जवाफ कसले दिने ?

चुनाव आउँदा मेरो भोट चल्छ,

हवस मेटाउन मेरो योनि चल्छ ।

मेरो बाको हातले बनेको मूर्ति– मन्दिरमा भगवान् मानिन्छ ।

मेरी आमाले सिएको लुगाले तिम्रो इज्जत ढाकिन्छ ।

मेरो दाइले बनाएको जुत्ताले तिम्रो मर्यादा उचाल्छ ।

मेरै भाइको धुनमा तिमी धनी रे संस्कृतिको

हिजो जोगाउने त म थिएँ

तर, तिमीले रचेको इतिहासमा म किन अटिनँ ?

जवाफ कसले दिने ???

वर्षौंदेखि खोलाको किनारामा भोकै छु म

सदियौंदेखि तिम्रो सभ्यतामा नाङ्गै छु

छाना र खानाको लागि मात्र म सधैँ रूनुपर्ने ?

ए हजुर ! मलाई पनि त भोक लाग्छ,

मलाई पनि त लाज लाग्छ

म कहाँ जाऊँ भोकै–नाङ्गै तड्पिँदै ?

तिमी किन मलाई आफूजस्तै ठान्दैनौ ?

जवाफ कसले दिने ???

जन्मिने द्वार एउटै,

जन्मेको धरती एउटै,

फेर्ने सास एउटै,

बाँचुन्जेल पनि शाश्वत एउटै,

मरेपछि लास एउटै

मरेर पुग्ने गन्तव्य उही

अब भन, म अछूत कसरी ?

श्रम, सीप सबै चल्दा

मैले छोको पानी नचल्ने किन ?

जवाफ कसले दिने ???

तिमी जाबो ६ महिना लामो

लकडाउनको कुरा गर्छौ

म युगौंदेखि छु क्वारेन्टिनमा

आफैंले आफैंलाई गुम्स्याएर

आफ्ना इच्छा, चाहना र भावनालाई

तिम्रा नीति र नियमले थिचेर

मेरा सपनाका पखेटा तिमीले भाँचिदियौ

आफैंले आफैंलाई कच्याककुचुक्क पारी

तिमीले बनाएको भेदभावको जन्जिरभित्र

म एक्लै बस्न बाध्य छु

जहाँ आत्मसम्मानको सास फेर्ने अक्सिजन छैन,

सपनाको बीउ रोप्ने माटो छैन ।

मेरो वरिपरि पर्खालै–पर्खाल छन्

बेरोजगारी, अशिक्षा गरिबी र भेदभावका

जसलाई भत्काउन साहसको प्रकाशसमेत पुग्दैन

म भित्रभित्रै तोडिएको छु

तिमी बाहिर कसरी समृद्धिको कुरा गर्छौ ?

जवाफ कसले दिने ???

प्रिय सरकार !

म सवालै–सवालको वालमा खडा छु

को ? के ? कहाँ ? कहिले ? कसरी ? किन ? अनि कहिलेसम्म ?

यस्ता हजारौं प्रश्न छन्, सोध्नुपर्ने ।

तर, आज केही प्रश्नको उत्तर तिमीले दिनैपर्छ

म को हुँ ?

म अमान्छे भइरहँदा तिम्रो समाजमा

तिमी कुन समाजवादको कुरा गर्छौ ?

मलाई ढुङ्गे युगमै छोडेर

तिमी कसरी विकासवादका कुरा गर्छौ ?

मेरो पिल्सिएको छातीमा टेकेर

तिमी कस्तो समानताको कुरा गर्छौ ?

तिमी भन मलाई, अब न्याय दिन्छौ कि ?

म नागरिकता जलाऊँ ?

जवाफ कसले दिने ???