७ वर्षमा पनि बनेन स्वास्थ्य चौकी- गण्डकी - कान्तिपुर समाचार

७ वर्षमा पनि बनेन स्वास्थ्य चौकी

भवन अलपत्र परेकोमा भ्रष्टाचारविरूद्ध नागरिक निगरानी केन्द्रको चासो, मुद्दामा जाने तयारी
प्रकाश बराल

बागलुङ — नियमित काम गरेको भए यहाँको भकुन्डे स्वास्थ्यचौकी २०७३ सालमै सकिन्थ्यो । ढिला भए पनि २०७४ को निर्वाचनअघि हस्तान्तरण भइसक्नुपर्नेमा हालसम्म पनि अलपत्र छ । 


काम थालेको ७ वर्ष बितिसक्दा पनि ठेकेदारले काम अलपत्र पारेर छोड्दा सेवाग्राहीले सास्ती खेप्न बाध्य छन् । भवन मात्र अलपत्र नभई स्थानीयको लाखौं रकमसमेत नतिरेपछि ठेकेदारविरुद्ध स्थानीय आक्रोशित छन् । बागलुङ नगरपालिका–१० भकुन्डेको स्वास्थ्यचौकी भवन रविना एन्ड कन्स्ट्रक्सन प्रालिले २०७२ मा ठेक्का लिएर अलपत्र छोडेको हो । अलपत्र भवन हस्तान्तरण नहुँदै जीर्ण भइसकेको छ ।

ठेकेदार कम्पनीले ६ पटकसम्म म्याद थप गर्दा पनि काम पूरा नगरेको सघन सहरी तथा भवन निर्माण आयोजनाकी प्रमुख सुनिता श्रेष्ठले बताइन् । ‘हामीले पटक–पटक म्याद थप मात्र हैन काम सक्न पनि आग्र्रह गरेका छौं, तर ठेकेदार कम्पनीले सबै म्याद गुजार्‍यो,’ श्रेष्ठले थपिन्, ‘अन्तिम पटकको थप म्याद पनि सकियो । अब कारबाहीको थालनी हुन्छ ।’ अन्तिम म्याद सकिएपछि कारबाही किन नगर्ने भन्ने सूचनाको म्यादसमेत गत शुक्रबार सकिएको उनले बताइन् ।

स्थानीय सरोकारवालाले पनि स्वास्थ्यचौकी भवन अलपत्र पार्नेलाई कारबाही गर्न सिफारिस गरेको वडा अध्यक्ष तिलबहादुर थापाले बताए । भवन अलपत्र परेकोमा भ्रष्टाचारविरुद्ध नागरिक निगरानी केन्द्रले पनि चासो लिएको छ । ‘जनतालाई समेत धोका दिएर भवन अलपत्र पारेकाले भ्रष्टाचार मुद्दामा जाने तयारी गर्दै छौं,’ केन्द्रका संयोजक शैलेन्द्रकुमार श्रेष्ठले भने, ‘नागरिकले भोगेको सास्तीले ठेकेदारको गम्भीर लापरबाही देखिन्छ ।’ आयोजना प्रमुख श्रेष्ठका अनुसार भवनको रंगरोगन र केही झ्याल, ढोका राख्न बाँकी छ ।

अनुगमनमा शौचालयको काम पूरा नभएको, गेट नबनेको, भवनको बाहिरी परिसरमा पीसीसी नगरेको र झ्यालको पल्ला नबनाएको भेटिएको हो । ‘काम अलपत्र पार्दा भवनमा झार पलाइसकेको छ,’ आयोजना प्रमुख श्रेष्ठले भनिन्, ‘प्रतिशतको हिसाबले १४ प्रतिशत काम मात्रै बाँकी छ, काम नगरेकाले जनताले सास्ती पाए ।’ काम गरेको मजदुरले भुक्तानी नपाएकाले पटकपटक कार्यालयमा गुनासो आएको पनि उनले बताइन् । स्वास्थ्यचौकी उपभोक्ता समितिका सचिव भीमबहादुर मल्लका अनुसार ठेकेदारले धेरै मजदुरको ज्याला पनि दिएका छैनन् । ‘चार जना मिस्त्रीको झन्डै ३ लाख ५० हजार बढी भुक्तानी बाँकी छ,’ उनले भने, ‘सामान ल्याएको पनि भुक्तानी दिएका छैनन् ।’

