१७.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १५७

भारतमा हत्या भएका दुवै युवकको जनकपुरमा अन्तिम संस्कार

दोषीलाई पक्राउ गर्न गाउँलेहरूले प्रदर्शन गरेका छन्

जनकपुर — भारतमा हत्या गरिएका जनकपुरका दुई युवकको सोमबार बिहान जनकपुरमा अन्तिम संस्कार गरिएको छ । भारतमा पोस्टमार्टम सकिएपछि दुवै युवकको शव बिहान जनकपुर ल्याइएको थियो ।

भारतमा हत्या भएका दुवै युवकको जनकपुरमा अन्तिम संस्कार

जनकपुरधाम उपमहानगरपालिका वाड नं ८ का २२ वर्षीय रोशन साह र वाड नं १३ का २३ वर्षीय विष्णुप्रसाद साहको शव भारत, सीतामढी जिल्लाको बेलाथानास्थित पर्सा गाउँमा खाल्टोमुनि गाडेको अवस्थामा आइतबार बिहान फेला परेको थियो । दुवै युवकलाई अपहरण गरी हत्या गरिएको अनुसन्धानमा संलग्न नेपाल र भारतका प्रहरी अधिकारीहरुले बताएका छन् ।

हत्या आरोपमा नेपालमा दुई तथा भारतमा चार जना पक्राउ परेका छन् । सीतामढीका अनुमण्डल प्रहरी पदाधिकारी सुवोध कुमारका अनुसार सीतामढी जिल्ला बेलाथानास्थित रजबाडाका सुनिल सहनी, अजित भण्डारी तथा सुकी मुसहरनीया गाउँका इन्द्रजित बैठा र अजय बैठा पक्राउ परेका छन् । मुख्य आरोपित सुजित भण्डारी भने फरार छन् ।

अनुमण्डल पदाधिकारी सुवोध कुमारका अनुसार दुवै युवकको अपहरण र हत्या फिरौतीकै लागि गरिएको थियो । पक्राउ परेका आरोपितहरुकै बयानका आधारमा शव गाडेको स्थानको खोजी गरिएको तथा उनीहरुको सम्बन्ध नेपाली युवकहरुसँग समेत देखिएको उनले जानकारी दिए । पक्राउ परेकामध्ये केही आपराधिक पृष्टभूमिका रहेको पनि उनले जानकारी दिए ।

‘आरोपीहरुले हत्यामा आफ्नो संलग्नता स्विकार गरेका छन् । अनुसन्धानको क्रममा नेपाल र भारतका अन्य केहीको नाम पनि आएको छ,’ सुवोध कुमारले कान्तिपुरसँगको फोन सम्पर्कमा भने ।

यता जिल्ला प्रहरी कार्यालय धनुषाले महोत्तरी सिसवा नगरपालिका–२ इटहर्वा बस्ने हरिश्चन्द्र पण्डितका छोरा २४ वर्षीय किशनकुमार पण्डित र सोही गाउँ बस्ने बैजनाथ पासमानको छोरा २४ वर्षीय मुकेश पासमानलाई पक्राउ गरेको छ । पासमानलाई जिनकै घरबाट पक्राउ गरिएको थियो भने पण्डितलाई डेरा गरी बस्दै आएको जनकपुरधाम नगरपालिका ८ वलवा टोलबाट आइतबार पक्राउ गरिएको थियो ।

रोशनका परिवारका सदस्यहरुले दिएको जानकारी अनुसार किशन पण्डित बलवा टोलमा डेरा गरी बस्दै आएका थिए । पण्डित र मृतक रोशन साहबीच मित्रता थियो । यसअघि पनि दुवैजना सँगै भारत आउने–जाने गरेको प्रहरीको अनुसन्धानमा खुलेको छ।

जिल्ला प्रहरी कार्यालय धनुषाका प्रहरी नायव उपरीक्षक दिपक रायले पनि मृतक रोशन र पक्राउ परेका किशनबीच मित्रता रहेको बताएका छन् । कान्तिपुरसँगको कुराकानीमा उनले भने ‘दुवै जनाबीच पुरानो मित्रता त थिएन । तर पछिल्लो समय दुवै जनाबीच पटकपटक फोन सम्पर्क भएको देखिएको छ ।’

जिल्ला प्रहरी कार्यालय धनुषाका अनुसार दुवै युवक अपहरणमा परेकै दिन (पुस २७ गते) देखि नै किसनले प्रयोग गर्दै आएको फोन अफ भयो । किसनले प्रयोग गर्दै आएको फोन अरुकै नाममा दर्ता थियो ।

दुवै युवकको अन्तिम संस्कारपछि आक्रोशित पिडारी गाउँवासी जनकपुर–ढल्केवर सडकखण्ड अवरोध गर्नुका साथै जिल्ला प्रहरी कार्यालय अगाडि धर्नासमेत बसेका थिए । आक्रोशित स्थानीयवासी दोषीलाई अविलम्ब पक्राउ गरी कडाभन्दा कडा सजायको माग गर्दै थिए ।

जनकपुरधाम उपमहानगरपालिका वाड नं १३ का पूर्व वडाध्यक्ष एवं पिडारी निवासी शुभचन्द्र मण्डलका अनुसार प्रहरी उपरीक्षक विश्वराज खड्काले आरोपीलाई अविलम्ब पक्राउ गर्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गरेका छन् ।

रोहित र विष्णु छिमेकी तथा मिल्ने साथी थिए । पछिल्लो बुधबार (पुस २७ गते ) दुवै जना रोहितको मामाघर परिहार जानका लागि घरबाट निस्केका थिए । परिहार सीतामढी जिल्लाको बेलाथाना अन्तर्गतककै गाउँ हो । तर मामाघर पुग्नुअघि नै अज्ञात समूहले उनीहरुलाई अपहरण गरेको थियो ।

दुवै जना भारत छिर्ने बित्तिकै अपहरणमा परेको प्रहरीको अनुमान छ । उनीहरु जनकपुर गएका तथा नेपालका बैंकहरु बन्द भएको सूचना जनकपुरबाटै कसैले अपहरणकारीलाई दिएको पीडित परिवारको दाबी छ ।

‘मैले अपहरणकारीलाई नेपालको बैंक बन्द छ । फिरौती रकमको व्यवस्था हुन सकेन भन्दा उनले नेपालमा बिदा भएको जानकारी रहेको जवाफ दिएका थिए । भारतीय नागरिकलाई नेपालको विदाबारे कसरी थाहा हुन्छ ? कुनै नेपालीले नै जानकारी दिएको हुनुपर्छ,’ मृतक विष्णुप्रसाद साहका पिता रामबाबु साहले भने ।

पुस २७ गते घरबाट निस्केका छोरालाई खोज्न रामबाबु २८ गते नै सीमावर्ती गाउँहरु पुगेका थिए । रोशनको मामाघर परिहार पनि पुगेका थिए । तर कहीँ कतै कुनै सूचना पाएका थिएनन् । पुस २९ गते अपहरणकारीले सुरुमा विष्णुप्रसादको फोनबाट र पछि भारतीय नम्बरको मोबाइलबाट फिरौती माग्न थाल्दा छोरा अपहरणमा परेको थाहा पाएका थिए ।

सुरुमा ५० लाख फिरौती मागेका अपहरणकारीहरुले मोलतोलपछि २० लाख फिरौती लिएर दुवै जनालाई मुक्त गर्ने सहमति जनाएका थिए ।

प्रकाशित : माघ ९, २०७९ १८:१५
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?