खेतीयोग्य जग्गामा धमाधम बजार

बन्गाडकुपिण्डे नगरपालिका–१० ढोरपिपलका नन्दकुमार घर्तीले पनि भाउ पाएपछि झन्डै ६ रोपनी खेत घडेरीका रूपमा बिक्री गरिसकेका छन् । ‘बजार विस्तार हुँदै जाँदा पैसाको लोभ लाग्यो,’ उनले भने, ‘अब त यहाँ पनि खेती हुन्थ्यो र भन्ने भइसकेको छ ।’ उनको जग्गामा पनि झन्डै १५ घर निर्माण भइसकेका छन् ।

जिल्लाका १० स्थानीय तहका केन्द्रहरू धमाधम व्यापारिक केन्द्र बन्ने क्रम बढिरहेको छ । एक दशकअघिसम्म जिल्लामा सबैभन्दा बढी धान उत्पादन हुने खलंगाको श्रीनगर, देवस्थलको सल्लीबजार, त्रिवेणीको लुहाम, थारमारे, बाबियाचौरमा धमाधम घर बन्ने क्रम बढेको छ । ४ वर्षमा जिल्लाभरि झन्डै १ हजार हेक्टर खेतीयोग्य जग्गा मासिएको जिल्ला कृषि विकास कार्यालयले जनाएको छ । सबैभन्दा बढी शारदा नदी र राप्ती राजमार्ग आसपासका क्षेत्रमा धर बन्ने क्रम बढिरहेको छ । लेकका बस्तीबाट मानिसहरू सुविधा खोज्दै बेंसीतिर झर्दा २०३६ मा पुतलीबजारमा बस्ती बसेको हो ।

दाङको तुलसीपुरबाट सल्यान खलंगासम्म २०४९ मा सडक विस्तार भएपछि खेतीयोग्य जग्गा मासिने क्रम सुरु भएको कालीमाटी गाउँपालिका–२ का धनबहादुर खत्रीले बताए । उनका अनुसार खेतीयोग्य जग्गा मासिँदा आफ्नै उत्पादनले वर्षभरि खान पुग्ने परिवारहरू पनि बाहिरको खाद्यान्नको भर पर्नुपरेको छ । उनले एक दशकअघिसम्म ५० मुरी (२५ क्विन्टल) धान उत्पादन गर्थे । झन्डै ६ रोपनी जग्गा बिक्री गरेका उनले अहिले एक रोपनी जग्गामा १० मुरीमात्र धान उत्पादन गर्छन् ।