संकटमा पर्दै रनपुतला नाच- सुदूरपश्चिम - कान्तिपुर समाचार
कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement

संकटमा पर्दै रनपुतला नाच

मोहन शाही

डोटी — पश्चिम पहाडका गाउँघरमा गाउँदै खेल्दै मनाउने नारी प्रधान लोकनाच हो ‘रनपुतला’ । नारीका मार्मिक पीरव्यथा झल्काउने यो नाच पछिल्लो समय संकटमा पर्न थालेको छ ।

‘गाउँघरमा नारीहरूले छिट्को फरिया, रातो चौबन्दी चोलो र सेतो पटुकाको फेरो हातमा समाएर सामूहिक रूपमा रनपुतला खेलिन्छ,’ स्थानीय ऐश्वर्या विष्टले भनिन्, ‘पंक्तिबद्ध भएर विरहका गीत गाउँदै नाच्दा सुदूरपहाडका बस्तीहरूमा बेग्लै रौनकता छाउँछ ।’ तर पछिल्लो समय नयाँ पुस्तामा भने यो सहजै हस्तान्तरण हुन सकेको छैन । हस्तान्तरण नहुँदा संकटको अवस्थामा पुगको भन्दै लोकसंस्कृति प्रेमीहरूले चिन्ता व्यक्त गरेका छन् ।

अछाम, बाजुरा र डोटीको संगममा परापूर्वकालमा घ्याराघ्याम्पो नामका राजाले छोरी रनमैयाको शोकमा परेका बेला रनपुतला नाचको सुरुवात गरेको भनाइ छ । मधेसमा विवाह गरी मृत्यु भएकी छोरीको शोकमा रहेका राजाले छोरीको सम्झना गर्दै पुतला खेल खेल्न लगाएपछि यो परम्पराका रूपमा मनाउन लागिएको नेपाल संगीत तथा नाट्य प्रज्ञा प्रतिष्ठानका संगीत विभागका पूर्वप्रमख तथा वरिष्ठ कलाकार यज्ञराज उपाध्यायले बताए ।

उपाध्यायका अनुसार इच्छाविपरीत विवाह गरिएकी छोरीले मृत्युपूर्व मधेसमा हुने गर्मी, त्यहाँ हुने सर्प बिच्छीको डरबारे दुखेसो पोख्दै बुबालाई खबर पठाएकी थिइन् । पछि उनैको मृत्यु भएको खबरले पुत्री शोकमा परेका राजाले छोरीको सम्झनास्वरूप पुतला खेल सुरु गर्न लगाएको उनको भनाइ छ ।

‘राजा घ्याम्पोकी छोरी रनमैयाको विवाह मधेसमा गर्दा सर्पको टोकाइबाट मृत्यु भएको थियो,’ रनपुतलाको इतिहासबारे उपाध्यायले भने, ‘कालान्तरमा गएर उनै छोरीका नामबाट रनपुतला संस्कृतिको नाम रहन गयो ।’

रनपुतला बझाङ, बाजुरा र अछाममा विशेष रूपमा मनाइन्छ । अछामसँग सिमाना जोडिएका डोटीका क्षेत्रहरूमा पनि यो खेल्ने प्रचलन छ । ‘संरक्षणका लागि केही समूह अहिले पनि काठमाडौंमा समेत रनपुतला खेल्दै आएका छन्,’ उपाध्यायले रनपुतलाको अस्तित्व संकटमा परिरहेको प्रति चिन्ता पोख्दै भने, ‘तर पनि पश्चिमा संस्कृतिको प्रभावले नयाँ पुस्ता प्रभावित हुँदा अन्य संस्कृतिझैं रनपुतला पनि संकटमा छ, यसको जर्गेना गर्न सचेत हुन जरुरी छ ।’ रनपुतलामा विशेष लयमा गीत गाउने चलन छ ।

वर्षमा दुई पटक मनाइन्छ । कुनै ठाउँमा पुस महिनाको १५ देखि सुरु गरी माघ १ गते विसर्जन गरिन्छ । कुनै ठाउँमा चैत २० गते सुरु गरी वैशाख १ गते विसर्जन गर्ने चलन छ । डोटेली लोकसंस्कृतिको जगेर्नामा लागेका कलाकार सुरत रावत डोटेली कान्छा रनपुतलामार्फत माइतमा आएका बेला दिदीबहिनीसँगको भेटका क्रममा विरहका ब्यथा पोख्ने चलन रहेको बताउँछन् ।

पुस १५ गते वर्षभरिको लामो रातको रूपमा लिई रातभरि गाउँखाने कथाहरू हाल्ने, जाग्राम बस्ने, तरुल सकरखण्ड खाने संस्कृति छ । सोही रातदेखि रनपुतला पर्वको सुरुवात गरी माघ १ गते पानी पँधेरोमा लगेर विसर्जन गरे देवीदेउता खुसी हुने चलन रहेको स्थानीय महिला बताउँछन् ।

माघ १ गते बिहानै प्रत्येक घरबाट खानेकुरा जम्मा गरी पानी पँधेरोमा राति स्नान गरेर रनपुतला खेल्ने चलन रहेको दिपायल सिलगढी नगरपालिका वडा नम्बर ७ की ५८ वर्षीया पद्मादेवी विष्टले बताइन् । ‘पहिले बर्सेर्नि यसरी रनपुतला खेलिन्थ्यो,’ उनले भनिन्, ‘तर पछिल्लो समय खेल्ने चलन हराएको छ ।’

