तीन प्रेम कविता

तिमी र म

तिमी र म

धेरै टाढा हिउाको सिरकमा

अलिपर पहाडको पछ्यौरीमा

बगानमा बहकिएको हरियाली अनि

बीचबीचमा मात्तिएर, उर्लिएर

सु‌स्ताएको नदीमाकहाँ छैनौं हामी ? तिमी र म...

तिमी र म

क्षितिजका बान्की–बान्कीमा

फुर्किएका पँधेरी, ओत र ओडारमा

झरेका चियाका पात

अनि नदीछेउ

पानी–पानी भएर बहेको पानीमा

कहाँ छैनौं हामी ? तिमी र म...

तिमी र म

सेताम्यमा रंगिएको सासमा

पहाडमा लजाएको परेलीमा

बुटानमा अल्झिएको तुना

अनि

नदीमा उघ्रिएको वेगमा

कहाँ छैनौं हामी ? तिमी र म...

तिमी र म

हेर्दाहेर्दै बन्द भएका आँखामा

मुस्कुराउँदै मन्द भएका ओठमा

हाम्रो स्पर्श, आभा

भावना र आवेगमा

कहाँ छैनौं हामी ? तिमी र म...

मेरा कवितामा

अनन्ततामा, निरन्ततामा

ब्रह्म, विष्णु र महेश्वर––मा

कहाँ छैनौं हामी ? तिमी र म...

तिमीलाई, मलाई के होला ?

यदि मैले तिमीलाई थाहै नदिई

कुनै साँझ तिम्रो न्यानो, गहिरो

श्वास–प्रश्वासको सुवास

अनुभूत गरिदिएँ भने के होला ?

तिमीलाई पत्तै नदिई

तिम्रो अनुपात मिलेर उठेका ओठमा

हलुकासँग स्पर्श गरिदिएँ

या, तिमीलाई थाहै नदिईमेरा दुई हातमा तिमीलाई

सलर्क्कै बेरिदिएँ भने के होला ?

तिम्रो काऽऽऽलो, लामो, रेसादार कपाल

मेरा विनम्र औँलाहरुले कोरिदिएँ

र, त्यो कोरेको कपाललाई हलुकासँग बाटेर

तिम्रो छातीमा सरक्क बिछ्याइदिएँ भने के होला ?

तिमीलाई थाहै नदिई तिम्रो निधारमा

ठूलो, रातो, टीका टपक्क टाँसिदिएँ

या तिमी सपक्क ओछ्यानमा

पल्टिएकी बेला

छेउमै बसेर लोलाइदिएँ भने के होला ?

त्यति नै बेला तिमी निद्राबाट बिउँझियौ

र, म सपनाबाट बिउँझिएँ

अनि

छेउमै शान्त बलिरहेको दियो

आफैँ भर्भराएर दन्कियो भने के

होला ?

न भुल्न सक्छु, न गन्न सक्छु

मेरा उच्छवासका सुवास
कहाँ–कहाँ बतासिए
र, उनका मयूरी उच्छवासले
मलाई कहाँ–कहाँ स्पर्श गरे,
यति धेरै बसेछन् मायाका डोबहरु
न म भुल्न सक्छु, न गन्न सक्छु

यी हातले बेस्कन पक्डिएका धुकधुकीहरू
यी ओठले बिस्तारै बोलेका बातहरु
वसन्तमा बेरिएका सर्पजस्तै
एकाकार भएका आवेगहरु
कहाँ थिए ती, कहाँ गए
न म भुल्न सक्छु, न गन्न सक्छु

कतै बालुवामा हिँडेछु
मेटिएका पाइला मात्र बाँकी छन्
कतै काँडामा जेलिएछु
खाटा बसेका डोब प्रस्टै छन्
कतै आगोले पोलेका खतहरु
अहिले पनि चर्चराउँछन्
जे भए, त्यस्तै, त्यस्तै भए
न म भुल्न सक्छु, न गन्न सक्छु

कतै थपक्क बिछ्याइएका मुटुमाथि
सपक्क पल्टिएछु
कतै हत्केलामा सुम्पिएका आँखामा
सलक्क पौडिएछु
अहिले पनि गहिरो सास लिँदा
फरक–फरक सुवास आउँछ
रंगिन यात्रा हिँडिएछ जिन्दगीमा
न म भुल्न सक्छु, न गन्न सक्छु ।