कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement
२३.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १३४

बेपर्वाह बजारीकरण

यातायातको पहुँच नपुगेका दुर्गम तथा दूरदराजमा उत्पादित नेपाली घरेलु उत्पादनले अझै पनि सहर–बजारको अनुहार देख्न नपाएर खोटीकौडीको भाउमा बिक्नु परिरहेको यथार्थलाई सरकारले कहिले बुझ्ला र त्यसको उचित सम्बोधन गर्ला ? दुर्गम भूभागमा उत्पादित फलफूल, तरकारी, जडीबुटीले उचित बजार नपाउँदा ती वस्तु त्यसै सडेर गइरहेका छन्  ।

सुगम भूभागमा उत्पादित धान, मकै, कोदो, गहुँ, सनपाट आदिको पनि सरकारले समयमै मूल्य नतोकिदिँदा कहिलेसम्म जनताले सस्तैमा भारतीय व्यापारीहरूलाई बेच्नुपर्ने हो ? सरकारले बेलैमा चिनी उद्योगीहरूसँग समन्वय गरी उखुको मूल्य नतोकिदिँदा हजारौं किसान वर्षेनि प्रताडित हुँदै आएका छन् । उनीहरूमध्ये कतिपयले उखु उत्पादन गर्नै छोडिदिए । यही स्थिति रहे स्वदेशी चिनी मिलहरूले पनि भोलि भारतीय कृषकहरूबाट चिनीको कच्चा मालका रूपमा उखु आयात गर्नुपर्ने स्थिति आउन सक्छ । उनीहरूले राज्य र उद्योगपतिहरूबाट कहिलेसम्म यो उपेक्षा र शोषण खेपिरहने ?


एकातिर सरकार स्याउ र सुन्तलाको कलमी बिरुवा वितरण गर्छ, अर्कोतिर उत्पादित स्याउ प्रतिकिलो १५ रुपैयाँमा पनि बिक्री नभएर गाईभैंसीलाई कुँडो र खोले ख्वाउनुपर्ने बाध्यात्मक स्थिति सिर्जना भएको छ । नेपालीहरू महंँगै भए पनि स्वदेशी तथा ताजा वस्तुलाई महत्त्व दिन्छौं । त्यसैले पनि बजारमा नेपाली उत्पादनको खोजी हुने गर्छ । बजार गएर नेपाली स्याउ खोज्दा भेट्दैनौं । तर विदेशमा उत्पादित स्याउ फेला पर्छ । नेपाली स्याउ, सुन्तलाहरू यातायात सुविधाको अभावमा, राज्यको उपेक्षाका कारण वा अन्य कुनै कारणले ओझेलमा परिरहँदा स्वदेशी उत्पादनको प्रवर्द्धन कसरी होला ?
– डा. धनपति कोइराला, कावासोती, नवलपुर

प्रकाशित : भाद्र २५, २०७६ १२:२१
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?