खुच्चिङ

आफ्नो पूरै आवेग मिसाएर
लगायौ तिमीले मेरो शिरमा पानीको फोहरा
फेरि पनि निभेन मभित्रको उज्यालो
र, देख्तादेख्तै
आखिरमा पानी माटोमै बिलाएर गयो

धूवााको कुइरिमण्डल खडा गर्‍यौ मेरो वरिपरि
र, आध्यारोले मलाई निल्यो भन्ने विश्वासमा
बटुलेर आफ्ना दौंतरीहरु
बन्द कोठामा रमाईरमाई खुच्चिङको गीत गायौ
गीत सकिांदानसकिादै
धूवाा आफैं धुजाधुजा भएर सिद्धियो

म हिंडिरहेकैछु पूर्ववत्
र, फेरिरहेकै छु हरेक पल्ट ताजा सास
म हिंडिरहेकै छु पूर्ववत्
र, भेटिरहेकै छु हरेक सााझ सुरक्षित बास
म हिंडिरहेकै छु पूर्ववत्
र, कमाइरहेकै छु हरेकपल्ट स्वादको नयाा गाास
म हिंडिरहेकै छु पूर्ववत्
र, हुर्काइरहेकै छु हरेक पल्ट नयाा विश्वास र नयाा आस

मैले त तिमीलाई आकाश भयौं भन्ठानेको थिएा
कठै !
तिमी त अझै पातालमै रहेछौ
उहिलेदेखि अहिलेसम्म एकैनास
खुच्चिङको कखरा घोक्नमै समय खर्चंदै रहेछौं
सायद मस्तिष्कमा एोजेरू पलाएको छ तिम्रो
जाऊ ! बेलैमा उपचार गराऊ !
होइन र उपचारमा जान आवश्यक ठान्दैनौ भनें
त्यो पनि ठीकै छ
यथार्थ जेसुकै भए पनि
आत्मरञ्जनको अधिकार सबैलाई हुन्छ
तिमीलाई पनि छ
म, यात्रामा छु! छादैछु
तिमी तिघ्राहरु ठटाएर
नाच ! खुब नाच !
च्याम्पटीजस्तो आफ्नै वृत्तमा घुम्न सिबाय
अरु के नै चाहिन्छ र तिमीलाई खुसी हुन ?
कण्ठस्थै छ नि आफ्नै स्वभाव सङ्लिएको
तिम्रो गीत
गाऊ ! निरन्तर गाइरहू–
खुच्चिङ ! खुच्चिङ !! खुच्चिङ !!!
खुच्चिङ ! खुच्चिङ !! खुच्चिङ !!!

मलाई यत्तिचाहिं अन्दाज छ—
खुच्चिङ !
कुण्ठामा बााच्नेका लागि
सबैभन्दा प्रिय गीत हुन सक्छ !!