दिपायल सिलगढी नगरपालिकाको वडा नं. ७ रातुलीमा हरेक वर्ष रनपुतला खेलिने भए पनि यसवर्ष गाउँमा जुठो परेकाले ३ गतेका लागि सारिएको वडाध्यक्ष कर्णबहादुर विष्टले बताए ।

प्रकाशित : माघ ३, २०७९ ०८:११
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

डोटीमा शैक्षिक गुणस्तर खस्कियो

नयाँ पाठ्यक्रम उपयोगी र समयानुकूल भए पनि अधिकांश विद्यालयले त्यसअनुसार शिक्षण गर्न सकेका छैनन्
मोहन शाही

डोटी — शैक्षिक गुणस्तर खस्कँदै गएकोप्रति चिन्ता व्यक्त गर्दै डोटीमा सरोकारवालाले यो अवस्था आउनुमा तीन तहका सरकार जिम्मेवार रहेको आरोप लगाएका छन् । दिपायलमा शुक्रबार आयोजित शिक्षामा लगानी विषयक अन्तर्क्रियाका सहभागीहरूले उक्त आरोप लगाएका हुन् ।

‘शिक्षाका लागि राष्ट्रिय अभियान’ डोटी समितिले आयोजना गरेको अन्तर्क्रियामा शिक्षक, नागरिक समाजका अगुवा, सरकारी तथा गैरसरकारी निकायका प्रतिनिधि सहभागी थिए ।

उनीहरूले शिक्षा नीति नल्याउँदा ३ तहकै सरकारहरू जिम्मेवारीबाट पन्छने गरेको समीक्षा गरेका थिए । अन्तरक्रियामा सामुदायिक विद्यालयमा स्रोतसाधनको अभावदेखि गुणस्तरीय शिक्षणमा शिक्षकको बेवास्ता भइरहेको प्रसंगसमेत उठेको थियो । ‘नयाँ पाठ्यक्रम उपयोगी र समयानुकूल भए पनि अधिकांश विद्यालयले त्यसअनुसार शिक्षण गर्न सकेका छैनन्’, वर्छैन माविका प्रधानाध्यापक इन्द्र बमले भने, ‘शिक्षा नीति नआउँदा यस्ता कमीकमजोरी र समस्या हटाउन र व्यवस्थापन गर्न कुनै पनि सरकारले सकिरहेका छैनन् ।’

शिक्षक नवराज जोशीले निजी स्रोतमा शिक्षक राखेर विद्यालय सञ्चालन गर्नुपर्ने बाध्यता हटाउने, विद्यालयलाई मर्ज गर्नुपर्नेदेखि गुणस्तरीय शिक्षा कायम गर्न स्थानीय सरकारलाई व्यवस्थापनको जिम्मेवारी दिने भए पनि बजेट अभावले कार्यान्वयन हुन नसकेको बताउँछन् । अधिकांश विद्यालयले प्राप्त स्रोतसाधनको सदुपयोग गर्न नसक्नु, सीप र क्षमताको भरपूर सदुपयोग शिक्षकले नगर्नु, अभिभावकहरूको चासो नरहनु, निजीस्रोतका शिक्षकले पढाइ धान्नुपर्नेजस्ता समस्याले गुणस्तरमा असर परेको छ । सुदूरपश्चिम प्रदेश सरकारको सामाजिक विकास मन्त्रालयअन्तर्गतको शैक्षिक विकास योजना शाखा प्रमुख लोकेन्द्रप्रसाद भट्टले विगतका ५ वर्षमा शिक्षा क्षेत्रमा प्रदेश सरकारले काम गर्न नसकेको स्विकारे । १० वर्षीय शिक्षा योजना बनाउन नसक्दा कस्ता योजना र कार्यक्रमलाई प्राथमिकता दिने भन्ने स्पष्ट नहुँदा पहुँचका आधारमा बजेट वितरण गर्नुपर्ने परिस्थिति आएको बताए । यसमा सुधार ल्याउन योजना निर्माण भइरहेको जानकारी दिँदै जोशीले शिक्षा क्षेत्रका योजना छनोट गर्न १० वर्षे योजनाले सहयोग गर्ने विश्वास व्यक्त गरे ।

शिक्षाका लागि राष्ट्रिय अभियानका सुदूरपश्चिम संयोजक हेमराज जोशीले माथिल्ला सरकारलाई शिक्षा नीति नल्याएको कारण देखाएर जिम्मेवारीबाट पन्छन नहुने सुझाव स्थानीय सरकारलाई दिए । ‘स्थानीयदेखि संघीय सरकारले प्रतिबद्धता अनुरूप बजेट शिक्षा क्षेत्रमा लगानी गर्न विभिन्न बहाना बनाइरहेका छन्’, जोशीले भने, ‘काम गर्न चाहने स्थानीय सरकारले शिक्षा नीति बनाएर लागू गर्न सक्छन् ।’

प्रकाशित : पुस १७, २०७९ ०८:५५
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×