बिछोड : एक व्यग्रता

यी निर्जीव भव्य महलका इँटाहरुमा

भेट्दिनँ म

इँटा बनाउने

ससाना केटाकेटीप्रति स्नेह

अहँ, भेट्दै भेट्दिनँ

इँटा ओसार्ने

ज्यामी दिदीप्रति आदर

गारो लगाउने

डकर्मी दाइप्रति प्रेम

ढलान गर्ने

मजदुर भाइप्रति कृतज्ञता

शोषणको यो

बान्ता छुटाउने दुर्गन्धमा

म कसरी लिऊँ

प्रेम र संवेदनाको सुगन्ध ?

यी लासजस्ता अरट्ठा पर्खालहरुलाई

न कसैको हाँसोको पर्वाह छ, न रोदनको

भड्किलो सजावटमा डुबेका

भावना–रिक्त कोठाहरुका

आँखीझ्यालहरुबाट

अविराम बहिरहन्छन् खेतालाका

थकानका सुस्केराहरु

हरबखत यी सुस्केराहरु

अँठ्याइरहन्छन् मेरो घाँटी

म यदाकदा भौंतारिन्छु

दरबारमार्गको मुख्य सडकमा

भरियाहरु एडिडास, नाइक

र पुमाका जुत्ताको पहाड बोकेर

हतार–हतार हिँडिरहेका हुन्छन्

साहुजीको गोदामतिर

तिनका खुट्टाले धारण गरेका

चप्पलका आर्तनादलाई

गिज्याइरहन्छन् बहुराष्ट्रिय कम्पनीका

ट्रेडमार्कहरु ।

महलका भान्छाहरुमा

मग्मगाउँछ बासमती चामलको भात

व्यञ्जन थरीथरी

स्वाद थरीथरी

डाइनिङ टेबल

ज्युनारकर्ताको प्रतीक्षामा छ

मलाई थाहा छ

बासमती फलाउने किसानलाई

यसको बास्ना लिने हक हुँदैन

कहिलेकाहीं

बासमतीको बास्नाले पनि चिढाउँछ

नपत्याए सोध

एकाबिहानै म्यानहोल पसेका सफाइकर्मीलाई

छुट्नु छ मलाई

यी सारा–सारा शोषणका बास्नाहरुबाट

बिछोडिनु छ मलाई

कठोर जन्जिरबाट

र, फेर्नु छ आजादीको सास

छुट्नु छ कुण्ठित मनोगीतबाट

र, मिसिनु छ दुःखीहरुको सङ्गीतमा

थप्नु छ आफ्ना पाइला

ती नांगा पाइलाहरुमा

जो समानताका जुत्ता

खोज्न युद्धमा हिँडेका छन् ।