के हुन् नयाँ संसद्का प्राथमिकता ?

अघिल्लो संसद्को कार्यकाल सकिँदा २७ वटा विधेयक पारित हुन बाँकी थिए, तीमध्ये नागरिकता, निजामती कर्मचारी, सत्य निरुपण तथा मेलमिलापसँग सम्बन्धित लगायत महफ्वपूर्ण विधेयकहरु सरकारले तत्काल अघि बढाउनुपर्ने स्थिति छ
घनश्याम खड्का

काठमाडौँ — निर्वाचित संघीय संसद्को पहिलो अधिवेशन सोमबार बस्दै छ । सभामुख र उपसभामुखबिनाको संसद्को पहिलो अधिवेशन ज्येष्ठ सदस्य पशुपतिशमशेर राणाको नेतृत्वमा सुरु हुनेछ, जसले मंगलबार सरकारले लिने विश्वासको मतको प्रक्रिया तय गर्नेछ ।

बैठकको कार्यप्रक्रिया र एजेन्डा तय गर्न संसद् सचिवालयले ज्येष्ठ सदस्य राणाकै नेतृत्वमा शुक्रबार सर्वदलीय बैठक आह्वान गरेको छ ।

सुरुका औपचारिक प्रक्रिया सकेपछि संसद्ले लामो समयदेखि थाती रहेका केही पेचिला मुद्दालाई किनारा लगाउनुपर्नेछ । ‘पहिलो अधिवेशनअघि नै संसद्ले सभामुख पाइसक्ला भन्ने आशा थियो तर त्यो हुन सकेन,’ पूर्वसभामुख सुवास नेम्वाङ भन्छन्, ‘सरकारले विश्वासको मत लिएपछि र राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपतिलगायत संवैधानिक पदहरूको निर्वाचन भएपछि संसद्ले आफ्नो खास काम अर्थात् विधेयकहरूको निर्माणमा जुटिहाल्नुपर्ने स्थिति छ ।’

संविधान कार्यान्वयन र शान्ति प्रक्रियालाई टुंगोमा पुर्‍याउने कामसँग सम्बन्धित विधेयकहरू सक्दो छिटो निर्माण गर्नुपर्ने नयाँ संसद्को जिम्मेवारी भएको नेम्वाङले बताए । अघिल्लो संसद्को कार्यकाल सकिँदा २७ वटा महत्त्वपूर्ण विधेयक पारित हुन बाँकी थिए । संसद् सचिवालयका सहायक प्रवक्ता दशरथ धमलाका अनुसार राष्ट्रिय सभामा दर्ता भएर प्रतिनिधिसभामा पुगेका ५, प्रतिनिधिसभामा दर्ता भएर राष्ट्रिय सभामा रहेका १ र प्रतिनिधिसभामा दर्ता भएर प्रतिनिधिसभामै रहेका २१ वटा विधेयक गत असोज १ मा संसद्को कार्यकाल सकिँदासम्म पारित हुन सकेनन् । संसद् सकिएपछि ती सबै शून्य अवस्थामा पुगेका छन्, जसलाई सरकारले तत्काल

संसद्मा पेस गर्न जरुरी रहेको कानुनविद्हरूको बुझाइ छ । ‘धेरै महत्त्वपूर्ण कानुन अलपत्र अवस्थामा छन्, तिनलाई सक्दो छिटो संसद्ले पारित गर्नुपर्छ,’ कानुन आयोगका पूर्वअध्यक्ष तथा पूर्वकानुनमन्त्री माधव पौडेल भन्छन्, ‘त्यसका लागि सरकारको साथ संसद्लाई चाहिन्छ ।’

कतिपय कानुनलाई सरकारले अध्यादेश ल्याएर खलबल्याएकाले तिनलाई तत्काल विधेयकका रूपमा पेस गरेर विरोधाभासहरूलाई सम्बोधन गर्नुपर्ने उनको बुझाइ छ । तत्कालीन ओली सरकारले २०७७ मा संवैधानिक परिषद्सम्बन्धी अध्यादेश ल्याएर अख्तियार, मानवअधिकार आयोगलगायत १३ वटा संवैधानिक निकायमा ५१ जनालाई विवादास्पद नियुक्ति गरेको थियो, जसबारेको मुद्दा सर्वोच्च अदालतमा विचाराधीन छ । संवैधानिक निकायजस्तो राज्यलाई निगरानी गर्ने अंगमा देखिएको यो कानुनी अड्चनलाई आउने दिनमा लम्बिन नदिन सरकारले तत्काल विधेयक ल्याउनुपर्ने र त्यसलाई संसद्ले तुरुन्त पारित गर्नुपर्ने पौडेलले बताए ।

