बिरामी छोरा भेट्न ऋण गरेर मलेसियाबाट
काठमाडौँ — गत भदौ दोस्रो सातातिरको कुरा हो । गोठमा बाख्रालाई घाँस हाल्दै गर्दा दिउँसो बर्दियाको राजापुर नगरपालिकास्थित फत्तेपुरकी गीता काफ्लेलाई छोरा शेखरको स्कुलबाट फोन आयो । छोरालाई आकस्मिक ज्वरो आएर क्लिनिक लगिएको रहेछ । हतारहतार गरी उनी छोरालाई राखिएको राजापुरस्थित डा. वैद्यनाथ झाको क्लिनिक पुगिन् ।
तत्कालै ज्वरो निको हुने छाँट देखिएन । लगातार ६ दिनसम्म क्लिनिकमै राखेर उपचार गराइन् । कम हुनुपर्नेमा ज्वरो झनै बल्झियो । गीताले अर्का स्थानीय डा. देवेन्द्र काफ्लेलाई छोराको रिपोर्ट देखाइन् । उनले गीतालाई नेपालगन्ज गइहाल्न सुझाए । सोहीअनुसार छोरा लिई गीता नेपालगन्ज मेडिकल कलेज गइन् । त्यहाँ जाँचबुझपछि मात्रै छोराको रोग पत्ता लाग्यो । डाक्टरहरूले ‘मिर्गौलामा समस्या देखिएको’ भन्दै छोरालाई काठमाडौं कि लखनऊ लैजान सुझाएपछि उनी झस्किइन् ।
‘लखनऊ जाने आँट थिएन, हामी काठमाडौं आयौं,’ भाइटीकाका दिन कीर्तिपुरमा भेटिएकी गीताले भनिन्, ‘त्यसपछि छोरो लिएर म सरासर काठमाडौंको ग्रान्डी अस्पताल पुगें ।’ १४ दिनसम्म ग्रान्डी बसेर छोराको उपचार गराइन् । छोराको डायलाइसिस गर्नुपर्ने भयो । हरेक पटक ३ हजार ९ सय तिरेर डायलाइसिस गर्नुपर्थ्यो । ‘सरकारले नि:शुल्क डायलाइसिस सुविधा हुन्छ त भनेको छ,’ गीताले भनिन्, ‘तर ग्रान्डीका कर्मचारीलाई जति पटक सोधे पनि सरकारी कोटा सकिसकेको बताउँथे ।’ तैपनि छोरा शेखर स्वस्थ हुन सकेनन् । डाक्टरले भनिदिए, ‘शेखरका दुवै मिर्गौला बिग्रिएका छन् ।’
यो विपत्तिमा शेखरका बाबु साथमा थिएनन् । रोजगारीका लागि मलेसिया पुगेका बाबु तत्काल घर फिर्न सक्ने अवस्था थिएन । यता उपचारका लागि ग्रान्डी अस्पतालमा उपचारका लागि ८ लाख रुपैयाँ खर्च भइसकेको थियो । ‘त्यसपछि नि:शुल्क डायलाइसिस गर्ने ठाउँ खोज्दै हामी सुमेरु अस्पताल, धापाखेल पुग्यौं,’ गीताले भनिन् । त्यहाँ पनि दुईपटक डायलाइसिस गरेपछि मात्रै नि:शुल्कको पालो आयो ।
छोरो गम्भीर बिरामी परेकोबारे गीताले मलेसियामा रहेका श्रीमान् बद्रीलाई खबर गरिसकेकी थिइन् । बद्रीले पनि छिट्टै छुट्टी मिलाएर आउँछु भनेका थिए । कम्पनीसँग छुट्टी पनि मागे । तर कम्पनीले ३ वर्षको सम्झौता नसकिएसम्म बिदा दिन नमिल्ने बतायो । बद्रीले हार मानेनन्, फेरि अनुरोध गरे । कम्पनी मालिकले नेपालबाट छोराको रिपोर्ट मगाएर हेर्न खोजे । रिपोर्ट हेरेपछि पनि ६ हजार रिंगिट धरौटी राखेर मात्रै कम्पनीले बिदा दियो । बद्रीको मासिक कमाइ १८ सय रिंगिट मात्रै थियो । अनेकतिरबाट ऋण गरेर ६ हजार रिंगिट धरौटी राखी उनी काठमाडौं आइपुगे । ‘आईसीयूमा रहेको छोराको अनुहार पनि देख्न पाउँदिनँ कि भनेर धेरै आत्तिएको थिएँ, बल्लतल्ल घर आएँ, अहिले कम्तीमा छोरासँग बस्न पाएको छु,’ बद्रीले भने ।
उनीहरूको परिवारमा आर्थिक एवं मानसिक संकट चुलिएको छ । एकातिर छोराका दुवै मिर्गौला फेर्नुपर्ने भएको छ । गीताको पनि पाठेघरमा समस्या देखिएको छ । ‘मैले छोरालाई मिर्गौला दिए उसको ज्यान बचाउन सकिएला । तर फेरि गरिखानु कसरी ?’ बद्रीले भने । ‘अहिलेसम्म छोराका लागि मिर्गौला दिने कोही भेटिएको छैन, अर्कोतिर आर्थिक समस्या छँदै छ,’ उनी भन्छन् । डाक्टरले शेखरको बाँकी उपचारका लागि २० लाख रुपैयाँ जम्मा गर्नुस् भनेका रहेछन् । तर उपाय केही छैन ।
उनीहरूसँग साथमा भएको सबै पैसा सकिएको छ । जग्गाजमिन बेचौं भने पनि उनीहरूसँग भएको सात कट्ठा जग्गा र त्यसमा बनेको घरको त्यति मूल्य आउँदैन । साथमा त्यही घरमा ओत लाग्ने परिवारका अरू सदस्य पनि त छन् । घरमा तीन छोरी छन् । साथै हजुरआमाले वृद्धभत्ताबापत पाएर जोगाएको १ लाख रुपैयाँ पनि नातिकै उपचारका लागि दिएकी छन् । ‘अब छोराको जीवन बचाउन सबै हितैषीसँग हात थाप्नुपर्ने भएको छ,’ आमा गीता र बाबु बद्रीले एक स्वरमा भने ।
