कर्णाली पहिरोको उच्च जोखिममा

ज्योति कटुवाल

सुर्खेत — असार लाग्दै गर्दा कर्णालीवासीलाई बर्खाको पिरलो बढ्दै गएको छ । पहिरोको उच्च जोखिममा रहेको कर्णालीको ५७ प्रतिशत भिरालो जमिन छ । २०११ देखि २०२० सम्मको तथ्यांक हेर्ने हो भने झन्डै १० अर्ब ९४ करोड १७ लाख आर्थिक क्षति भएको छ । कर्णालीका १० जिल्लाको २ सय २० स्थानमा पहिरो गएको छ ।

कालीकोट नरहरिनाथ गाउँपालिका–७ बाकाँका २९ वर्षीया पदम बुढा २०७७ साउनको घटना सम्झिँदै भन्छन्, ‘सरकार अझै पनि जनताप्रति उत्तरदायी बन्न सकेको छैन ।’ काखमै सुतेका आमाबुबा, श्रीमती, छोराछोरी, दिदीबहिनीलगायत ७ जना एकैपटक पहिरोमा गुमाएका उनी अहिले पनि पानी पर्नेबित्तिकै त्रसित हुने बताउँछन् ।

गतवर्ष दैलेखेको नारायण नगरपालिका–१ नमुना बस्तीका ३ जनाको ज्यान गयो । ३० वर्षीय कमल बादीलाई श्रीमती र २ छोराछोरीको एकैपटक पहिरोमा ज्यान जाँदा सरकारले ९० हजार दियो । यो वर्षमा झनै ३० वर्षयताकै ठूलो पानी पर्ने समाचारमा सुनिन्छ । उनले बादी बस्ती जोखिममा रहेको बताए । कमलले जनप्रतिनिधिले धेरैपटक आश्वासन दिएको भए पनि बस्तमिा कसैको आँखा नपरेको बताए । कर्णाली प्रदेशको प्रहरीको उपलब्ध गराएको तथ्यांकअनुसार २०७३ यता २ सय ९२ जनाको ज्यान गएको छ । ४ सय ४० जना घाइते भए । २६ जना बेपत्ता छन् । विस्थापित २ हजार १ सय १६, पशु चौपाया २ हजार २ सय ८२ पहिरोमा परेका थिए ।

प्रदेश प्रहरीका निमित्त प्रमुख डीआईजी राजीव बाँस्तोलाले पहिरोमा परेर ज्यान गुमाउने संख्या धेरै रहेको बताए । यूएसएआईडीको तयार नेपाल संस्थाले दुल्लु नगरपालिकाको बडिमुलमा झन्डै ८ हेक्टर जमिनको संरक्षण गरिरहेको छ । जिल्लाकै धेरै पहिरो जाने क्षेत्र रहेकाले यो क्षेत्रमा काम सुरु गरेको तयार नेपालका प्रमुख श्रद्धा योगीले बताइन् । बायोइन्जिनियरिङ, तारजाली रिटेनिङ वाल, ग्याबिन वाल, नालाको काम उक्त संस्थाले गरिरहेको उनको भनाइ छ ।

वातावरणीय प्रभाव मूल्यांकनबिनै सडक निर्माण हुँदा सबै पहाडी गाउँ पहिरोको जोखिममा परेको उनको भनाइ छ । धेरैजसो पहिरो भीर कटान, अव्यवस्थित ढुंगा–माटो विसर्जन र कमजोर भीर क्षेत्रमा भल तर्काउने जस्ता क्रियाकलापले हुने भएकाले ध्यान दिन आवश्यक भएको उनले बताइन् । सडक नालासहितको निर्माण गर्नुपर्ने उनको जोड छ ।

धेरै जस्तो पहिरो ग्रामीण सडक, नयाँ सडक, बस्ती विस्तारको क्रममा गएको देखिन्छ । भू तथा जलधार व्यवस्थापन कार्यालयका प्रमुख शेरबहादुर श्रेष्ठले कर्णालीमा भिरालो जमिनमाथि जथाभावी सडक खन्दा पहिरोको उच्च जोखिम बढेको बताए । कर्णालीमा भिरालो भूभाग धेरै छ । कर्णालीमा भिरालो भूमिमा स्थिरभन्दा पनि अस्थिर तरिकाले गरिएको विकासले झनै विनाश भएको छ । कमलो र भिरालो जमिनमा धेरै क्षति भएको देखिन्छ । उनले विकासका गतिविधिहरू वातावरणमैत्री नभएकाले विपद्का यस्ता घटना पटक–पटक दोहोरिने बताए ।

