कैलालीमा व्यावसायिक कालिज पालन- सुदूरपश्चिम - कान्तिपुर समाचार
कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement

कैलालीमा व्यावसायिक कालिज पालन

गर्मी मौसममा भारतबाट आउने पर्यटकका माध्यमबाट कालिजको माग भारतमा बढ्दै
डीआर पन्त

धनगढी — विकास न्यौपानेले कालिज पाल्न थालेको ४ वर्ष भयो । कैलालीको चुरे गाउँपालिकाको निंगलाडीमा उनले ३० रोपनी जग्गा भाडामा लिएर व्यावसायिक रूपमा काजिल पालन सुरु गरेका हुन् ।

दुई सय चल्लाबाट व्यवसाय सुरु गरेका उनीसँग अहिले ३ हजार बढी कालिज छन् । सुरुमा ३० लाख लगानी गरेका न्यौपानेले अहिले लगानी बढाएर ७० लाख पुगाएका छन् । सुरुसुरुमा धनगढी, महेन्द्रनगर र चिसापानीसम्म बिक्री हुने कालिज ४ बर्ष नबित्दै भारतका विभिन्न सीमावर्ती बजारमा पुग्न थालेको छ ।

मागअनुसार न्यौपानेले आपूर्ति गर्न सकेका छैनन् । ‘भारतको केरलाबाट समेत अर्डर आएको छ,’ न्यौपानेले भने, ‘पछिल्लो समय मागअनुसार आपूर्ति गर्न सकिएको छैन ।’ खर्च कटाएर न्यौपानेले महिनामा डेढ लाखदेखि २ लाखसम्म कमाउने गरेका छन ।

गोदावरीका हरि भट्टराईले सीमावर्ती भारतीय बजारमा कालिजको बजार अध्ययन गरेका छन् । लखनउ र दिल्लीसम्म पनि उनले कालिजको बजार विस्तार गर्ने तयारीमा छन् । उनले पनि ४ वर्षअघि कैलालीको बुढीतोलामै कालिज फार्म सञ्चालन गरेका थिए । आफ्नै ६ रोपनी जग्गामा सुरुमा १५ लाख लगानी गरेर उनले काजिल पालन सुरु गरेका हुन् । अहिले उनको लगानी पनि बढेको छ, व्यवसाय पनि बढेको छ । ‘सीमापारि नजिकका भारतीय बजारमा कालिज निर्यात हुन थालेको पहिलेदेखि नै हो,’ उनले भने ‘होटेलहरूमा निर्यात गर्ने प्रयास गरिरहेको छु ।’

स्टार होटलदेखि साधारण रेस्टुरेन्टसम्म कालिज जाने गरेको भट्टराई बताउँछन् । ‘जसरी भारतबाट कुखुरा आयात हुन्छ, त्यसरी नै भारतीय बजारमा कालिज निर्यात गर्ने प्रयास भइरहेको छ,’ उनले भने । १ करोड लगानीमा खुलेको ग्लोबल वाइल्ड फार्मिङ एग्रो फोरेस्ट्री प्रालिले पनि ३ वर्षदेखि २५ रोपनी जग्गा भाडामा लिएर कालिज पालन गरिरहेको छ । यस क्षेत्रमा खुलेको यो सबैभन्दा वढी लगानीको कालिज फार्म हो । योबाहेक चुरेको निंगलाडी र बुढीतोलामा अरू ३ वटा कालिज फार्म छन् ।

सेनाका पूर्वजर्नेल प्रेम शाहीदेखि प्रदेशका पूर्वअर्थमन्त्री झपट बोहरासम्मले कालिज पालन व्यवसाय गरिरहेका छन् । तराई नजिकको चिसो ठाउँ, राजमार्ग नजिक र जंगल क्षेत्र नजिक भएका कारण कैलालीको चुरे क्षेत्रमा अहिले कालिज पालन व्यवसाय फस्टाउन थालेको छ ।

१८ देखि २२ डिग्री तापक्रममा हुर्कन सक्ने कालिज पाल्नका लागि कैलालीको चुरे क्षेत्र उपयुक्त मानिन्छ । कैलालीको अत्तरीयादेखि ३० किलोमिटरमाथि चुरेमा रहेका सबै जंगलमा कालिज पाइन्छन् । कालिज फार्मको चारैतिर तारजाली राखेर खुला ठाउँमा चर्ने गरेका कालिजको संख्याअनुसार क्षेत्रफल पनि हुनुपर्ने व्यवसायी हरि भट्टराई बताउँछन् ।

