पूर्वलडाकुको मदिरा पसल

रातभर निद्रा पर्दैन

तन्द्रामा उही दृश्यहरु नाचिरहन्छन्

रिस उठ्छ, हुन्डरी चल्छ, ऐंठन हुन्छ

आफैंसँग हार्छु

गिलासमा खन्याएर पिउँछु

र चैनले सुत्छु

अचम्भ लाग्छ

कसरी फेरियो समय ?

न्याय र समानताको निम्ति

गोलाबारूद बोकेर डााडाकााडा कुदेको हिजैजस्तो लाग्छ

आाखामा सपनाका चल्लाहरु कोरलेर

रातो घाममुनि

रातो मार्च गरेको हिजैजस्तो लाग्छ

विचित्र लाग्छ

कसरी पछारियो आकाश र

रोकियो नदीको प्रवाह ?

अयोग्य भई फर्केको सााझ

चराहरु तर्सिएर मलिन आकाशतिर उडेका थिए

आलै छ सम्झना

थकथकीले रातभर गााजिरह्यो

मानौं द्वारपाल हो त्यो चार प्रहरको

बुझ्नै सकिना

योद्वा उही हो

कसरी भयो ?

कोही योग्य

कोही अयोग्य ?

हिजोका हाम्रा नायकहरु चिल्लो वाहनमा गुड्न थाले

भाषा फेरियो

उठबस फेरियो

वर्गशत्रुलाई गोलीले उडाउन प्रशिक्षण दिनेहरु

मञ्च, मन्त्रालय, संसद्, निवासमा,

कमिसनखोर, मदिरा व्यापारी र करछलीसाग देखिन थाले

कसरी बिर्सूं ?

मदिरा बेचेकोमा

कृष्ण गुरूङको भाटा कारबाही

पिंडुलाको सुम्ला समाउादै कस्तरी थुचुक्कै बसेथ्यो ऊ

कस्तरी थर्थराउादै आसु चुहाएथ्यो ?

र हात जोड्दै माफी मागेथ्यो ?

आखिर ऊ बा थियो

सन्तानको भविष्यले सायद उनलाई गलाएथ्यो

छोरीेहरुका अगाडि कस्तरी

लाज र भयले कालोनीलो भाथ्यो ?

कमरेड सम्झनाले कृष्णको स्वास्नीको टाउकोमै

मदिरा खन्याइदिइन्

अचम्म, उनी डराइनन् बरू

अवाक् देखिइन्

मानौं प्रश्न गर्दै छिन्

मैले के ठूलो त्यस्तो अपराध गरें ?

एक दिन

मेरो अगिल्तिर पनि उभियो

जीवनका क्रूर पृष्ठहरु

मानौं मैले परीक्षा दिनैपर्छ

जहान पाल्नैपर्‍यो

मन निचोरेर टिनको बाकसबाट

निखिा्रदै गएको अयोग्य लडाकु भत्ता निकाले

सााझ सहरको साागुरो गल्लीमा बोर्ड झुन्डियो

सर्वहाराको मुक्तियात्रामा निस्केको म...

आफ्नो शिर त्यति नुहेको कहिल्यै देखिना

त्यो रात बेस्सरी रोएा

हप्ता, महिना, वर्ष बिते

पसल चलेकै छ

कमिसनखोर, भ्रष्ट कर्मचारी, राजनीतिकर्मी

पत्रकार, वकिल, विद्यार्थी,

खाडी उड्ने युवा

असफल प्रेमी

र क्रान्तिकारी कवि

सबै खाले ग्राहकहरु आउाछन्

जहान पालेकै छु

तर निद्रा फर्काउन सकिना

ग्लानिले थिच्छ

पश्चात्तापले पोल्छ

कृष्णको निन्याउरो अनुहार सम्झनाको पर्दामा घुमिरहन्छ

उसका छोरीहरुका चारजोर भयग्रस्त आाखाले लखेटिरहन्छ

फेरि आफैंसाग हार्छु र

ओछ्यानबाट उठ्छु ।