चिन्ता

राज्यको नुनयुक्त पसिनाले भिजेर

अलिकति गन्हाउनेछ व्यवस्था

तर खोल्नेछौ जुत्ता–मोजा ।

यसरी फेरि बेनाम र रित्तो हुनेछौ तिमी,

कामका लागि ज्यानै दिन तयार भए पनि

सक्किसकेछ तिम्रो काम यो देशमा

अब थापेर अन्तिम किस्ता तनाखा

थम्थमाउने कोसिस गर्नेछौ

उफ्रिरहेका सपनाहरुलाई ।

भोलिबाट फेरि

आधा पेट खाएर वा भोकै

नयाा रोजगारीको खोजीमा

निस्किनुपर्नेछ तिमीले डेराबाट

व्यवस्थाले सोच्नेछैन—

तिमी फर्किएका छौ भर्खरै

सुरक्षाको पहिलो घेराबाट ।

तिमीहरु चाहिरहेछौ—

कसैले त सोचिदेओस् तिम्राबारेमा,

तर भाइबैनीहरु १

उति चिन्तित छैन म

म्यादी प्रहरीहरुका बारेमा ।

यसबेला मलाई

अरु कसैको चिन्ता छ ।

विजय र्‍यालीको बाजागाजा

र हर्ष उन्मादले प्रदूषित वातावरणमा

म सोचिरहेछु—

मजस्तै ती करोडौं ‘प्रजा’ हरुको बारेमा,

सदिंयौदेखि जो छन् दासताको जालमा

तर बनाइएकै छन् ‘म्यादी नागरिक’

कालाकाला कालखण्डको अन्तरालमा !