उनले भने, ‘एउटा कालिजले दैनिक १ अण्डा पार्छ, दैनिक एक सय कालिजले सय अण्डा दिन्छन् जसलाई ह्याचरीमार्फत कोरल्ने गरिएको छ ।’ ६ महिनामा एउटा कालिज एक किलोसम्म पुग्ने उनले बताए । ‘कालिजको तौल डेढ किलोभन्दा बढी हुँदैन त्यसैले ६ महिनामै बिक्री गर्न थालिन्छ’ उनले भने । किलोका दरले भन्दा कालिज प्रतिगोटाका हिसाबले बिक्री हुने गरेको छ । प्रतिगोटा १५ सयदेखि २ हजारसम्ममा कालिज बिक्री हुने गरेको छ ।

ग्लोबल वाइल्ड फार्मिङका प्रबन्धक सुरेन्द्र खडायत नेपाल बाहिरबाट पनि माग आउन थालेपछि यो व्यवसायमा लगानी बढ्दै गएको बताउँछन् । व्यवस्थित तथ्यांक नभए पनि कैलालीबाट हरेक वर्ष लाखौं मूल्यमा कालिज बाहिर निर्यात हुन थालेको छ । भारतीय बजारमा कालिज लोकप्रिय बन्दै जान थालेपछि व्यवसायमा पनि वृद्धि हुन थालेको हो ।

गर्मी मौसममा भारतबाट आउने पर्यटकहरूका माध्यमबाट कालिजको माग भारतमा बढ्न थालेको पनि खडायतले बताए । ‘सुरु सुरुमा गर्मी मौसममा भारतका विभिन्न ठाउँबाट आउने पर्यटकले यसको स्वाद लिए,’ उनले भने, ‘अहिले संगठित रूपमै कालिजको माग आउन थालेको छ ।’

कालिजसँगै टर्की र लौकाटसमेत पालन गरिरहेका व्यवसायी विकास न्यौपाने कुखुरामा देखिने जस्ता रोग कालिजमा नदेखिने अनुभव सुनाउँछन् । न्यौपाने भन्छन्, ‘एक वर्षसम्म कालिज पाल्ने हो भने त्यो वनमा आफैं हुर्केको कालिजभन्दा राम्रो हुन्छ । अहिलेसम्म रोगव्याधिले कालिज मरेको छैन ।’

चल्लामा एउटा खोप दिएपछि अरू रोग लागेको नदेखिएको उनले बताए । ‘बजारको कुनै अभाव छैन’ उनले भने, ‘उपभोक्ताको भान्छादेखि ठुल्ठूला होटलसम्म सहज रूपमा कालिज पुगाउन सकिन्छ ।’ भारत निर्यात गर्न पनि अप्ठेरो नरहेको उनले वताए ।

सीमापारिबाट उपभोग्य वस्तु लिएर आउने साधनमै कालिज पठाउन सकिने उनको भनाइ छ । कानुनी रूपमा वन्यजन्तु ऐन २०२९ अनुसार कालिज, डाँफे, मुनाल यसरी पालन गर्न वन्देज छ । तर विदेशवाट आयात गरिएको रिंगनेक नामक कालिज पाल्न र सिकार गर्न पाइने भएकाले यस क्षेत्रमा कालिज पाल्ने लहर नै चलेको छ । व्यवस्थित रूपमा बाहेक घर घरमा कुखुरा पालेजस्तै कालिज पाल्ने कृषकको पनि संख्या हरेक दिन बढ्न थालेको व्यवसायीहरूले बताएका छन् ।

प्रकाशित : चैत्र ४, २०७९ १२:२०
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

कर्णालीका ४ सचिवको सरुवा

तृप्ति शाही

वीरेन्द्रनगर — कर्णालीबाट एकै पटक चार जना सचिवको सरुवा भएको छ । प्रदेश लोकसेवा आयोग कर्णालीबाट केही दिन अघिमात्र सचिव नारायणप्रसाद भट्टराईको सरुवा भयो । सरुवा भएर यातायात व्यवस्था विभागमा गएका उनी प्रदेश लोकसेवा आयोगमा करिब ९ महिनाजति बसे । भट्टराई सरुवा भएर गए पनि उनको ठाउँमा सचिव पठाइएको छैन । 

