कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement
२३.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १५५

फैलँदै सेपाकताक्रो

प्रताप रानामगर

दमौली — पोखरा–२६ की २१ वर्षीया लिजा गुरुङ सेपाकताक्रो खेलको प्रवर्द्धन र विकासमा दिनरात मिहिनेत गरिरहेकी छिन् । नयाँ र अनौठो भएकाले उनी यस खेलमा आकर्षित भइन् । राखेप च्याम्पियनसिप र आठौं राष्ट्रिय खेलकुदमा उनले सेपाकताक्रोमा सहभागिता जनाइन् । उत्कृष्ट महिला खेलाडी पनि घोषित भइन् । 

फैलँदै सेपाकताक्रो

अनौठो खेल भएकाले सेपाकताक्रो खेलप्रति आकर्षित भएको उनले बताइन् । ‘यो खेल नयाँ हो,’ उनले भनिन्, ‘त्यसैले आकर्षित भएँ ।’ यो खेल छोटो समयमा सिक्न सकिन्छ । सजिलो पनि छ । ठूलो पूर्वाधार पनि आवश्यक छैन । भलिबलको जस्तै कोर्ट भए पुग्छ ।


सेपाकताक्रोमार्फत छोटो समयमा राष्ट्रिय खेलाडीको पहिचान बनाउन पाउँदा खुसी लागेको अनुभव लिजाको छ । ‘नयाँ खेल भएकाले खेलाडी न्युन छन्,’ उनले भनिन्, ‘सेपाकताक्रो खेलको प्रवर्द्धन र विकास गर्न आवश्यक छ ।’ सहरदेखि गाउँसम्म प्रचारप्रचार गरी सेपाकताक्रो खेलमा आकर्षित गर्नु आवश्यक रहेको उनी बताउँछिन् । त्यसका लागि गाउँ–गाउँमा हुने मेला महोत्सवमा सेपाकताक्रो खेल प्रदर्शन गर्दै हिँडेको उनले सुनाइन् । उनका अनुसार बालकदेखि वृद्धा यस खेलमा आकर्षित छन् ।


बच्चैदेखि यस खेलबारे जानकारी गराएर तालिम व्यवस्था गर्न सके खेलको विकासमा गति लिने उनको विश्वास छ ।

सेपाक ताक्रोप्रति युवाको आकर्षण बढै गएको राष्ट्रिय खेलाडी पवन गुरुङले बताउँछन् । ‘खेलप्रति युवाको आकर्षण छ,’ उनले भने, ‘तर प्रशिक्षणको व्यवस्था छैन । सरकारको ध्यान पुग्नुपर्छ ।’ सरकारीस्तरबाट प्रशिक्षणको व्यवस्था गर्न सके नेपालमा यो खेलले छिट्टै उचाइ लिने उनको दाबी छ ।


सेपाकताक्रो संघ खेलको विकासमा क्रियाशील भइरहेको संस्थापक अध्यक्ष ध्रुवबहादुर गुरुङले बताए । ‘मुलुकभर खेल खेलिरहेको छ,’ उनले भने, ‘नेपालमा खेल सामग्री उपलब्ध छैन । थाइल्यान्डबाट ल्याउनुपर्ने बाध्यता छ ।’ खेलसामग्री सहज रुपमा उपलब्ध भए सेपाकताक्रो खेलले राम्रो गर्ने उनको भनाइ छ ।


सेपाकताक्रो खेलमा १८ पुरुष र १२ महिला रािष्ट्रय खेलाडी तयार भइसकेको उनले बताए । अहिले मुलुकभर ५० विद्यालयमा सेपाकताक्रो खेल खेलिन्छ । त्यहाँबाट पनि राष्ट्रियस्तरका खेलाडी उत्पादन हुन्छन् । २०५८ मा नेपालमा यो खेल भित्रिए पनि २०६४ मा विधिवत रूपमा राखेपमा दर्ता भएको थियो । ‘पूर्वाधार सानो भए पुग्छ, तालिम पनि कम खर्चिलो छ,’ अध्यक्ष गुरुङले भने, ‘सबै उमेर समूहले खेल्न सजिलो छ । त्यसैले सेपाकताक्रो खेलको नेपालमा भविष्य उज्ज्वल छ ।’


सेपाकताक्रो हेर्दा भलिबल खेलेजस्तै देखिन्छ । भलिबल हातले खेलिन्छ भने सेपाकताक्रोमा खुट्टा र टाउको प्रयोग गरिन्छ । सेपाकताक्रोको बलमा हावा हुँदैन । बेत वा बाँसको चोयाबाट पनि बल बनाउन सकिन्छ । जसले गर्दा उफ्रेर टाढा जाँदैन । यो खेल खेल्नका लागि कुनै विशेष प्रकारको पूर्वाधार आवश्यक पर्दैन ।


ब्याडमिन्टन कोर्ट जत्तिकै सानो खुला ठाउँ भए पुग्छ । जुन बारीका गह्रा, आँगन तथा सानो समतल ठाउँमा सजिलै खेल्न सकिन्छ । यसको कोर्टको लम्बाइ १३.४ मिटर र चौडाइ ६.१ मिटर हुन्छ । भलिबलम जस्तै जाली टाँगेर खेलिन्छ । जाली टाँगेर ३–३ जना पुरुष वा महिलाको टिममा मिलेर भलिबल जस्तै हातको सट्टा खुट्टा र टाउको प्रयोग गरी खेल्न सकिन्छ ।

प्रकाशित : असार १३, २०७६ ०७:५१
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?