संन्यासको संघार

यही पोजिसनमा रहेर नेपाली टोलीको मेन्टरका रूपमा पछिल्लो करिब नौ वर्ष जिम्मेवारी बहन गरिरहेका खेलाडी हुन्, इम रानामगर । पाँच वर्षयता उनमा कप्तानको अतिरिक्त जिम्मेवारी पनि छ ।

नेपाली भलिबल टिमका सबैभन्दा पाका र अनुभवी खेलाडी हुन्, इम । राष्ट्रिय टोलीको महत्त्वपूर्ण सदस्य रहेका उनले करिअरको सुरुआती समयमा स्पाइकर भएर खेले । चार वर्ष नेपाली बीच भलिबलमा एकछत्र राज गरेका उनले कुहिनो र काँधको समस्या आएपछि पोजिसन परिवर्तन गरेका हुन् । वास्तवमा लिफ्टर पोजिसनमा उनले राष्ट्रियदेखि नेपाल पुलिस क्लबको टिममा महत्त्वपूर्ण योगदान दिएका छन् ।

स्पाइकर र लिफ्टरको भूमिकाको अन्तर कस्तो रह्यो त ? पाँचौं सेन्ट्रल जोन भलिबलमा व्यस्त भएका बेला इमले भने, ‘खासमा स्पाइक पोजिसनमा खेल्नेलाई धेरैले चिन्दारहेछन् । फुटबलमा स्ट्राइकर भनेजस्तै । तर, भलिबलमा लिफ्टरको महत्त्व बुझ्नेले मात्र थाहा पाउँछन् । रिसिभ राम्रो भयो भने लिफ्टरले राम्रो बल पाउँछ, लिफ्टरले राम्रो बल दियो भने स्पाइकरले राम्रो सट प्रहार गर्न सक्छ ।’ कास्कीका इमले २०५८ सालमा वीरेन्द्र शिल्ड प्रतियोगिता खेलेका थिए । स्थानीय र क्लबस्तरमा उत्कृष्ट स्पाइकरका रूपमा चिनिन थालेपछि २०६२ सालमा नेपाल पुलिस क्लबमा अनुबन्धित भए । त्यसपछि नै हो उनको करिअरले छलाङ मारेको । पुलिस क्लबमा आबद्ध भएको अर्को वर्ष राष्ट्रिय टोलीको क्याम्पमा परेका उनलाई उमेर र अनुभवको कारण देखाउँदै अन्तिम टोलीमा छनोट गरिएन ।

त्यसपछि बीच भलिबलमा लागेका इम
नेपाल पुलिस क्लबलाई तीनपल्ट राष्ट्रिय च्याम्पियन बनाउँदा सबै संस्करणमा उत्कृष्ट खेलाडीका रूपमा दरिए । बीच भलिबलमा स्थापित उनले भलिबलको राष्ट्रिय टोलीबाट भने सन् २०१० मा बंगलादेशमा भएको ११ औं दक्षिण एसियाली खेलकुद (साग) मार्फत डेब्यु गरेका थिए ।‘राष्ट्रिय टिममा नपरेपछि प्रेम भण्डारी र मेरो जोडीले पुलिस क्लबका लागि बीच भलिबलमा धेरै सफलता दिलायौं । पछि सञ्जय अर्यालसँग पनि मैले बीच भलिबल खेलें । सबै प्रतियोगितामा म उत्कृष्ट खेलाडी बनेको छु,’ ३३ वर्षीय इमले थपे, ‘पुलिस क्लबबाट २३ औं राष्ट्रिय प्रतियोगितादेखि अहिलेसम्म खेल्दै आएको छु ।

नौ वर्षको अन्तर्राष्ट्रिय करिअरमा इमले सबै प्रतियोगितामा सहभागिता जनाएका छन् । सेन्ट्रल जोन भलिबल इतिहासमा उनी पहिलो संस्करणदेखि हालसम्म कप्तानी गरेका छन् । सन् २०१८ मा इन्डोनेसियामा सम्पन्न १८ औं एसियाली खेलकुद र त्यसअघि २०१६ मा भारतमा भएको १२ औं दक्षिण एसियाली खेलकुदमा पनि नेपाली टोलीको कप्तानी उनैले गरेका थिए । २०७१ सालयता उनी कप्तानको जिम्मेवारीमा नियमित छन् । माल्दिभ्समा भएको सेन्ट्रल जोन भलिबलको तेस्रो संस्करणमा नेपालले कांस्य पदक जितेको थियो । नेपाली भलिबलको चार दशकको इतिहासमा पहिलो अन्तर्राष्ट्रिय पदक जिताउने कप्तान पनि हुन् उनी । माल्दिभ्समा भएको प्रतियोगितामा घरेलु टोलीलाई पराजित गरी नेपालले पदक जितेको हो ।

करिब दुई दशकको भलिबल करिअरको उत्तरार्द्धमा छन्, इम । त्यो कुरा उनले पनि बुझेका छन् । उनी आफ्नो पोजिसनमा आफूलाई प्रतिस्थापन गर्न सक्ने क्षमतावान् युवा खेलाडीको आगमन कुरेर बसेका छन् । ‘उमेरले पनि अब बिदा लिने समय आएजस्तो लाग्छ । तर लिफ्टर पोजिसनमा मेरो ठाउँ लिने खेलाडीको अभाव रहेकैले अहिलेसम्म राष्ट्रिय टोलीमा टिकिरहेको छु । तर धेरै समय रहन्न होला,’ कप्तान इमले संन्यासको संकेत गरे ।

यति लामो करिअरको अन्त्यका लागि उनले घरेलु कोर्टमा हुन लागेको १३ औं दक्षिण एसियाली खेलकुदलाई उपयुक्त विकल्प मानेका छन् । ‘नेपालमै ठूलो अन्तर्राष्ट्रिय खेलकुद हुँदै छ । मेरो चाहना एकपल्ट दक्षिण एसियाली खेलकुदमा प्रतिस्पर्धा गरेर अन्तर्राष्ट्रिय करिअरलाई टुंग्याउने नै हो,’ इमले भने, ‘तर क्लबस्तरमा भने अझै केही समय खेल्न सक्छु ।’

twitter : @KushalTmalsin4