आन्तरिक मामिला तथा कानुन मन्त्रालयका सचिव दिनेशसागर भुसालको पनि झन्डै २ साताअघि सरुवा भएको छ । २०७८ चैतमा आएका उनी सरुवा भएर गोरखाको प्रमुख जिल्ला अधिकारीको रूपमा गए पनि नयाँ सचिव मन्त्रालयले पाएको छैन ।

मन्त्रालयमा नयाँ सचिव आउने हल्ला भए पनि अहिलेसम्म कोही नआएको मन्त्रालयका सूचना अधिकारी रोशनबहादुर शाहीले बताए । सचिव नहुँदा विभिन्न योजना कार्यान्वयन, बजेट निकासा, कार्यक्रमको निर्णयमा ढिलाइ भएको छ । ‘सचिव नहुँदा सबैजसो काम ठप्प छन्,’ उनले भने, ‘कर्मचारीहरू आउने, दिनभर कार्यालयमा बस्ने र फर्किने काम मात्र भइरहेको छ, कर्मचारीको तलबभत्ताको काम पनि रोकिएको छ ।’

यस्तै, मुख्यमन्त्री तथा मन्त्रिपरिषद्को कार्यालयका सचिव प्रेमप्रसाद आचार्यको पनि यही साता सरुवा भएको छ । उनको ठाउँमा पनि कोही आएका छैनन् । उनीसँगै भौतिक पूर्वाधार, ऊर्जा तथा जलस्रोत मन्त्रालयका सचिव प्रेम भट्टको पनि सरुवा भएको छ । भौतिक पूर्वाधार र ऊर्जा दुई मन्त्रालय रहेको मन्त्रालयलाई २ महिनाअघि एउटै मन्त्रालय गराइएको थियो ।

पूर्वाधारतर्फका सचिव एक गए पनि ऊर्जातर्फका सचिव देवराज निरौलाले मन्त्रालयको काम धानिरहेका छन् । ‘अरु मन्त्रालयजस्तो समस्या त छैन, तर दुई सचिव भए विकास निर्माणका कामले तीव्रता पाउँथ्यो,’ मन्त्रालयका प्रवक्ता रमेश सुवेदीले भने, ‘अहिले जति काम हुनुपर्ने हो, हुन सकेको छैन ।’

सचिव नहुँदा कार्यालयका निर्णयहरू र सरकारले गर्ने प्रस्तावहरूमा ढिलाइ हुने गरेको कर्णाली प्रदेशका पूर्वसचिव भरतकुमार शर्माले बताए । ‘बजेट खर्च कम हुने पनि हुन्छ, कर्मचारीहरू पनि सचिव नहुँदा मनपरी ढंगले चल्ने गरेका छन्,’ उनले भने, ‘सचिवकै अभावमा कतिपय कार्यक्रम ठप्प छन्, अनुगमनमा पनि असर पर्छ, अन्य कर्मचारीहरूले निर्णय दिन सक्दैनन् ।’

अहिले सचिवहरू मन्त्रालयका कामहरूमा अग्रसर हुनुपर्ने र विकास निर्माणले तीव्रता पाउनुपर्ने भए पनि सचिव नहुँदा धेरै काम रोकिएको कर्णाली प्रदेशका प्रमुख सचिव डा. गोपीकृष्ण खनालले बताए । सचिवहरूको सरुवाले काममा अप्ठेरो परेको उनको भनाइ छ । ‘सचिव भनेका मन्त्रालयका प्रशासकीय प्रमुख हुन्,’ उनले भने , ‘सबै कामहरू उहाँहरूकै जिम्मामा हुन्छन् । सरुवा भएर जाँदा मन्त्रालयको सबैजसो काममा असर परिरहेको छ ।’

संघीय मामिला तथा सामान्य प्रशासन मन्त्रालयले सचिवहरूलाई कर्णालीमा जान अनुरोध गरे पनि नमान्दा बजेट कार्यान्वयनमा ठूलो असर परिरहेको उनको भनाइ छ । ‘एकथरि कर्मचारीहरू फिल्डमा काम गर्न चाहँदैनन्, उनीहरू सुविधायुक्त ठाउँबाट यहाँ आउनै मान्दैनन,’ उनले भने, ‘उच्च तहका कर्मचारीहरू काठमाडौंमा मात्रै बस्ने प्रवृत्तिले अप्ठ्यारो बनायो, खटाएको कार्यक्षेत्रमा नजाने कर्मचारीहरूलाई कारबाही गर्ने सिस्टम नहुँदा पनि समस्या छ ।’

प्रकाशित : चैत्र ४, २०७९ १२:२०
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×