अपराध संहिता तथा देवानी संहिताका धेरै विधेयक संशोधन गर्न दुई वर्षअघि नै कानुन आयोगले सरकारलाई सिफारिस गरेको थियो । त्यसअनुसार महिला हिंसा, गोपनीयताको हक रक्षालगायतका विषयमा संहितामा भएका मौजुदा व्यवस्थालाई संशोधन गर्न संसद्मा विधेयक दर्ता भएका थिए । त्यस्तै, देउवा सरकारले नागरिकतासम्बन्धी विधेयकलाई अध्यादेशबाट ल्याउन खोज्दा राष्ट्रपतिबाट रोकिएको थियो । ‘अब त्यो विधेयक पनि शून्यमा पुगेकाले नयाँ विधेयक तत्काल ल्याउनुपर्नेछ,’ नेम्वाङ भन्छन्, ‘त्योभन्दा पनि महत्त्वपूर्ण विधेयक शान्ति प्रक्रियालाई टुंगोमा पुर्‍याउनका लागि चाहिने सत्य निरूपण तथा मेलमिलापसँग सम्बन्धित छ, त्यसलाई पनि सरकारले तुरुन्त पेस गर्नुपर्छ ।’ निजामती विधेयक पनि विवादै विवादमा अल्झिएर अघिल्लो कार्यकालभर संसद्ले पारित गर्न सकेन ।

त्यस्तै, तीन तहका सरकारले बनाएका कानुनलाई समायोजन गर्नका लागि ‘कानुन व्याख्यासम्बन्धी ऐन, २०१० लाई संशोधन गर्न कानुन आयोगले विधेयक तयार पारे पनि त्यो संसद्बाट पारित हुन सकेको छैन । त्यसलाई पनि तुरुन्त पारित गर्ने नयाँ संसद्को प्राथमिकता हुनुपर्ने पौडेलले बताए । ‘सरकारले संवैधानिक पदाधिकारीको सुनुवाइसम्बन्धी ऐन पनि बनाएको छैन,’ पौडेलले भने, ‘यसलाई पनि संसद्मा अविलम्ब छलफलका लागि पेस गर्नुपर्ने जरुरी छ ।’

त्यस्तै, नयाँ संविधानको व्यवस्थाअनुसार देशमा महाभियोगसम्बन्धी कानुन पनि छैन जो नहुँदा निकै अन्योल सिर्जना हुने गरेको छ । त्यसलाई पनि पारित गर्नु नयाँ संसद्को प्राथमिकतामा पर्नुपर्ने कानुनविद्हरूको राय छ ।

प्रकाशित : पुस २२, २०७९ ०७:५६
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

प्रधानमन्त्रीले चासो नदिँदा जनगणनाको नतिजामा ढिलाइ

गणेश राई

काठमाडौँ — सरकारको हरेक अंग र निकायको आधारभूत उद्देश्य नागरिकको जीवनस्तर उकास्ने नीति, योजना तथा कार्यक्रम निर्माण गरी कार्यान्वयन गर्ने हो । त्यसका निम्ति मुलुकको जनसंख्या प्रमुख आधार मानिन्छ । जनसंख्याको सवालमा अमेरिकाका सोह्रौं राष्ट्रपति अब्राहम लिंकनले भनेका थिए, ‘हामी कहाँ छौं र कता लाग्दै छौं भन्नेमात्र थाहा पायौं भने पनि हामीले के गर्ने र कसरी गर्ने भनेर बढी राम्रोसँग निर्णय लिन सक्नेछौं ।’

मुलुकमा १२ औं राष्ट्रिय जनगणना २०७८ सम्पन्न भएको चौध महिना बितेको छ । तत्कालीन केन्द्रीय तथ्यांक विभागले सम्पन्न गरेको जनगणनाको प्रारम्भिक नतिजा गत माघमा प्रकाशित गर्‍यो । प्रारम्भिक नतिजाअनुसार मुलुकको कुल जनसंख्या २ करोड ९१ लाख ९२ हजार ४ सय ८० छ । भौगोलिक आधारमा हिमाली भेगमा ६ दशमलब ०९ प्रतिशत बसोबास गर्छन् । पहाडमा ४० दशमलब २५ प्रतिशत र तराई भूभागमा ५३ दशमलब ६६ प्रतिशत बस्छन् । अन्तिम नतिजामा केही थपघट हुने जनाइएको छ । तर, अन्तिम नतिजा नआउँदा एघार वर्षअघिको तथ्यांककै आधारमा नीति, योजना तथा कार्यक्रम नै लागू भइरहेका छन् ।

देशको समग्र र प्रदेश तथा स्थानीय तहगत आधारमा जातिजाति, भाषा, धर्म, सामाजिक, आर्थिकलगायत विविध पक्षको नतिजा आउन बाँकी छ । सरकारले गत भदौमा तथ्यांक ऐन, २०७९ जारी गरेपछि प्रधानमन्त्री कार्यालय मातहत रहने गरी राष्ट्रिय तथ्यांक कार्यालय बनेको छ । तर प्रधानमन्त्री स्वयंले समय दिन नसक्दा जनगणनाको तथ्यांक सार्वजनिक हुन ढिलाइ भएको कार्यालयका अधिकारीले जनाएका छन् । जनसंख्याविद् योगेन्द्र गुरुङले धेरै निकाय, संघसंस्था, व्यक्तिले जनगणनाको नतिजा कुरिरहेको बताए । ‘जनगणनाको नतिजा जतिसक्दो चाँडो आओस् र प्रयोग गरौं भन्ने व्यग्र प्रतीक्षा गर्ने विश्वविद्यालयदेखि विभिन्न निकाय छन्,’ प्राध्यापक गुरुङले भने, ‘नयाँ ऐनअनुसार प्रधानमन्त्री मातहत रहेकाले राष्ट्रिय तथ्यांक कार्यालयले सरकारले यसको मर्म बुझ्न जरुरी देखिन्छ ।’

