कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement
२५.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १३४

आमा

राबत

झरीको एक बिहान
आकाश नै धर्तीमा झरिरहेको बेला
तिमी भने आकाशतिरै गयौ
आमा, तिमी आकाश भयौ !
अब कसरी छुनु मैले आकाशलाई ?

आमा

आकाशमा छन् जूनतारा

अब तिम्रो सहारा

आकाशमै डुल्छ घाम

म एक्लो पो कता जाम्

न छ मसँग, तिम्रो कान्छीऔंला

न छ मसँग, तिम्रो मुटुको दरी

न छ मसँग, मैले ऐना हेर्ने तिम्रो आँखा

म त केवल

तिम्रो सम्झनालाई अघि लगाएर

पछिपछि कुदिरहेछु– यो संघर्ष–लोकमा

आमा, के आकाशबाट म देखिन्छु ?


कहिलेकाहीँ लाग्छ–

उधारो रासनपानीका निम्ति

किरानापसलेसँग याचना पो गर्दै छौ कि !

कहिलेकाहीँ लाग्छ–

बाउको कुटाइले मामाघरतिर पो भाग्यौ कि !

कहिलेकाहीँ लाग्छ–

मेरो पढाइको ऋण तिर्न

ढुङ्ग्री फुकालेर साहुको ढोकामा पो पुग्यौ कि !

र, कहिलेकाहीँ लाग्छ–

यो लठ्ठु छोरोलाई हल गाँसिदिन

कुटुम्बहरुको दैलो पो चहार्दै छौ कि !

तर अहँ,

कहीँकतै देख्तिनँ तिमीलाई

कहीँकतै भेट्दिनँ तिमीलाई ।


भदौको एक बिहान

जगत्ले नै आकार लिइरहेको बेला

तिमी भने अन्धकारमा विलीन भयौ

आमा, तिमी निराकार भयौ !

अब कसरी देख्नु मैले निराकारलाई !


अझै पनि

भीरपाखाहरुमा सुनिने दुःखको स्वर

तिम्रैजस्तो लाग्छ !


अभावको साँझमा

भन्ज्याङबाट भारी बोकेर झर्ने मधुरो छाया

तिमीसँग दुरूस्तै मिल्छ !


काखमा नानी च्यापेर

खोला किनारमा गिट्टी कुटिरहेका

ती आमाका अनुहारहरु

ठ्याक्कै तिम्रैजस्ता लाग्छन् !

आमा, के तिमी अझै यतैकतै छौ र ?


जीवनका हरेक बिसाउनीहरुमा

मलाई हाँस्न मात्र सिकाएर

किन रून सिकाएनौ ?

त्यसैले

तिमीबिनाको यो एकान्तमा पनि

म रून जानिरहेको छैन ।

प्रकाशित : वैशाख २५, २०७८ १०:०३
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?