी बताउँछन् । बिस्तारै नेपालको आकाश सुरक्षित रहेको सन्देश गइरहेका बेला माघ १ को जहाज दुर्घटनाले थप अप्ठ्यारो बनाएको होटल संघ पोखराका अध्यक्ष लक्ष्मण सुवेदीको भनाइ छ । ‘अहिले यसै पनि अफसिजन हो । पहिला यो बेला लेकसाइड सुनसानै हुन्थ्यो । पछि बिस्तारै आन्तरिक पर्यटकले भरथेग गरे,’ उनले भने, ‘अहिले जहाज दुर्घटनापछि केही मात्रामा होटलका बुकिङ रद्द हुन थालेका छन् ।’ बाहिरबाट हेर्दा सामान्य अवस्थामा जहाज दुर्घटना भएकाले पोखराको आकाशलाई असुरक्षित भन्न नमिल्ने उनको तर्क छ ।

पोखराको सराङकोटमा दृश्यावलोकनका लागि पुगेका आन्तरिक पर्यटक ।

ट्याक्सी चालक रणबहादुर हितान पुस १७ देखि नै विमानस्थलबाट यात्रु ओसारपसार गरिरहेका छन् । पुस ३० सम्म यात्रुको चापले उनी उत्साहित थिए । ‘८० भन्दा बढी ट्याक्सी क्युमा हुन्थे,’ उनले भने, ‘एउटा ट्याक्सीले दुई/तीनपल्टसम्म पालो पाउँथे । दिनमा हजार, पन्ध्र सय बचत हुन्थ्यो । अहिले त्यस्तो छैन ।’ पार्किङमा अहिले ६० हाराहारीमा मात्रै ट्याक्सी छन् । हवाईजहाजबाट आउने यात्रुको संख्या घटेपछि ती ट्याक्सीले दिनमा मुस्किलले एकपल्ट पालो पाउने गरेका छन् । ‘अहिले दुर्घटनापछि जनमानसमा त्रास भएर होला, यात्रु कम छन्,’ उनले भने, ‘समय र परिस्थितिसँग चल्नुपर्छ । अहिले नभए पनि बिस्तारै बढ्छन् भन्ने आशामा छौं ।’

दुर्घटनापछि पर्यटक बस, जिप, कारमा यात्रुको चाप बढी रहेको नेपाल एसोसिएसन अफ टुर एन्ड ट्राभल एजेन्ट्स (नाट्टा) गण्डकीका अध्यक्ष हरिराम अधिकारीले जनाए । ‘विदेश जाने, पोखरा घुम्न आउने र कामले काठमाडौं–पोखरा आवतजावत गर्ने यात्रुको संख्यामा वृद्धि हुँदै गएको थियो,’ उनले भने, ‘अहिले ती यात्रुले सडकमार्ग रोजेका छन् ।’ नेपाली यात्रुले हवाईजहाज चढ्न अलि बढी डराए पनि विदेशीले भने सामान्य रूपमा लिएको उनले बताए ।

‘अहिले विदेशी नै कम हुने सिजन हो । आउन खोज्नेले पनि दुर्घटना भइहाल्छ नि भन्ने हिसाबले लिएका छन्,’ उनले भने, ‘बरु हामीलाई दुर्घटनाको कारण के हो भनेर बारम्बार इन्क्वायरी आउँछ । हामीले यही कारण भने भन्न सकिरहेका छैनौं ।’ छानबिन समितिले छिटो प्रतिवेदन सार्वजनिक गरे नेपाल आउन चाहने विदेशी पर्यटकलाई त्यसैबमोजिम ब्रिफिङ गर्न सहज हुने उनको भनाइ छ ।

‘त्यस दिन मौसम पनि राम्रै थियो । भूगोलको कारण पनि भन्न मिल्ने अवस्था थिएन,’ उनले भने, ‘प्राविधिक त्रुटि हो कि मानवीय कमजोरी, छानबिनबाट स्पष्ट होस् भन्ने हाम्रो माग छ ।’ दुर्घटनालाई भवितव्यका रूपमा लिनुपर्नेमा पोखराको आकाश नै सुरक्षित नरहेको सन्देश प्रवाह हुनु विडम्बनापूर्ण रहेको पोखरा पर्यटन परिषद्का अध्यक्ष पोमनारायण श्रेष्ठ बताउँछन् । ‘अन्यत्र पनि जहाज दुर्घटना भइरहेकै हुन्छन् । सडक दुर्घटनाबाट हुने जनधनको क्षति त्योभन्दा विकराल छ,’ उनी भन्छन्, ‘त्यसको अर्थ जहाज नै नचढ्ने, गाडी नै नचढ्ने भन्ने हुँदैन । बरु, यसलाई कसरी सुरक्षित बनाउन सकिन्छ भन्नेतर्फ सम्बन्धित निकायले ध्यान पुर्‍याउनुपर्छ ।’

दुर्घटनालगत्तै माघ १ मै सरकारले पूर्वसचिव नागेन्द्र घिमिरेको संयोजकत्वमा ५ सदस्यीय दुर्घटना जाँच आयोग गठन गरेको थियो । आयोगको सदस्यमा हवाई विज्ञ नेपाली सेनाका अवकाशप्राप्त क्याप्टेन दीपकप्रकाश बाँस्तोला, अवकाशप्राप्त क्याप्टेन सुनील थापा, जहाज मर्मतसम्भार विषयका इन्जिनियर एकराजजंग थापा छन् । सदस्य सचिवमा संस्कृति, पर्यटन तथा नागरिक उड्डयन मन्त्रालयका सहसचिव बुद्धिसागर लामिछाने छन् । आयोगलाई ४५ दिनभित्र प्रतिवेदन तयार पार्ने कार्यादेश दिइएको छ ।