हरेक पालिका वर्षमा दुईवटा सभा बसेर नीति, योजना, कार्यक्रम बनाई बजेट विनियोजन गर्छन् । ओखलढुंगाको मानेभन्ज्याङ गाउँपालिका प्रमुख ज्ञानेन्द्र रुम्दाली राई यकिन तथ्यांकको अभावमा सकस भएको बताउँछन् । ‘जनसंख्याको यकिन तथ्यांक नहुँदा योजना निर्माण र स्रोत बाँडफाँट गर्न समस्या भएको छ,’ उनले भने, ‘यदि नयाँ तथ्यांक पाएको भए, त्यसैका आधारमा नयाँ योजना लिएर अघि बढ्थ्यौं ।’

नेपाल नगरपालिका संघका अध्यक्ष भीमप्रसाद ढुंगानाले बाह्र वर्ष पुरानो तथ्यांकले योजना तर्जुमा गर्न अन्योल सिर्जना गरेको बताए । ‘पुरानो तथ्यांकले वडासभा, पालिका सभालाई प्रभावित तुल्याएको छ,’ उनले भने, ‘हरेक वडाको यकिन तथ्यांक चाहिन्छ । त्यो नहुँदा स्थानीय खानेपानी योजना तर्जुमा गर्नसमेत गाह्रो भइरहेको छ ।’

विभागका पूर्वउपमहानिर्देशक रुद्र सुवाल जनगणनाको नतिजा चाँडो प्रकाशित भएमा सरकारका विभिन्न निकाय र तहलाई नीति, योजना तर्जुमा गर्न सहज हुने बताउँछन् । ‘जनताकै निम्ति कार्यान्वयन गर्ने नीति, योजना निर्माणका निम्ति सान्दर्भिक हुन्छ,’ उनले भने, ‘आम मान्छे, केडेमियाहरूले त्यही तथ्यांकका आधारमा अध्ययन, अनुसन्धान गर्छन् । जति ढिलो भयो त्यसको सान्दर्भिकता कम हुन जान्छ ।’

तथ्यांक कार्यालयले गत असोजमा तथ्यांक सार्वजनिक गर्ने लक्ष्य लिएको थियो । मंसिरमा संघ र प्रदेशको चुनाव हुने भएपछि नतिजा पछाडि धकेलिएको थियो । चुनावलगत्तै तत्कालीन प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवाबाट नतिजा सार्वजनिक गर्ने कार्यक्रम तय भएको थियो । राजनीतिक परिदृश्य बदलिएसँगै पुष्पकमल दाहाल प्रधानमन्त्री बनेपछि जनगणनाको नतिजा सार्वजनिक गर्ने समयतालिका पाउन नसकेको जनाइएको छ । ‘प्रधानमन्त्रीज्यूले विश्वासको मत लिनुभएपछि मात्र जनगणनाको नतिजा सार्वजनिक गर्ने समय मिल्ने भएको छ,’ कार्यालयका निर्देशक ढुण्डीराज लामिछानेले भने, ‘राज्यलाई नयाँ तथ्यांक चाहिएको छ । संघ, प्रदेश र स्थानीय तहको तथ्यांक विश्लेषणको काम भइरहेको छ ।’ १९६८ सालमा पहिलो जनगणना भएको थियो । त्यसयता हरेक दस वर्षमा जनगणना हुँदै आएको छ । अन्तर्राष्ट्रिय प्रचलन र वैज्ञानिक हिसाबले नेपालमा पहिलो पटक २०१८ सालको जनगणना देशभर एकै समयमा भएको थियो । त्यसयता सातवटा जनगणना अन्तर्राष्ट्रिय मान्यताअनुकूल सम्पन्न भएका थिए भने असार ८ गतेलाई ‘जनगणना दिवस’ कायम गरिएको थियो ।

कोभिड–१९ महामारीको दोस्रो लहर फैलिएपछि १२औं राष्ट्रिय जनगणना निर्धारित मितिभन्दा पाँच महिना पछि धकेलिएको थियो । ०७८ जेठ २५ गतेबाट असार ८ गतेभित्र सम्पन्न हुनुपर्नेमा कात्तिक २५ गतेबाट मंसिर ९ गते सम्पन्न भएको थियो ।

प्रकाशित : पुस २२, २०७९ ०७:५५
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×