भवन नहुँदा अप्ठ्यारो

मुख्य भवन नबन्दा भकुन्डे स्वास्थ्यचौकीको पुरानो भवनको चार कोठामध्ये एउटा कोठा कार्यालय प्रमुखको छ । एउटामा बिरामी जाँच्ने र अर्कोमा औषधिको भण्डारण गरिएको छ । बाँकी रहेको एक कोठामा कम्प्युटरसहितको कार्यालय प्रयोजनको काम हुन्छ । त्यसैमा पार्टेसन गरेर सुत्केरी कोठा पनि बनाइएको छ । गर्भवती महिलाको स्वास्थ्य परीक्षण गर्नुपरेमा पनि गोप्य कोठा छैन । सुत्केरी गराउनुपर्दा चाहिने उपकरणसमेत नअट्ने उक्त कोठामा सेवा प्रवाह नै प्रभावित भएको छ । उपचारका लागि आउने घाइतेलाई समेत कोठा नहुँदा औषधि भण्डारण गरिएकै स्थानमा उपचार दिनुपर्ने बाध्यता छ । बिरामीका लागि समेत पर्याप्त कोठा नभएको स्वास्थ्यचौकीमा कुरुवाहरू आँगनमा बस्न बाध्य छन् ।

ठेकेदारले काम पूरा नगर्दा वर्षौंदेखि स्वास्थ्यकर्मी र बिरामीका आफन्तले यो सास्ती भोग्नुपरेको हो । ठेक्काको काम ६ पटक म्याद थप्दा पनि पूरा नगर्दा सास्ती भोग्नुपरेको स्वास्थ्यचौकी इन्चार्ज उमेश सर्बुजाले बताए । अन्तिम पटकको म्याद पनि गत असोज ३० मा सकिएको हो । ‘नयाँ भवन बनेर पनि काम पूरा नभएकाले सार्न पाइएन,’ उनले भने, ‘पुरानो र जीर्ण भवनमा बस्नुपर्दा काम गर्नै अप्ठ्यारो भएको छ ।’ यहाँ कार्यरत ५ जना स्वास्थ्यकर्मीले आफ्नो जिम्माको काम गर्न पनि कोठा नभएर एकैठाउँमा पालो लगाउनु परेको गुनासो गरे ।

यहाँ वर्षमा झन्डै ५० देखि ७० जना गर्भवती नियमित स्वास्थ्य परीक्षणमा आइरहेकोमा सुत्केरी हुने बेलामा सहर जान बाध्य भएको अनमी देवी थापाले बताइन् ।

‘नियमित गर्भ परीक्षण गर्न यहीं आउनु हुन्छ, तर साँघुरो र अप्ठ्यारो भवन देखेपछि सुत्केरी हुनेबेला अधिकांश सहरका अस्पताल जाने गर्नुभएको छ ।’ एक/दुई दिनअघि नै सदरमुकाम झरेर कोही होटलमा बस्ने, कोही आफन्तको घर खोज्ने गरेको उनले बताइन् । जनशक्ति भएर पनि भवन अभावमा पर्याप्त सेवा दिन नसकेको उनले गुनासो गरिन् ।

प्रकाशित : माघ २४, २०७९ ०७:४०
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

स्वर्गद्वारीमा भारतीय तीर्थालुको भीड

कान्तिपुर संवाददाता

प्यूठान — पवित्र धार्मिक तीर्थस्थलका रूपमा स्वर्गद्वारीको चिनारी छ । यसैबाट प्यूठानको नगरपालिकाको नाम पनि कायम गरिएको छ । स्वर्गद्वारी मन्दिरमा नेपालभित्रबाट मात्र होइन, भारतबाट समेत भक्तजन आउँछन् ।

स्वर्गद्वारीमा १९५२ वैशाख पूर्णिमाबाट नियमित रूपमा अखण्ड महायज्ञ हुँदै आएको छ । त्यतिबेलैदेखि निरन्तर यज्ञकुण्ड बलिरहेको छ । स्वर्गद्वारी आश्रमका कोठारी प्रमुख वासुदेव भट्टराईका अनुसार अखण्ड महायज्ञमा २४ जना ब्राह्मणबाट नियमित पूजा गर्ने गरिएको बताए । पूजाका लागि आवश्यक पर्ने घिउ यहीं उत्पादन गरिन्छ ।

