पृथ्वी एक्सप्रेस

पृथ्वीको हरियो कपालसँग

पृथ्वीको सुवासिलो छालासँग

पृथ्वीको गहिरा र नीला ताल आँखासँग

सिङ्गै पृथ्वीसँग प्रेम गरेको हुँ मैले

पृथ्वीका माछा र गोहीहरु

पृथ्वीका हात्ती, घोडा र चराहरु

पृथ्वीका गँड्यौला र स–साना कीराहरु

सबै सबैसँग प्रेम गरेको हुँ मैले

धमिरा लागेको छ अहिले यो प्रेममा

छुट्दै छुट्दै गइरहेछ पृथ्वी र मेरो हात

पृथ्वी– मात्र एउटा टाउको

पृथ्वीको टाउकोमा चढेर

पृथ्वीका दुइटै कान निमोठी निमोठी

वेगवान् हुइँकाइएको छ पृथ्वीलाई

पृथ्वीको टाउकोमा ड्र्रिल गरी गरी

पृथ्वीको गिदी निकालेर

पोतिएको छ पृथ्वीकै निधारमा

चिहानै चिहान खनिएको छ पृथ्वीको टाउकोमा

डायनोसरको हड्डी यहीँ पुरिएको छ

यहीँ गाडिएको छ ह्वेल माछाको पुर्खा

देखिरहेछु सदियौँदेखि

पृथ्वीका गहिरा–गहिरा घाउ/चोटहरु

पृथ्वीको दाँत निकालेर

मोती झुन्डाइएको छ पृथ्वीकै कानमा

पृथ्वीका हरिया रौं उखेलेर

तालु बनाइएको छ पृथ्वीलाई

पृथ्वीको नाकको प्वालमा

कोचिएका छन् विस्फोटक मिसाइलहरु

पृथ्वीको आँखाको नीलो गहिराइ

टालिएको छ प्लास्टिकले

पृथ्वीको टाउकोमा कुँदिरहेका यति धेरै तरंग

तरंगमा लट्किरहेका चराहरु

यति धेरै रफ्तार र चिच्याहट

फिक्का भएको छ पृथ्वीको मासुको रङ

जमेको सहस्र हिउँ–आँसु पग्लिएर

गालामा आँसुको बाढी बगाउँदै

अनवरत रोइरहेछ पृथ्वी

पृथ्वीको चाउरिएको निधार हेर्नुहोस्

हेर्नुहोस् पृथ्वीको छाला मरेको गोरू–काँध

पृथ्वीलाई प्रेम गर्नु

आफैंलाई प्रेम गर्नु हो

तर, तिनीहरु पृथ्वीको टाउकोमा चढेर

पृथ्वीका दुइटै कान निमोठी निमोठी

अलमस्त हुइँकाइरहेछन् पृथ्वीलाई

ठोक्ने हुन् कि बृहस्पतिसँग ?

लगेर झोस्ने हुन् कि सूर्यको रापमा ?

न हाल्ने हुन् कतै ब्ल्याक होलमा ?

कसरी कल्पना गरुँ

डायनोसरसँगै चिहानमा मेरो हड्डी गाडिने समय ?

कसरी लेखूँ ?

पृथ्वीको नाममा

अन्तिम कविताको अन्तिम हरफ

धमिरा लागेको छ अहिले पृथ्वी र मेरो प्रेममा

छुट्दै छुट्दै गइरहेछ पृथ्वी र मेरो हात ।