आयोगले मंगलबार प्रेस विज्ञप्ति जारी गर्दै दुर्घटनास्थलबाट आवश्यक पार्टपुर्जा र वायुयानका रेकर्डसहित कागजात संकलन गरेको जानकारी दिएको छ । दुर्घटनास्थलको पुनः विस्तृत निरीक्षण गरी आवश्यक पार्टपुर्जा, वायुयानका रेकर्ड, केही प्रत्यक्षदर्शीसँगको कुराकानी र वायुसेवा सञ्चालकबाट आवश्यक कागजात संकलन गरिसकेको विज्ञप्तिमा उल्लेख छ । ‘नियामक निकायलगायतबाट थप कागजात संकलनको काम भइरहेको छ,’ विज्ञप्तिमा भनिएको छ, ‘दुर्घटना जाँचका सन्दर्भमा महत्त्वपूर्ण सूचना प्राप्त हुने रेकर्डर नेपालमा परीक्षण गर्न नसकिने भएकाले उच्च गुणस्तरको दक्ष जनशक्तिसहितको अन्तर्राष्ट्रिय ल्याबमा परीक्षण एवं विश्लेषण गर्न लैजाने तयारी भइरहेको छ ।’

अन्तर्राष्ट्रिय मापदण्डबमोजिम आयोगद्वारा अनुसन्धान जारी रहेको र सबै प्रक्रिया पूरा गरी उडान सुरक्षामा थप सहयोग पुग्ने सुझावसहितको प्रतिवेदन सरकारलाई पेस गरिने विज्ञप्तिमा जनाइएको छ । जहाज दुर्घटनाको अनुसन्धानमा सघाउन विदेशी विज्ञ टोली पोखरा आएर फर्किएको छ । माघ ४ मा दुर्घटनास्थल आइपुगेको टोलीमा फ्रान्स सरकार मातहतको नागरिक उड्डयन सुरक्षाका लागि अनुसन्धान तथा विश्लेषण ब्युरो (बीईए) का चार, एटीआर जहाज निर्माता कम्पनीका ६ र युरोपेली युनियन उड्डयन सुरक्षा एजेन्सीका एक प्रतिनिधि सहभागी थिए । विदेशी विज्ञले छानबिनमा आयोगलाई सघाउनेछन् ।

छानबिन ४५ दिनअगावै टुंगिनेमा प्राधिकरणका पोखरा प्रमुख एवं पोखरा अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलका निर्देशक विक्रमराज गौतम आशावादी छन् । आयोगको प्रतिवेदन आएपछि जहाज चढ्नेको संख्या बढ्न सक्ने उनी बताउँछन् । ‘अहिले सामाजिक सञ्जालमा जहाज दुर्घटनाका संवेदनशील फोटो, भिडियो बग्रेल्ती छन् । यसले सर्वसाधारण जहाजबाट यात्रा गर्न डराइरहेको अवस्था छ,’ उनले भने, ‘जहाज दुर्घटनाको कारण सार्वजनिक भएपछि त्यस्तो मनोविज्ञानमा परिवर्तन आउने हामीले ठानेका छौं ।’ सर्वसाधारणमा जनचेनताको अभाव हुँदा संवेदनशील विषयवस्तु छरपष्ट भएको गौतमको तर्क छ । कुन संवेदनशील विषय हो, कुन होइन भन्ने चेतना सर्वसाधारणमा नहुँदा त्रास पैदा भएको उनले बताए । ‘अहिले सबैको हातहातमा मोबाइल छ । फोटो, भिडियो कसले पहिला खिच्ने र लाइभ गर्ने भन्ने प्रतिस्पर्धा हुन्छ,’ उनले भने, ‘घरको छतछतबाट खिचिरहेको अवस्था थियो । निश्चित दूरीसम्म सर्वसाधारणलाई रोक लगाए पनि फोटो–भिडियो खिच्नबाट रोक्न सक्ने स्थिति नै भएन ।’

घटनास्थलमा उद्धारकर्ता पुग्नुअगावै जम्मा भएका सर्वसाधारणको भीड, त्यहाँसम्म पुग्ने बाटोमा गाडी, मोटरसाइकलको पार्किङ र अव्यवस्थित पूर्वाधारले उद्धारमै कठिनाइ भएको गौतमले सुनाए । जहाज दुर्घटना भएको १२–१३ मिनेटमै दुई विमानस्थलमा भएका दमकल घटनास्थल पुगेका थिए । दुर्घटनास्थसम्म पुग्ने सडकमा भीड नभएको भए अझै छिटो पुग्न सकिन्थ्यो । नयाँ विमानस्थलमा भएका दुई ठूला दमकल भने पोखरा–१५ नयाँगाउँतर्फबाट दुर्घटनास्थल पुग्न एक घण्टाभन्दा बढी लाग्यो । दुर्घटनास्थलबाट एक किमि वरै साँघुरो घुम्तीमा दमकल अड्किएको थियो । व्यक्तिको पर्खाल फोडेर दमकल लैजानुपरेको थियो ।

‘प्रायः जहाज दुर्घटना उडान वा अवतरणको अन्तिम अवस्थामा हुन्छन् । विमानस्थल क्षेत्रभित्र हुने दुर्घटनामा उद्धारका लागि हरबखत तम्तयार हुन्छौं,’ उनले भने, ‘विमानस्थल बाहिर आपत्कालीन अवस्थामा उद्धारका लागि सहरले पनि आफ्ना पूर्वाधारमा ध्यान पुर्‍याउनुपर्छ ।’

प्रकाशित : माघ १५, २०७९ ०८:१७
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×