कर्णालीका ३३ प्रतिशत नागरिक जोखिमयुक्त बस्तीमा बस्ने गरेको तथ्यांक छ । उनका अनुसार बढ्दो सहरीकरणले गर्दा पनि छिटो विकासको हुटहुटीले विनाश भएको छ । श्रेष्ठले सरकार राहतमुखी मात्र भएकाले पूर्वसावधानी गर्न नयाँ कार्य नगरेको बताए । विपद्को स्रोत कहाँ हो त्यो स्थान पत्ता लगाउनु पर्‍यो । नागरिक अगुवा दीपेन्द्र श्रेष्ठले सरकारले जलाधार व्यवस्थापन गर्न नीति र योजनामा ध्यान नदेखिएको बताए ।

आन्तरिक मामिला तथा कानुन मन्त्रालयका विपद् व्यवस्थापन शाखाका प्रमुख कृष्णबहादुर रोकायले मनसुन पूर्वतयारी कार्ययोजना २०७९ मात्र स्वीकृत भएको बताए । सरकारले विपद् प्रतिकार्य हरेक वर्ष पूर्वयोजना गराए पनि कार्यान्वयन फितलो हुँदा बाढीपहिरोमा हरेक वर्ष नागरिकहरूले ज्यान गुमाएका छन् । आन्तरिक मामिला तथा कानुन मन्त्रालयले २०७७ सालयता झन्डै २७ करोड रकम विपद् प्रतिकार्यमा खर्च गरिएको तथ्यांकमा उल्लेख गरेको छ । चालु आर्थिक वर्षमा पनि प्रदेश सरकारले विपद् न्यूनीकरणका लगि करिब १५ करोड रुपैयाँ बजेट विनियोजन गरेको छ ।

प्रकाशित : असार ४, २०७९ ०८:४५
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

किताबबिनै पढाइ

मनोज बडू

दार्चुला — जिल्लाका सबैजसो विद्यालयमा नयाँ पाठ्यपुस्तक नहुँदा पठनपाठनमा समस्या भएको छ । जेठ ३ गतेदेखि नयाँ शैक्षिक सत्र सुरु भए पनि सबै विद्यार्थीको हातमा पाठ्यपुस्तक पुग्न सकेका छैनन् । नयाँ शैक्षिक सत्र सुरु भएको एक महिना बितिसक्दा पनि दार्चुलाका सामुदायिक विद्यालयहरूले पाठ्यपुस्तक विद्यार्थीलाई पुर्‍याउन सकेका छैनन् ।

अधिकांश विद्यालयमा पाठ्यपुस्तक नपुग्दा विद्यार्थीको पठनपाठन प्रभावित हुने गरेको छ । विद्यार्थीहरू कापीको भरमा स्कुल जाने गरेका छन् । नयाँ किताब नहुँदा शिक्षकहरूले पनि नपढाउने र पढाइमा अभिरुचि नभएपछि अध्ययन नगरी छिटै घर फर्कने गरेको दुर्गास्थान माविका विद्यार्थी जमनसिंह धामीले बताए ।

विद्यालयमा समयमै किताब नपुग्दा पठनपाठन गर्न नसकिएको विद्यालय शिक्षकहरूले गुनासो गरेका छन् । सामुदायिक विद्यालयले पुराना पुस्तक विद्यार्थीबाट फिर्ता मागेर केही विद्यार्थीलाई दिए पनि कक्षा ४, ७ र ९ मा यो वर्ष पूरै पाठ्यक्रम परिवर्तन भएकोले ती कक्षामा के पढाउने भन्ने अन्योल भएको शिक्षकहरूले बताएका छन् । शिक्षकहरूले पाठ्यक्रम डाउनलोड गरेर पढाउने प्रयास गरे पनि विद्यार्थीमा किताब नहुँदा पढ्ने अभिरुचि जगाउन नसकिएको बताएका छन् ।

