विचारधाराभन्दा रणनीति महत्त्वपूर्ण

चिनियाँ राष्ट्रपति सी चिनफिङको नेपाल भ्रमणको पूर्वसन्ध्यामा ‘सी–विचारधारा’बारे नेता, कार्यकर्तालाई प्रशिक्षित गराएको विषय आलोचित हुनु, सीको सम्मानस्वरुप आयोजित रात्रिभोजका बेला पुनः सो कुरा उठान हुनुलाई लेखकले उचित ठानेका छैनन् । वास्तवमा विश्वभरका कम्युनिष्ट देशहरू कार्ल मार्क्स, लेनिन र माओत्सेतुङका विचारधाराबाट प्रभावित रहेको देखिन्छ । वर्तमान चिनियाँ राष्ट्रपति सफल हुनुमा उनका परिमार्जित नीति र रणनीति नै हुन्, विचारधारा होइनन् ।
चीनले अन्य देशको सफलताको सन्दर्भसँग कन्फ्युसियस र माओको विचारधारा जोडेर समय–सापेक्ष रणनीति अघि सारेका कारण सफलताको चुलीमा पुगेको हो । हामी अहिलेसम्म असफल रहनुको प्रमुख कारण हाम्रा ढुलमुले नीति र कूटनीति हुन् । चीन भने स्थिर कूटनीति बोकेर अघि बढिरहेको पाइन्छ । जस्तो २०१६ सालमा तत्कालीन प्रधानमन्त्री बीपी कोइराला चीन भ्रमणमा जाँदा माओत्सेतुङले ‘द्रुत विकासको लागि तिमीहरू बेइजिङभन्दा दिल्लीसँग सुमधुर सम्बन्ध राख’ भनेका थिए, जुन कुरा अहिले पनि चीनको शीर्ष नेतृत्वले पटक–पटक भनिरहेका छन् । हाम्रो स्थिति हेरौं, नेता र विद्वान भनाउँदहरूसमेत चिनियाँ र भारतीय तुरूप लिएर प्रहार गर्न तम्तयार देखिन्छन् । जसरी ४/५ वर्षको बालक बाबुआमाको आड पाएर रिस पोख्न ‘निहुँ खोज्छस्, हिर्काऊँ’ भनी अरुमाथि जाइलाग्छ, त्यसैगरी कतिपय बुद्धिजीवीले विचारभन्दा शक्तिको पूजा गरेको देखेर अचम्म नमान्ने को होला र ? यता सिंगापुर, स्वीट्जरल्यान्ड, चीनजस्ता देशहरूको शक्ति र सम्पन्नता देखेर र्‍याल चुहाउँदै पछि दगुर्ने शासकीय शैलीले हामी वल्लोघाट न पल्लोतीरका भएका छौं । चीनले अघि सारेको रणनीतिक साझेदारीमाथि अग्रसर भई दुई देशसँगको परिपक्व कूटनीतिक सन्तुलन, देश सुहाउँदो नीति र सुशासन स्थापना गर्न सत्ताधारी सफल भएमा समृद्धि सपना पूरा हुन समय लाग्ने छैन ।
– भुवनेश्वर शर्मा, चन्द्रागिरि–२, काठमाडौं