हुमानसिं भुजेलको भैंसी–प्रेम

संसारै लगेको बाढीले लगेको भैंसी

अचानक भेटियो भन्ने थाहा पाउनासाथ

हुमानसिं हामफाल्दै भैंसी भेट्न पुगे ।

हुमानसिंलाई देख्नासाथ भैंसी बर्बरी रोयो

आफ्नो प्राणप्यारी भैंसीको यस्तो हाल देखेर

हुमानसिंको कण्ठ अवरूद्ध भयो ।

मृत्युको मुखबाट भैंसी थुतेर ल्याउने त्यो देवदूतलाई

हुमानसिंले करूणामयी धन्यवाद दिए

त्यो देवदूतजस्तो युवाले सूर्यजस्तो उज्यालो मुस्कान फर्कायो ।

तब हुमानसिंलाई पछ्याउँदै भैंसी हेलम्बू फर्कियो

हुमानसिं र भैंसी

बाढीले बगाउन बाँकी आफ्ना साविक थातथलोमा बस्न थाले ।

माथि उल्लिखित घटना

कथा भइनसक्दै

गाउँमा एक दिन

हुमानसिं र भैंसीबीच यस्तो संवाद भएको खबर फैलियो :

हुमानसिंले दिएको मकैको खोले चाटचुट पारेर उग्राउँदै

भैंसीले भनी रे–

हुमानसिं !

यहाँ बाढी आउनु अघिल्लै दिन

माथि हिमालबाट हुर्रिंदै एउटा काग

ऊ त्यो चिलाउनेको रुखमा बिसाएको थियो

अत्तालिँदै

उतिबेलै त्यो कागले भनेको थियो–

बाढी आउँदै छ, भाग् भैंसी भाग्  !

त्यही साँझ

ऊ त्यो उन्यु, सालिम्मो र वनमारा हल्लाउँदै गएको सर्पले

भनेको थियो– बाढी आउँदै छ, भाग् भैंसी भाग्  !

त्यसपछि,

भ्यागुता, छेपारो, किथ्रा, जुरेली, ढुकुर, फिस्टा

सबै–सबैले नारा लाएका थिए– बाढी आउँदै छ ! बाढी आउँदै छ  !!

तब मैले

आकाशमा मडारिइरहेको बादललाई सोधेको थिएँ–

के साँच्चै बाढी आउँदै छ... ?

उसले निस्फिक्री भनेको थियो–

हो, पृथ्वीमा मनपरि गर्नेहरुविरूद्ध हामी एकजुट हुँदै छौं

बाढी अवश्य आउनेछ !

हुमानसिं  ! त्यसपछि मैले तिमीलाई रातरातभर कत्ति पुकारेँ हुँला  ?

के तिमी,

मृत्युबोधअघिको अन्तिम अनुनयको कल्पना गर्न सक्छौ... ?

जब बिहान घाँस दिन आयौ

मैले दाम्ला चुडाउँलाझैं गरी बेलिविस्तार लाएँ

तर, तिमीले मेरो पशु–बाक्के बुझेनौ

बार्दलीबाट आँगनको मगन्तेलाई भिख फ्याँकेझैं

पराल फ्याँकेर गइहाल्यौ ।

त्यही बेला मलाई महसुस भयो–

कि, हामी दुईको प्रेमबीच खास दूरी छ

हो, पशु र मानिसको प्रेमबीच दूरी छ ।

म तिम्रो भाषा बुझ्छु

र त युगौंदेखि,

म तिमीसित छु

तिमी मेरो भाषा बुझ्दैनौ

त्यसैले त तिमी मलाई यसरी अछुतसरह

गोठ, खेत, बारी, बगरमा छाड्छौ ।

जब मलाई त्यो दिन बाढीले बगायो

हजार मृत्युसित जुध्दै, तर म बाँचें

किनभने मेरो पेटमा बच्चा थियो ।

अफसोस  !

मैले तिमीलाई

तिम्रो हातमा मेरो जीवित बच्चा थमाउन सकिनँ ।

तर हुमानसिं  ! म भैंसी हुँ, मलाई विश्वास गर  !

तिम्रो दुःखमोचनका लागि म तिमीलाई

मेरा सारा सन्तानहरुको बलिदान दिन तयार छु ।

किनभने–

म तिमीलाई

पशु–प्रेम गर्छु ।

म मानिसलाई प्रेम गर्ने पशु हुँ

त्यसैले म तिमीसमक्ष

आफैंलाई भोग दिन तयार छु ।

...अहो !

एउटा विस्मयकारी मौनतापछि

चिच्याए हुमानसिं भुजेल–

ए मेरी काली भैंसी... !

म तेरो जीवनभित्र आफ्नो जीवन घिसार्दै

यहाँसम्म आइपुगेको बूढो हुमाने हुँ !

तँ मेरी प्रिया होस्, तर आमा समानकी

यो जुनीमा अब मलाई

तेरो प्रेमसिबाय अरु केही स्वीकार्य छैन ।

अब म मेरो जीवनलाई महायात्रा बनाउन चाहन्छु

तँ त बगिस् मात्रै बाइस किलोमिटर

म अनन्त बग्न चाहन्छु तेरो प्रेमको बाढीमा

त्यसैले त–

जीवनभर सोहोर्न तयार भएको छु तेरो गोबर

सुँघ्दै गन्ध प्रेमले यी औंलाहरुमा ।