शैक्षिक सत्र सुरु भएसँगै विद्यार्थी भर्ना अभियान समाप्त भए पनि किताब नहुँदा पठनपाठन गर्न समस्या भएको दुर्गास्थान माविका शिक्षक मानसिंह विष्टले बताए । प्राथमिक तहमा परिवर्तन नभएको पाठ्यपुस्तक केही बाहेक अधिकांश पुगेका छन् । माथिल्लो कक्षामा त धेरै पाठ्यपुस्तक विद्यालयमा पुग्न सकेका छैनन् । परिवर्तन नभएका पाठ्यपुस्तक नयाँ आएपछि दिने र अहिले विद्यार्थीले विद्यालयमा बुझाएको पाठ्यपुस्तक वितरण गरेर केही विषयको पढाइ भइरहेको छ । तर अधिकांश नयाँ पाठ्यपुस्तक नहुँदा विद्यार्थीहरूमा पढाइप्रति रुचि नहुने गरेको विद्यार्थी धामीको भनाइ छ ।

पाठ्यपुस्तक वितरकहरूका अनुसार माग तथा आवश्यकताअनुसार पाठ्यपुस्तक प्राप्त भएका छैनन् । केही पाठ्यपुस्तक प्राप्त भएको खबर छ । जिल्ला आइपुग्न अझै केही दिन लाग्न सक्ने ज्ञानज्योति पुस्तक पसलका सञ्चालक राजु अवस्थीले बताइन् । अझै केही कक्षाका सबै विषयका पूरा पाठ्यपुस्तक प्राप्त भएको छैन । पाठ्यपुस्तकको वितरणको जिम्मा पाएको जनक शिक्षा सामग्री केन्द्रले कागज अभाव र निर्वाचनका कारण देखाउँदै पुस्तक छपाइमा समस्या भएकाले आवश्यक मात्रामा पाठ्यपुस्तक उपलब्ध गराउन नसकेको उनको भनाइ छ ।

पाठ्यपुस्तक नहुँदा विद्यार्थीलाई पढाइ गर्न निकै समस्या भएको शिक्षक हरकसिंह खातीले बताए । दुई वर्षसम्म कोरोना महामारीका कारण अधिकांश विद्यार्थी पढाइमा निकै कमजोर छन् । ‘विद्यार्थीको पढाइ सुरु भएको एक महिनाभन्दा धेरै भइसक्यो, पाठ्यपुस्तक उपलब्ध हुन सकेको छैन । अधिकांश बालबालिकाहरूले पाठ्यपुस्तक प्राप्त गर्न सकेका छैनन्,’ उनले भने । अहिले केही विद्यार्थी पुस्तकबिना नै विद्यालयमा आइरहेका छन् । शिक्षक–विद्यार्थी नियमित विद्यालयमा उपस्थित छन् । तर पुस्तक नहुँदा पठनपाठन प्रभावित भएको उनको भनाइ छ ।

विद्यार्थीहरू पाठ्यपुस्तकको पर्खाइमा छन् । सुगम क्षेत्रका विद्यालयमा यो वर्ष भर्ना भएका विद्यार्थीलाई इन्टरनेटको सहायताले बोर्डमा लेखेर पढाइ गर्न बाध्य छन् । तर, दुर्गम जहाँ फोनको पनि नेटवर्क नभएको क्षेत्रका विद्यालयमा पाठ्यपुस्तकबिना पढाइ सम्भावना नभएको स्थानीय जयदेव जोशीले बताए । सरकारले देशभरका सबै विद्यालयमा समयमै पाठ्यपुस्तक पुर्‍याउने आश्वासन दिए पनि दार्चुलामा अहिलेसम्म कुनै पनि वर्ष भनेको समयमा किताब पुग्न नसकेको उनले बताए । जहिले पनि दुर्गमका विद्यालयमा ३ महिनापछि मात्र किताब पुग्ने गरेको उनको गुनासो छ ।

प्रकाशित : असार ४, २०७९ ०८:४०
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×