स्वर्गद्वारीको महिमा नेपालीभन्दा भारतीयमा बढी रहेको भट्टराई बताउँछन् । उनका अनुसार स्वर्गद्वारीमा नेपालीको तुलनामा भारतीय भक्तजन बढी आउने गरेका छन् । त्यसमा पनि उत्तर प्रदेशका धेरै हुन्छन् । ‘एक वर्षमा झन्डै ३ लाख भक्तजन स्वर्गद्वारी दर्शनका लागि आउँछन्,’ भट्टराईले भने, ‘त्यसमध्ये ८५ प्रतिशत भारतीय छन् ।’

भक्तजनले चढाएको भेटी र अन्नका भरमा आश्रम चलिरहेको छ । नेपालीको तुलनामा भारतीय भक्तजनले भेटी बढी चढाउँछन् । हिजोआज दिनमै १० हजारसम्म भक्तजन स्वर्गद्वारी आइरहेको भट्टराईले जानकारी दिए । ‘भारतका गोरखपुर, सिद्धार्थनगर, बस्ती, गोन्डा, बलरामपुरलगायतका स्थानबाट बढी श्रद्धालु स्वर्गद्वारी आउँछन्,’ उनले भने, ‘भारतीय भक्तजनमा स्वर्गद्वारीप्रति आस्था र श्रद्धा बढी छ ।’

दाङको भालुबाङ हुँदै स्वर्गद्वारी पुग्न सकिन्छ । दाङको घोराहीबाट रोल्पाको होलेरी हुँदै पनि स्वर्गद्वारी पुगिन्छ । भिंगृबाट १३ किलोमिटर पार गरेर स्वर्गद्वारी पुग्न सकिन्छ । सडक कालोपत्र भए पनि साँघुरो छ, त्यसैले यात्रा होसियारपूर्वक गर्नुपर्ने अवस्था छ । ठूला र बाहिरी जिल्लाका यातायातका साधनलाई स्वर्गद्वारी जान निषेध गरिएको स्वर्गद्वारी नगरपालिकाका प्रमुख टेकप्रसाद भण्डारीले जानकारी दिए । ‘बाहिरी जिल्लाबाट आउने ठूला सवारीसाधनलाई यहाँको सडकको राम्रो भेउ नहुन सक्छ । त्यसैले दुर्घटना बढेपछि बाहिरका ठूला गाडीलाई भिंगृमा रोकेर अर्को गाडीमा जाने व्यवस्था मिलाएका छौं,’ उनले भने, ‘त्यसले दुर्घटनामा कमी ल्याएको छ ।’

तीर्थालुलाई आश्रममै खाने, बस्ने व्यवस्था मिलाइएको छ । विभिन्न व्यक्ति र संघसंस्थाले धर्मशाला आश्रमलाई सहयोग गर्दै आएका छन् । भक्तजनको भीड लाग्ने सिजनमा आश्रममा खानेबस्ने व्यवस्था मिलाउन समस्या हुने गरेको कोठारी प्रमुख भट्टराई बताए । वैशाख, पुस र कात्तिकमा भक्तजनको संख्या यहाँ ह्वात्तै बढ्छ । त्यतिबेला खुला चौरमा समेत भक्तजन बस्ने गरेका छन् । ‘भारतबाट आउने भक्तजनलाई भने खान, बस्नभन्दा दर्शनको चिन्ता बढी हुने रहेछ,’ भट्टराईले भने ।

चामल, नरिवललगायत सामग्री भक्तजनले चढाएकाबाटै पुग्ने गरेको छ । अन्य कामका लागि आश्रमले दाङमा उब्जाएको अन्न प्रयोग गरिन्छ । आश्रममा दिनमा दुई सयभन्दा बढी कर्मचारीले काम गर्छन् । संस्कृत पढ्ने विद्यार्थी सय जना जति छन् ।

कोरोना महामारीले भक्तजन ठप्प हुँदा आश्रमको आयस्रोत दुई वर्षसम्म रोकिएको थियो । त्यतिबेला बुटवल, भैरहवा, नेपालगन्ज, काठमाडौंलगायत स्थानमा पुगेर आश्रमले चन्दा संकलन गरेको थियो । आश्रममा कोरोना महामारीले पुर्‍याएको असर अझै हटिसकेको छैन ।

प्रकाशित : माघ २४, २०७९ ०७:३९
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×